اشنیتکه، آلفرد (۱۹۳۴ـ۱۹۹۸م): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۲۷: خط ۲۷:
|پست تخصصی =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
|باشگاه =
}}آهنگ‌ساز روس. با سریالیسم توتال و بافت‌های سازیِ غیرمعمولی طبع‌آزمایی کرد، که مشخصاً سرشار از بهره‌گیری شاخص از سازهای زهی‌اند و اغلب نقل‌قول‌ها و هجویه‌هایی در آن‌ها به‌کار رفته است. ازجمله آثار فراوان اوست: ''...پیانیسّیمو...''<ref>''Pianissimo''</ref> (۱۹۶۹) برای ارکستر، اوراتوریوی ''ناگازاکی''<ref>''Nagasaki''  
}}
[[پرونده:11368900-1.jpg|بندانگشتی|آلفرد اشنیتکه]]
آهنگ‌ساز روس. با سریالیسم توتال و بافت‌های سازیِ غیرمعمولی طبع‌آزمایی کرد، که مشخصاً سرشار از بهره‌گیری شاخص از سازهای زهی‌اند و اغلب نقل‌قول‌ها و هجویه‌هایی در آن‌ها به‌کار رفته است. ازجمله آثار فراوان اوست: ''...پیانیسّیمو...''<ref>''Pianissimo''</ref> (۱۹۶۹) برای ارکستر، اوراتوریوی ''ناگازاکی''<ref>''Nagasaki''  
</ref> (۱۹۵۸)، ''سینفونیا''<ref>''Sinfonia'' </ref> (۱۹۷۲)، ‌و ''ترانۀ عاشقانه''<ref>''Minnesang/Lovesong'' </ref> (۱۹۸۱) برای ۴۸ خواننده. اشنیتکه در وین<ref>Vienna</ref> و کنسرواتوار مسکو<ref> Moscow Conservatory</ref> تحصیل کرد؛ و از ۱۹۶۱ تا ۱۹۷۲ در این کنسرواتوار به تدریس مشغول بود. غالباً موسیقی او برمبنای دوگانه'''‌'''ای از واقعیت و خیال بنا شده است. مثلاً کادانسِ او برای کنسرتوی ویولن بتهوون، تعادل حسّاسی بین یک دستور سنّتی منظم و یک فروپاشی آتونال برقرار می'''‌'''کند. اصطلاح «پلی'''‌'''استیلیسم» (چند سبک'''‌'''گرایی) را برای توصیف موسیقی'''‌'''ای به'''‌'''کار گرفت که چند لایه و سرشار از رمز و کنایه است. اپراهای ''سرگذشت دکتر یوهان فاوست''<ref>''Historia von Dr Johann Fausten'' </ref> و ''جِزوآلدو''<ref>''Gesualdo''</ref> نخستین'''‌'''بار در ۱۹۹۵ به'''‌'''ترتیب در هامبورگ و وین برروی صحنه رفتند.
</ref> (۱۹۵۸)، ''سینفونیا''<ref>''Sinfonia'' </ref> (۱۹۷۲)، ‌و ''ترانۀ عاشقانه''<ref>''Minnesang/Lovesong'' </ref> (۱۹۸۱) برای ۴۸ خواننده. اشنیتکه در وین<ref>Vienna</ref> و کنسرواتوار مسکو<ref> Moscow Conservatory</ref> تحصیل کرد؛ و از ۱۹۶۱ تا ۱۹۷۲ در این کنسرواتوار به تدریس مشغول بود. غالباً موسیقی او برمبنای دوگانه'''‌'''ای از واقعیت و خیال بنا شده است. مثلاً کادانسِ او برای کنسرتوی ویولن بتهوون، تعادل حسّاسی بین یک دستور سنّتی منظم و یک فروپاشی آتونال برقرار می'''‌'''کند. اصطلاح «پلی'''‌'''استیلیسم» (چند سبک'''‌'''گرایی) را برای توصیف موسیقی'''‌'''ای به'''‌'''کار گرفت که چند لایه و سرشار از رمز و کنایه است. اپراهای ''سرگذشت دکتر یوهان فاوست''<ref>''Historia von Dr Johann Fausten'' </ref> و ''جِزوآلدو''<ref>''Gesualdo''</ref> نخستین'''‌'''بار در ۱۹۹۵ به'''‌'''ترتیب در هامبورگ و وین برروی صحنه رفتند.



نسخهٔ ‏۶ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۰۷:۵۹

اِشْنیتْکِه‌، آلفرِد (۱۹۳۴ـ۱۹۹۸م)(Schnittke, Alfred)

آلفرد اشنیتکه
Alfred Schnittke
زادروز ۱۹۳۴م
درگذشت ۱۹۹۸م
ملیت روسی
تحصیلات و محل تحصیل کنسرواتوار مسکو
شغل و تخصص اصلی آهنگ‌ساز
آثار اپراهای سرگذشت دکتر یوهان فاوست و جِزوآلدو
گروه مقاله موسیقی
آلفرد اشنیتکه

آهنگ‌ساز روس. با سریالیسم توتال و بافت‌های سازیِ غیرمعمولی طبع‌آزمایی کرد، که مشخصاً سرشار از بهره‌گیری شاخص از سازهای زهی‌اند و اغلب نقل‌قول‌ها و هجویه‌هایی در آن‌ها به‌کار رفته است. ازجمله آثار فراوان اوست: ...پیانیسّیمو...[۱] (۱۹۶۹) برای ارکستر، اوراتوریوی ناگازاکی[۲] (۱۹۵۸)، سینفونیا[۳] (۱۹۷۲)، ‌و ترانۀ عاشقانه[۴] (۱۹۸۱) برای ۴۸ خواننده. اشنیتکه در وین[۵] و کنسرواتوار مسکو[۶] تحصیل کرد؛ و از ۱۹۶۱ تا ۱۹۷۲ در این کنسرواتوار به تدریس مشغول بود. غالباً موسیقی او برمبنای دوگانهای از واقعیت و خیال بنا شده است. مثلاً کادانسِ او برای کنسرتوی ویولن بتهوون، تعادل حسّاسی بین یک دستور سنّتی منظم و یک فروپاشی آتونال برقرار میکند. اصطلاح «پلیاستیلیسم» (چند سبکگرایی) را برای توصیف موسیقیای بهکار گرفت که چند لایه و سرشار از رمز و کنایه است. اپراهای سرگذشت دکتر یوهان فاوست[۷] و جِزوآلدو[۸] نخستینبار در ۱۹۹۵ بهترتیب در هامبورگ و وین برروی صحنه رفتند.

 


  1. Pianissimo
  2. Nagasaki
  3. Sinfonia
  4. Minnesang/Lovesong
  5. Vienna
  6. Moscow Conservatory
  7. Historia von Dr Johann Fausten
  8. Gesualdo