ایچی کاوا، کن (۱۹۱۵ـ۲۰۰۸): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه | {{جعبه زندگینامه | ||
| خط ۳۰: | خط ۲۸: | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}} | }} | ||
ایچی‌کاوا، کُن (۱۹۱۵ـ۲۰۰۸)(Ichikawa, Kon) [[پرونده:11672500.jpg|بندانگشتی|ایچی کاوا]] | |||
(نام اصلی: یوجو یامادا<ref>Uju Yamada</ref>) کارگردان و فیلم‌نامه‌نویس ژاپنی. با دو فیلم جذاب و صلح‌طلبانۀ ''چنگ برمه‌ای<ref> ''Biruma no tategoto/The Burmese Harp''</ref>'' (۱۹۵۶) و ''آتش بر فراز دشت<ref> ''Nobi/Fires on the Plain''</ref>'' (۱۹۵۹) به شهرت جهانی رسید. ویژگی آثار او، که نزدیک به ۷۰ فیلم است، ترکیب‌بندیِ دقیق رنگی و بررسی موشکافانۀ افراد طردشدۀ اجتماع را دربر می‌گیرد. انتقام بازیگر<ref>Yukinojo henge/An Actor’s Revenge</ref> از موفق‌ترین فیلم‌های اوست (۱۹۶۳). این ملودرام تاریخی<ref>period melodrama</ref> و نفس‌گیر به زندگی زنی می‌پردازد که بازیگر تئاتر کابوکی<ref>kabuki stage</ref> است. زیبایی بصری این فیلم، که به‌صورت سینماسکوپ<ref>CinemaScope</ref> فیلم‌برداری شده، خیره‌کننده است، و قاب‌بندی‌های سبک‌پردازانه‌اش ارجاعاتی کنایی به هنر سنتی ژاپن و قواعد تئاتر کابوکی دارد. ایچی‌کاوا در ایسه<ref>Ise </ref> در هونشو<ref>Honshu </ref> به‌دنیا آمد. کارش را از ۱۹۳۳ با سمت انیماتور (متحرّک‌ساز)<ref>animator </ref> در استودیویی در کیوتو<ref>Kyoto </ref> آغاز کرد. در ۱۹۴۰ به توکیو<ref>Tokyo </ref> رفت و تا این زمان در چندین فیلم سینمایی دستیار کارگردان بود. در ۱۹۴۶ نخستین فیلمش، ''دختر معبد دوجو<ref> ''Musume Dojoji/A Girl at Dojo Temple''</ref>''، را کارگردانی کرد. این فیلم که نسخۀ عروسکی نمایش معروف کابوکی بود، از سوی نیروهای اشغالگر امریکایی توقیف شد، زیرا سنت‌گرایی آن را افراطی تشخیص داده بودند. چند فیلم با طنز غیرمتعارف، ازجمله ''آقای پو<ref> ''Pu-san/Mr Pu''</ref>'' (۱۹۵۳) و ''بیلیونر<ref> ''Okuman choja/A Billionaire''</ref>'' (۱۹۵۴)، موجب شد ایچی‌کاوا را «فرانک کاپرای ژاپن» لقب دهند، هرچند او را اغلب به‌بدبینی نسبت به جامعه ژاپن متهم کرده‌اند. بسیاری از فیلم‌هایش را براساس آثار ادبی ساخته است. | (نام اصلی: یوجو یامادا<ref>Uju Yamada</ref>) کارگردان و فیلم‌نامه‌نویس ژاپنی. با دو فیلم جذاب و صلح‌طلبانۀ ''چنگ برمه‌ای<ref> ''Biruma no tategoto/The Burmese Harp''</ref>'' (۱۹۵۶) و ''آتش بر فراز دشت<ref> ''Nobi/Fires on the Plain''</ref>'' (۱۹۵۹) به شهرت جهانی رسید. ویژگی آثار او، که نزدیک به ۷۰ فیلم است، ترکیب‌بندیِ دقیق رنگی و بررسی موشکافانۀ افراد طردشدۀ اجتماع را دربر می‌گیرد. انتقام بازیگر<ref>Yukinojo henge/An Actor’s Revenge</ref> از موفق‌ترین فیلم‌های اوست (۱۹۶۳). این ملودرام تاریخی<ref>period melodrama</ref> و نفس‌گیر به زندگی زنی می‌پردازد که بازیگر تئاتر کابوکی<ref>kabuki stage</ref> است. زیبایی بصری این فیلم، که به‌صورت سینماسکوپ<ref>CinemaScope</ref> فیلم‌برداری شده، خیره‌کننده است، و قاب‌بندی‌های سبک‌پردازانه‌اش ارجاعاتی کنایی به هنر سنتی ژاپن و قواعد تئاتر کابوکی دارد. ایچی‌کاوا در ایسه<ref>Ise </ref> در هونشو<ref>Honshu </ref> به‌دنیا آمد. کارش را از ۱۹۳۳ با سمت انیماتور (متحرّک‌ساز)<ref>animator </ref> در استودیویی در کیوتو<ref>Kyoto </ref> آغاز کرد. در ۱۹۴۰ به توکیو<ref>Tokyo </ref> رفت و تا این زمان در چندین فیلم سینمایی دستیار کارگردان بود. در ۱۹۴۶ نخستین فیلمش، ''دختر معبد دوجو<ref> ''Musume Dojoji/A Girl at Dojo Temple''</ref>''، را کارگردانی کرد. این فیلم که نسخۀ عروسکی نمایش معروف کابوکی بود، از سوی نیروهای اشغالگر امریکایی توقیف شد، زیرا سنت‌گرایی آن را افراطی تشخیص داده بودند. چند فیلم با طنز غیرمتعارف، ازجمله ''آقای پو<ref> ''Pu-san/Mr Pu''</ref>'' (۱۹۵۳) و ''بیلیونر<ref> ''Okuman choja/A Billionaire''</ref>'' (۱۹۵۴)، موجب شد ایچی‌کاوا را «فرانک کاپرای ژاپن» لقب دهند، هرچند او را اغلب به‌بدبینی نسبت به جامعه ژاپن متهم کرده‌اند. بسیاری از فیلم‌هایش را براساس آثار ادبی ساخته است. | ||
نسخهٔ ۲۴ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۶:۱۳
| کن ایچی کاوا Kon Ichikawa | |
|---|---|
| زادروز |
ایسه در هونشو ۱۹۱۵م |
| درگذشت | ۲۰۰۸م |
| ملیت | ژاپنی |
| شغل و تخصص اصلی | کارگردان |
| شغل و تخصص های دیگر | فیلم نامه نویس |
| لقب | «فرانک کاپرای ژاپن» |
| آثار | چنگ برمه ای (۱۹۵۶)؛ آتش بر فراز دشت (۱۹۵۹)؛ انتقام بازیگر (۱۹۶۳) |
| گروه مقاله | سینما |
ایچی‌کاوا، کُن (۱۹۱۵ـ۲۰۰۸)(Ichikawa, Kon)
(نام اصلی: یوجو یامادا[۱]) کارگردان و فیلم‌نامه‌نویس ژاپنی. با دو فیلم جذاب و صلح‌طلبانۀ چنگ برمه‌ای[۲] (۱۹۵۶) و آتش بر فراز دشت[۳] (۱۹۵۹) به شهرت جهانی رسید. ویژگی آثار او، که نزدیک به ۷۰ فیلم است، ترکیب‌بندیِ دقیق رنگی و بررسی موشکافانۀ افراد طردشدۀ اجتماع را دربر می‌گیرد. انتقام بازیگر[۴] از موفق‌ترین فیلم‌های اوست (۱۹۶۳). این ملودرام تاریخی[۵] و نفس‌گیر به زندگی زنی می‌پردازد که بازیگر تئاتر کابوکی[۶] است. زیبایی بصری این فیلم، که به‌صورت سینماسکوپ[۷] فیلم‌برداری شده، خیره‌کننده است، و قاب‌بندی‌های سبک‌پردازانه‌اش ارجاعاتی کنایی به هنر سنتی ژاپن و قواعد تئاتر کابوکی دارد. ایچی‌کاوا در ایسه[۸] در هونشو[۹] به‌دنیا آمد. کارش را از ۱۹۳۳ با سمت انیماتور (متحرّک‌ساز)[۱۰] در استودیویی در کیوتو[۱۱] آغاز کرد. در ۱۹۴۰ به توکیو[۱۲] رفت و تا این زمان در چندین فیلم سینمایی دستیار کارگردان بود. در ۱۹۴۶ نخستین فیلمش، دختر معبد دوجو[۱۳]، را کارگردانی کرد. این فیلم که نسخۀ عروسکی نمایش معروف کابوکی بود، از سوی نیروهای اشغالگر امریکایی توقیف شد، زیرا سنت‌گرایی آن را افراطی تشخیص داده بودند. چند فیلم با طنز غیرمتعارف، ازجمله آقای پو[۱۴] (۱۹۵۳) و بیلیونر[۱۵] (۱۹۵۴)، موجب شد ایچی‌کاوا را «فرانک کاپرای ژاپن» لقب دهند، هرچند او را اغلب به‌بدبینی نسبت به جامعه ژاپن متهم کرده‌اند. بسیاری از فیلم‌هایش را براساس آثار ادبی ساخته است.