جارمن ، درک (۱۹۴۲ـ۱۹۹۴): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه | |||
|عنوان =تامس تری | |||
|نام =Thomas Terry | |||
|نام دیگر= | |||
|نام اصلی=تامس تری هور استیونس | |||
|نام مستعار= | |||
|لقب= | |||
|زادروز=۱۹۱۱م | |||
|تاریخ مرگ=۱۹۹۰م | |||
|دوره زندگی= | |||
|ملیت=انگلیسی | |||
|محل زندگی= | |||
|تحصیلات و محل تحصیل= | |||
| شغل و تخصص اصلی =کمدین | |||
|شغل و تخصص های دیگر= | |||
|سبک = | |||
|مکتب = | |||
|سمت = | |||
|جوایز و افتخارات = | |||
|آثار =من حالم خوبه جک (۱۹۵۹)، دنیای دیوانۀ دیوانۀ دیوانه (۱۹۶۳)، و چگونه می‌توان زن خود را کشت (۱۹۶۵) | |||
|خویشاوندان سرشناس = | |||
|گروه مقاله =سینما | |||
|دوره = | |||
|فعالیت های مهم = | |||
|رشته = | |||
|پست تخصصی = | |||
|باشگاه = | |||
}} | |||
جارْمَن ، دِرِک (۱۹۴۲ـ۱۹۹۴)(Jarman, Derek)<br> | جارْمَن ، دِرِک (۱۹۴۲ـ۱۹۹۴)(Jarman, Derek)<br> | ||
[[پرونده: 16004400.jpg | بندانگشتی|جارْمَن ، دِرِک]]<p>کارگردان پیشتاز انگلیسی. از طرفداران همجنس‌گرایی بود و چندین فیلم کم‌هزینه و بسیار نوآورانه ساخت که در آن‌ها همجنس‌گرایی مضمون غالب است. از فیلم‌های اوست:'' سباستین''<ref>''Sebastiane''</ref> (۱۹۷۵) که گفت‌وگوهایش به زبان لاتین است، ''کاراوادجو''<ref>''Caravaggio''</ref>، ملهم از زندگی این نقاش دورۀ رُنسانس، (۱۹۸۶)، ''ادوارد دوم''<ref>''Edward II'' </ref> (۱۹۹۱) که اقتباسی آزاد از نمایش‌نامۀ [[مارلو، کریستوفر (۱۵۶۴ـ۱۵۹۳)|کریستوفر مارلو]]<ref>Christopher Marlowe</ref> است، و روایتِ خودش از زندگی ''ویتگنشتاین''<ref>''Wittgenstein'' </ref>، فیلسوف اتریشی تبار (۱۹۹۳). جارمن در فیلم‌هایش اغلب به مضامین تاریخی می‌پردازد، زمان رویدادها را عمداً تغییر می‌دهد و تفسیرهای جدیدی را به آن‌ها می‌افزاید. این کار به نتایجی بحث‌انگیز انجامیده، به‌نحوی که آثارش با واکنش‌هایی شدید روبه‌رو شده است؛ برخی او را به‌سبب جسارت در فرم ستوده‌اند و برخی، فیلم‌هایش را برای ابهام تعمدی‌شان طرد کرده‌اند. جارمن در نورت وود<ref>Northwood </ref>، میدلسکس<ref>Middlesex</ref>، به‌دنیا آمد. در دانشگاه نقاشی آموخت و پس از فارغ‌التحصیلی، در مدرسۀ اسلید<ref>Slade </ref> در لندن درس خواند و در همان‌جا به صحنۀ فعالیت‌های هنری دهۀ ۱۹۶۰ پا گذاشت. موفقیتش در نقاشی اندک بود تا این‌که کن راسل<ref>Ken Russell </ref> از او خواست طراحی صحنۀ فیلم ''شیاطین''<ref>''The Devils'' </ref> (۱۹۷۱) و بعد فیلم ''مسیح وحشی''<ref>''Savage Messiah'' </ref> (۱۹۷۲) را برعهده بگیرد. این کار باعث شد تا جارمن با ساخت فیلم‌های هشت‌میلی‌متری خانگی به کارگردانی رو بیاورد. جارمن در نخستین فیلم بلندش، ''سباستین''، شهادت سباستین قدیس را دست‌مایۀ تحقیق در جنسیت مردانه و گرایش همجنس‌خواهی ساخته است. ''جشن آزادی''<ref>''Jubilee'' </ref> (۱۹۷۷)، فیلم بعدی او، به فرهنگ پانک می‌پردازد و روایت نامتعارفی از ''توفان''<ref>''The Tempest'' </ref> (۱۹۷۹) اثر شکسپیر است. از فیلم‌های بسیار شخصی و تجربی او عبارت‌اند از ''سرانجامِ انگلستان''<ref>''The Last of England'' </ref> (۱۹۸۷) و ''باغ''<ref>''The Garden''</ref> (۱۹۹۰).</p><!--16004400--> | [[پرونده: 16004400.jpg | بندانگشتی|جارْمَن ، دِرِک]]<p>کارگردان پیشتاز انگلیسی. از طرفداران همجنس‌گرایی بود و چندین فیلم کم‌هزینه و بسیار نوآورانه ساخت که در آن‌ها همجنس‌گرایی مضمون غالب است. از فیلم‌های اوست:'' سباستین''<ref>''Sebastiane''</ref> (۱۹۷۵) که گفت‌وگوهایش به زبان لاتین است، ''کاراوادجو''<ref>''Caravaggio''</ref>، ملهم از زندگی این نقاش دورۀ رُنسانس، (۱۹۸۶)، ''ادوارد دوم''<ref>''Edward II'' </ref> (۱۹۹۱) که اقتباسی آزاد از نمایش‌نامۀ [[مارلو، کریستوفر (۱۵۶۴ـ۱۵۹۳)|کریستوفر مارلو]]<ref>Christopher Marlowe</ref> است، و روایتِ خودش از زندگی ''ویتگنشتاین''<ref>''Wittgenstein'' </ref>، فیلسوف اتریشی تبار (۱۹۹۳). جارمن در فیلم‌هایش اغلب به مضامین تاریخی می‌پردازد، زمان رویدادها را عمداً تغییر می‌دهد و تفسیرهای جدیدی را به آن‌ها می‌افزاید. این کار به نتایجی بحث‌انگیز انجامیده، به‌نحوی که آثارش با واکنش‌هایی شدید روبه‌رو شده است؛ برخی او را به‌سبب جسارت در فرم ستوده‌اند و برخی، فیلم‌هایش را برای ابهام تعمدی‌شان طرد کرده‌اند. جارمن در نورت وود<ref>Northwood </ref>، میدلسکس<ref>Middlesex</ref>، به‌دنیا آمد. در دانشگاه نقاشی آموخت و پس از فارغ‌التحصیلی، در مدرسۀ اسلید<ref>Slade </ref> در لندن درس خواند و در همان‌جا به صحنۀ فعالیت‌های هنری دهۀ ۱۹۶۰ پا گذاشت. موفقیتش در نقاشی اندک بود تا این‌که کن راسل<ref>Ken Russell </ref> از او خواست طراحی صحنۀ فیلم ''شیاطین''<ref>''The Devils'' </ref> (۱۹۷۱) و بعد فیلم ''مسیح وحشی''<ref>''Savage Messiah'' </ref> (۱۹۷۲) را برعهده بگیرد. این کار باعث شد تا جارمن با ساخت فیلم‌های هشت‌میلی‌متری خانگی به کارگردانی رو بیاورد. جارمن در نخستین فیلم بلندش، ''سباستین''، شهادت سباستین قدیس را دست‌مایۀ تحقیق در جنسیت مردانه و گرایش همجنس‌خواهی ساخته است. ''جشن آزادی''<ref>''Jubilee'' </ref> (۱۹۷۷)، فیلم بعدی او، به فرهنگ پانک می‌پردازد و روایت نامتعارفی از ''توفان''<ref>''The Tempest'' </ref> (۱۹۷۹) اثر شکسپیر است. از فیلم‌های بسیار شخصی و تجربی او عبارت‌اند از ''سرانجامِ انگلستان''<ref>''The Last of England'' </ref> (۱۹۸۷) و ''باغ''<ref>''The Garden''</ref> (۱۹۹۰).</p><!--16004400--> | ||
نسخهٔ ۶ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۰۶:۱۱
| تامس تری Thomas Terry | |
|---|---|
| زادروز |
۱۹۱۱م |
| درگذشت | ۱۹۹۰م |
| ملیت | انگلیسی |
| شغل و تخصص اصلی | کمدین |
| آثار | من حالم خوبه جک (۱۹۵۹)، دنیای دیوانۀ دیوانۀ دیوانه (۱۹۶۳)، و چگونه می‌توان زن خود را کشت (۱۹۶۵) |
| گروه مقاله | سینما |
جارْمَن ، دِرِک (۱۹۴۲ـ۱۹۹۴)(Jarman, Derek)
کارگردان پیشتاز انگلیسی. از طرفداران همجنس‌گرایی بود و چندین فیلم کم‌هزینه و بسیار نوآورانه ساخت که در آن‌ها همجنس‌گرایی مضمون غالب است. از فیلم‌های اوست: سباستین[۱] (۱۹۷۵) که گفت‌وگوهایش به زبان لاتین است، کاراوادجو[۲]، ملهم از زندگی این نقاش دورۀ رُنسانس، (۱۹۸۶)، ادوارد دوم[۳] (۱۹۹۱) که اقتباسی آزاد از نمایش‌نامۀ کریستوفر مارلو[۴] است، و روایتِ خودش از زندگی ویتگنشتاین[۵]، فیلسوف اتریشی تبار (۱۹۹۳). جارمن در فیلم‌هایش اغلب به مضامین تاریخی می‌پردازد، زمان رویدادها را عمداً تغییر می‌دهد و تفسیرهای جدیدی را به آن‌ها می‌افزاید. این کار به نتایجی بحث‌انگیز انجامیده، به‌نحوی که آثارش با واکنش‌هایی شدید روبه‌رو شده است؛ برخی او را به‌سبب جسارت در فرم ستوده‌اند و برخی، فیلم‌هایش را برای ابهام تعمدی‌شان طرد کرده‌اند. جارمن در نورت وود[۶]، میدلسکس[۷]، به‌دنیا آمد. در دانشگاه نقاشی آموخت و پس از فارغ‌التحصیلی، در مدرسۀ اسلید[۸] در لندن درس خواند و در همان‌جا به صحنۀ فعالیت‌های هنری دهۀ ۱۹۶۰ پا گذاشت. موفقیتش در نقاشی اندک بود تا این‌که کن راسل[۹] از او خواست طراحی صحنۀ فیلم شیاطین[۱۰] (۱۹۷۱) و بعد فیلم مسیح وحشی[۱۱] (۱۹۷۲) را برعهده بگیرد. این کار باعث شد تا جارمن با ساخت فیلم‌های هشت‌میلی‌متری خانگی به کارگردانی رو بیاورد. جارمن در نخستین فیلم بلندش، سباستین، شهادت سباستین قدیس را دست‌مایۀ تحقیق در جنسیت مردانه و گرایش همجنس‌خواهی ساخته است. جشن آزادی[۱۲] (۱۹۷۷)، فیلم بعدی او، به فرهنگ پانک می‌پردازد و روایت نامتعارفی از توفان[۱۳] (۱۹۷۹) اثر شکسپیر است. از فیلم‌های بسیار شخصی و تجربی او عبارت‌اند از سرانجامِ انگلستان[۱۴] (۱۹۸۷) و باغ[۱۵] (۱۹۹۰).