رشید وطواط، محمد (بلخ ۴۸۷/۴۸۰ـ ۵۷۸/۵۷۳ق): تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
}} | }} | ||
(متخلص و معروف به وطواط) شاعر و ادیب ایرانی. در مدرسۀ نظامیۀ بلخ نزد امام ابوسعید هروی دانش آموخت. سپس به دربار خوارزمشاهیان پیوست و ملازم و مداح اتسز خوارزمشاه شد و تا پایان عمر در دستگاه خوارزمشاهیان بود. وطواط کسان بسیاری را مدح کرده و با خاقانی شروانی و ادیب صابر دوستی و مشاعره و نوشت‌و‌خواند داشته است. نثر او از نمونه‌های برجستۀ نثر فارسی است. وطواط در نظم و نثر فارسی و عربی کتب و رسائل بسیار تألیف کرده است. از آثارش: ''دیوان'' (تهران، ۱۳۳۹ش)؛ ''رسائل عربی'' (مصر، ۱۳۱۵ق)؛ ''حدایق‌السحر فی دقایق‌الشعر'' (تهران، ۱۳۰۸ش)؛''ابکارالافکار فی الرسائل و الاشعار''؛ ''عرائس‌الخواطر و نفائس‌النوادر''؛ ''لطایف‌الامثال و طرایف‌الاقوال'' (تهران، ۱۳۷۶ش). | (متخلص و معروف به وطواط) شاعر و ادیب ایرانی. در مدرسۀ نظامیۀ بلخ نزد امام ابوسعید هروی دانش آموخت. سپس به دربار [[خوارزمشاهیان]] پیوست و ملازم و مداح اتسز خوارزمشاه شد و تا پایان عمر در دستگاه خوارزمشاهیان بود. وطواط کسان بسیاری را مدح کرده و با [[خاقانی شروانی]] و [[ادیب صابر، صابر بن اسماعیل ( ـ۵۳۸ تا ۵۴۲ق)|ادیب صابر]] دوستی و مشاعره و نوشت‌و‌خواند داشته است. نثر او از نمونه‌های برجستۀ نثر فارسی است. وطواط در نظم و نثر فارسی و عربی کتب و رسائل بسیار تألیف کرده است. از آثارش: ''دیوان'' (تهران، ۱۳۳۹ش)؛ ''رسائل عربی'' (مصر، ۱۳۱۵ق)؛ ''حدایق‌السحر فی دقایق‌الشعر'' (تهران، ۱۳۰۸ش)؛''ابکارالافکار فی الرسائل و الاشعار''؛ ''عرائس‌الخواطر و نفائس‌النوادر''؛ ''لطایف‌الامثال و طرایف‌الاقوال'' (تهران، ۱۳۷۶ش). | ||
<br /> <!--22095100--> | <br /> <!--22095100--> | ||
نسخهٔ ۱۷ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۵۴
رَشید وَطْواط، محمد (بلخ ۴۸۱/۴۸۰ـ۵۷۸/۵۷۳ق)
| محمد رشید وطواط | |
|---|---|
| زادروز |
بلخ ۴۸۱/۴۸۰ق |
| درگذشت | ۵۷۸/۵۷۳ق |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | شاعر |
| شغل و تخصص های دیگر | ادیب |
| آثار | دیوان (تهران، ۱۳۳۹ش)؛ رسایل عربی (مصر، ۱۳۱۵ق)؛ حدایق السحر فی دقایق الشعر (تهران، ۱۳۰۸ش) |
| گروه مقاله | ادبیات فارسی |
(متخلص و معروف به وطواط) شاعر و ادیب ایرانی. در مدرسۀ نظامیۀ بلخ نزد امام ابوسعید هروی دانش آموخت. سپس به دربار خوارزمشاهیان پیوست و ملازم و مداح اتسز خوارزمشاه شد و تا پایان عمر در دستگاه خوارزمشاهیان بود. وطواط کسان بسیاری را مدح کرده و با خاقانی شروانی و ادیب صابر دوستی و مشاعره و نوشت‌و‌خواند داشته است. نثر او از نمونه‌های برجستۀ نثر فارسی است. وطواط در نظم و نثر فارسی و عربی کتب و رسائل بسیار تألیف کرده است. از آثارش: دیوان (تهران، ۱۳۳۹ش)؛ رسائل عربی (مصر، ۱۳۱۵ق)؛ حدایق‌السحر فی دقایق‌الشعر (تهران، ۱۳۰۸ش)؛ابکارالافکار فی الرسائل و الاشعار؛ عرائس‌الخواطر و نفائس‌النوادر؛ لطایف‌الامثال و طرایف‌الاقوال (تهران، ۱۳۷۶ش).