سید جعفر کشفی دارابی: تفاوت میان نسخه‌ها

دیداریویکی‌متن

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۴ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۳۵

تغییرمسیر به:

کشفی، سید جعفر (اصطهبانات ۱۱۸۹ـ بروجرد ۱۲۶۷ق)

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-سید جعفر کشفی دارابی (اصطهبانات از توابع فارس 1189- بروجرد 1267ق)
+#تغییر_مسیر [[کشفی، سید جعفر (اصطهبانات ۱۱۸۹ـ بروجرد ۱۲۶۷ق)]]
-( با نام اصلی: سید جعفر بن ابواسحاق دارابی، معروف به کشفی) از دانشمندان علوم عقلی و دینی قرن ۱۲ و ۱۳ق. چون ادعای کشف و کرامت داشت و اهل عرفان و ریاضت های شاق و کشف و شهود نیز بود، به کشفی معروف شد.
-در دوران سلطنت [[کریم خان زند]] به دنیا آمد. کودکی و نوجوانی اش در زمان جانشینان کریم خان زند تا انقراض آن سلسله و به قدرت رسیدن [[آقا محمدخان قاجار|آقا محمد خان قاجار]] در فارس و یزد سپری شد. سید جعفر با سلسله های [[زندیه]] و [[قاجاریه، سلسله|قاجاریه]] هم عصر بوده است.
-پدرش سید یعقوب از علمای شهر داراب بود که پس از چند سال اقامت در اصطهبانات، به داراب بازگشت و حدود ۱1۹۸ق همان جا درگذشت.
-سید جعفر پس از فوت پدر، در هفت سالگی با مادرش به اصطهبانات رفت و آن جا تحصیلاتش را آغاز کرد. مادر دانشمندش، دختر شیخ حسین بحرانی بود. او برخی دروس مقدماتی را نزد مادرش گذراند. پس از فوت مادرش، رهسپار یزد شد و در حوزۀ علمیۀ یزد دورۀ سطح را طی چهار سال به پایان برد.
-سید جعفر در 1211ق عازم نجف اشرف شد و از محضر اساتیدی همچون سید مهدی بحرالعلوم (فوت: 1212ق) بهره برد. از مدرسان نجف اشرف شد و به تربیت شاگردان بسیاری مبادرت کرد، که از آن جمله اند: سید حسین بروجردی، ملا عبدالله بروجردی، اورنگ زیب میرزا، حاج میرزا صالح لرستانی، و شیخ عبدالحسین بروجردی. در ۱۲۲۸ق وهابیان افراطی به کربلا و نجف حمله کردند و او به ناچار به ایران بازگشت.
-سپس به اصرار محمد تقی میرزا حسام السلطنه، پسر فتحعلی شاه قاجار و حاکم بروجرد، به بروجرد رفت و آن جا به تدریس مشغول شد. و به درخواست او، مفصل ترین آثارش را نوشت. از جمله آثار اوست: اجابه المضطرین؛ البرق و الشرق؛ نخبه العقول فی علم الاصول؛ کفایه الایتام؛ صیدالبحر؛ البلد الامین فی اصول الدین؛ و تحفه الملوک.
-او با صاحب جواهر و سید محمد باقر حجت الاسلام شفتی معاصر بود. دوازده فرزند داشت و بیشتر پسرانش فقیه و صاحب اثر بوده اند.
-سید جعفر کشفی دارابی در بروجرد درگذشت و کنار مسجد دوخواهران آن شهر به خاک سپرده شد.