شرلی جونز: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
به خاطر استعدادش در آوازخوانی، در تماشاخانۀ پیتسبرگ<ref>Pittsburgh</ref> به تحصیل نمایش پرداخت و کارش را با تئاترهای موزیکال آغاز کرد. در سال ۱۹۵۴ با ایفای نقش اصلی در ''اوکلاهما!''<ref>''Oklahoma!''</ref> (به کارگردانی [[زینه مان، فرد (ریک) (۱۹۰۷ـ ۱۹۹۷)|فرد زینه‌مان]]) به سینما راه یافت و سپس همین نقش را روی صحنه اجرا کرد. در مدت کوتاهی به شهرت رسید و به ستارۀ کمدی- موزیکال دهه‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ بدل شد. در ۱۹۶۰ به تلویزیون راه یافت و نقش‌هایی جدی را در مجموعه‌ها (از جمله در ''خانوادۀ پارتریج''/ ۱۹۷۰ - ۱۹۷۴<ref>''The Partridge Family''</ref>) به عهده گرفت. در ۱۹۶۸ برای نخستین بار در برادوی<ref>Broadway Theatre</ref> به روی صحنه رفت و همراه با همسرش، جک کسیدی<ref>Jack Cassidy</ref>، خواننده/ بازیگر (۱۹۵۶ - ۱۹۷۵)، در باشگاه‌های شبانه به اجرای برنامه پرداخت. در ۱۹۸۱ یک برنامۀ نمایشی خاص در کلوب‌های شبانه اجرا می‌کرد و سپس به کار بازیگری در سینما، تلویزیون و تئاتر ادامه داد. در ۱۹۶۰ برای ''المر گنتری'' اسکار بهترین بازیگر نقش دوم زن را دریافت کرد. همسر دومش، مارتی اینگلس (۱۹۷۷ - 2015)، نیز بازیگر است؛ همچنین پسرش، پاتریک کسیدی<ref>Patrick Cassidy</ref>. | به خاطر استعدادش در آوازخوانی، در تماشاخانۀ پیتسبرگ<ref>Pittsburgh</ref> به تحصیل نمایش پرداخت و کارش را با تئاترهای موزیکال آغاز کرد. در سال ۱۹۵۴ با ایفای نقش اصلی در ''اوکلاهما!''<ref>''Oklahoma!''</ref> (به کارگردانی [[زینه مان، فرد (ریک) (۱۹۰۷ـ ۱۹۹۷)|فرد زینه‌مان]]) به سینما راه یافت و سپس همین نقش را روی صحنه اجرا کرد. در مدت کوتاهی به شهرت رسید و به ستارۀ کمدی- موزیکال دهه‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ بدل شد. در ۱۹۶۰ به تلویزیون راه یافت و نقش‌هایی جدی را در مجموعه‌ها (از جمله در ''خانوادۀ پارتریج''/ ۱۹۷۰ - ۱۹۷۴<ref>''The Partridge Family''</ref>) به عهده گرفت. در ۱۹۶۸ برای نخستین بار در برادوی<ref>Broadway Theatre</ref> به روی صحنه رفت و همراه با همسرش، جک کسیدی<ref>Jack Cassidy</ref>، خواننده/ بازیگر (۱۹۵۶ - ۱۹۷۵)، در باشگاه‌های شبانه به اجرای برنامه پرداخت. در ۱۹۸۱ یک برنامۀ نمایشی خاص در کلوب‌های شبانه اجرا می‌کرد و سپس به کار بازیگری در سینما، تلویزیون و تئاتر ادامه داد. در ۱۹۶۰ برای ''المر گنتری'' اسکار بهترین بازیگر نقش دوم زن را دریافت کرد. همسر دومش، مارتی اینگلس (۱۹۷۷ - 2015)، نیز بازیگر است؛ همچنین پسرش، پاتریک کسیدی<ref>Patrick Cassidy</ref>. | ||
دوران فعالیت‌های نمایشی جونز را می‌توان به سه دوره تقسیم کرد: دورۀ اول با ایفای نقش «لاری» در ''اوکلاهما!'' آغاز می‌شود. مایک تاد<ref>Mike Todd</ref> تهیه‌کننده که در جست‌وجوی استعدادهای تازه بود، جونز را برگزید تا در فیلمش بازی کند. ''اوکلاهما!'' موفقیت زیادی کسب نکرد، اما جونز در مسیر بازیگری سینما قدم گذاشت و به‌رغم دو فیلم نخست خود، در مجموعه‌ای از فیلم‌های موفق ظاهر شد، که ''عشق ماه آوریل''<ref>''April Love''</ref>، ''پپه''<ref>''Pepe''</ref> و ''مرد موسیقی''<ref>''The Music Man''</ref> در زمرۀ آنها قرار می‌گیرند. در دورۀ دوم، او نقش‌های بسیار متفاوتی را (نسبت به نقش دختران جوانی که در فیلم‌های دورۀ اول خود به عهده گرفت) بازی کرد و در ''المر گنتری''، با به تصویر کشیدن زنی بدکاره و خیابان‌گرد، چندین جایزه را به خود اختصاص داد. جونز با ایفای نقش در این فیلم مورد توجه [[جان فورد]] قرار گرفت و در ''دونفر با هم تاختند''<ref>''Two Rode Together''</ref> او را به بازی گرفت که این فیلم هم به اعتبار او افزود. دورۀ سوم نیز با ورود او به تلویزیون آغاز می‌شود. شهرت جونز در این رسانه با مجموعۀ ''خانوادۀ پارتریج'' حاصل شد که پسرخوانده‌اش، دیوید کسیدی<ref>David Cassidy</ref>، نیز در کنار او به بازی پرداخت. | |||
جونز طی سالیان شهرتش در هالیوود امکان یافت که در کنار ستارگانی چون [[استوارت، جیمز (۱۹۰۸ـ۱۹۹۷)|جیمز استوارت]]، [[جین کلی]]، [[مارلون براندو]]، [[جیمز کاگنی (۱۸۹۹ـ۱۹۸۶)|جیمز کاگنی]]، [[هنری فوندا]]، [[فرانک سیناترا]] و [[دین مارتین]] بازی کند. | |||
---- | ---- | ||
نسخهٔ ۱۵ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۷:۴۳
شرلی جونز (پنسیلوانیا 31 مارس 1934م- ) (Shirley Jones)
(نام کامل: شرلی می جونز[۱]) بازیگر امریکایی. برای بازی در فیلم المر گنتری[۲] (ساختۀ ریچارد بروکس[۳]- ۱۹۶۰) برندۀ جایزه اسکار نقش دوم زن شده است.
به خاطر استعدادش در آوازخوانی، در تماشاخانۀ پیتسبرگ[۴] به تحصیل نمایش پرداخت و کارش را با تئاترهای موزیکال آغاز کرد. در سال ۱۹۵۴ با ایفای نقش اصلی در اوکلاهما![۵] (به کارگردانی فرد زینه‌مان) به سینما راه یافت و سپس همین نقش را روی صحنه اجرا کرد. در مدت کوتاهی به شهرت رسید و به ستارۀ کمدی- موزیکال دهه‌های ۱۹۵۰ و ۱۹۶۰ بدل شد. در ۱۹۶۰ به تلویزیون راه یافت و نقش‌هایی جدی را در مجموعه‌ها (از جمله در خانوادۀ پارتریج/ ۱۹۷۰ - ۱۹۷۴[۶]) به عهده گرفت. در ۱۹۶۸ برای نخستین بار در برادوی[۷] به روی صحنه رفت و همراه با همسرش، جک کسیدی[۸]، خواننده/ بازیگر (۱۹۵۶ - ۱۹۷۵)، در باشگاه‌های شبانه به اجرای برنامه پرداخت. در ۱۹۸۱ یک برنامۀ نمایشی خاص در کلوب‌های شبانه اجرا می‌کرد و سپس به کار بازیگری در سینما، تلویزیون و تئاتر ادامه داد. در ۱۹۶۰ برای المر گنتری اسکار بهترین بازیگر نقش دوم زن را دریافت کرد. همسر دومش، مارتی اینگلس (۱۹۷۷ - 2015)، نیز بازیگر است؛ همچنین پسرش، پاتریک کسیدی[۹].
دوران فعالیت‌های نمایشی جونز را می‌توان به سه دوره تقسیم کرد: دورۀ اول با ایفای نقش «لاری» در اوکلاهما! آغاز می‌شود. مایک تاد[۱۰] تهیه‌کننده که در جست‌وجوی استعدادهای تازه بود، جونز را برگزید تا در فیلمش بازی کند. اوکلاهما! موفقیت زیادی کسب نکرد، اما جونز در مسیر بازیگری سینما قدم گذاشت و به‌رغم دو فیلم نخست خود، در مجموعه‌ای از فیلم‌های موفق ظاهر شد، که عشق ماه آوریل[۱۱]، پپه[۱۲] و مرد موسیقی[۱۳] در زمرۀ آنها قرار می‌گیرند. در دورۀ دوم، او نقش‌های بسیار متفاوتی را (نسبت به نقش دختران جوانی که در فیلم‌های دورۀ اول خود به عهده گرفت) بازی کرد و در المر گنتری، با به تصویر کشیدن زنی بدکاره و خیابان‌گرد، چندین جایزه را به خود اختصاص داد. جونز با ایفای نقش در این فیلم مورد توجه جان فورد قرار گرفت و در دونفر با هم تاختند[۱۴] او را به بازی گرفت که این فیلم هم به اعتبار او افزود. دورۀ سوم نیز با ورود او به تلویزیون آغاز می‌شود. شهرت جونز در این رسانه با مجموعۀ خانوادۀ پارتریج حاصل شد که پسرخوانده‌اش، دیوید کسیدی[۱۵]، نیز در کنار او به بازی پرداخت.
جونز طی سالیان شهرتش در هالیوود امکان یافت که در کنار ستارگانی چون جیمز استوارت، جین کلی، مارلون براندو، جیمز کاگنی، هنری فوندا، فرانک سیناترا و دین مارتین بازی کند.