ملا عبدالجواد خراسانی

ملا عبدالجواد خراسانی ( ـ اصفهان ۱۲۸۱ق)

(نیز با نام: ملا عبدالجواد تونی، معروف به حکیم خراسانی و مدرس کبیر) فیلسوف، فقیه، پزشک، دانشمند و ریاضی‌دان معروف ایرانی. او از مدرسان مشهور دورۀ قاجاریه نیز بود. پدرش محمد علی بن احمد تونی، از عالمان بزرگ دوران خویش بوده است. ملا عبدالجواد تحصیلات مقدماتی را در زادگاهش گذراند. سپس به اصفهان مهاجرت کرد و مقیم و از علمای مشهور آن دیار شد. او شاگرد ملا‌علی نوری، محمدابراهیم کلباسی و محمدتقی اصفهانی بود. افزون بر کرسی فلسفه و فقه در تدریس قانون ابن سینا تبحر داشت. در فقه، اصول، طب، ریاضیات و ادبیات نیز مهارت بسیار داشت. شاگردان بسیاری پرورش داد که مشهورترین آنان عبارت بودند از: میرزا ابوالحسن جلوه، شیخ‌الشریعه اصفهانی، آخوند ملا محمد کاشانی و جهانگیر خان قشقایی، که نزد او تحصیل طب کرد. او در موسیقی نیز ماهر بود و تار خوب می‌زد؛ هر چند که به علت اعتقادش به حرام بودن موسیقی در اسلام، کسی تار زدنش را ندیده است.

ملا عبدالجواد در صفر ۱۲۸۱ق در اصفهان درگذشت و در تخت فولاد به خاک سپرده شد.