اشنیتکه، آلفرد (۱۹۳۴ـ۱۹۹۸م): تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
[[پرونده:11368900-1.jpg|بندانگشتی|آلفرد اشنیتکه]] | [[پرونده:11368900-1.jpg|بندانگشتی|آلفرد اشنیتکه]] | ||
آهنگ‌ساز روس. با سریالیسم توتال و بافت‌های سازیِ غیرمعمولی طبع‌آزمایی کرد، که مشخصاً سرشار از بهره‌گیری شاخص از سازهای زهی‌اند و اغلب نقل‌قول‌ها و هجویه‌هایی در آن‌ها به‌کار رفته است. ازجمله آثار فراوان اوست: ''...پیانیسّیمو...''<ref>''Pianissimo''</ref> (۱۹۶۹) برای ارکستر، اوراتوریوی ''ناگازاکی''<ref>''Nagasaki'' | آهنگ‌ساز روس. با سریالیسم توتال و بافت‌های سازیِ غیرمعمولی طبع‌آزمایی کرد، که مشخصاً سرشار از بهره‌گیری شاخص از سازهای زهی‌اند و اغلب نقل‌قول‌ها و هجویه‌هایی در آن‌ها به‌کار رفته است. ازجمله آثار فراوان اوست: ''...پیانیسّیمو...''<ref>''Pianissimo''</ref> (۱۹۶۹) برای ارکستر، اوراتوریوی ''ناگازاکی''<ref>''Nagasaki'' | ||
</ref> (۱۹۵۸)، ''سینفونیا''<ref>''Sinfonia'' </ref> (۱۹۷۲)، و ''ترانۀ عاشقانه''<ref>''Minnesang/Lovesong'' </ref> (۱۹۸۱) برای ۴۸ خواننده. اشنیتکه در وین<ref>Vienna</ref> و کنسرواتوار مسکو<ref> Moscow Conservatory</ref> تحصیل کرد؛ و از ۱۹۶۱ تا ۱۹۷۲ در این کنسرواتوار به تدریس مشغول بود. غالباً موسیقی او برمبنای دوگانه''''''ای از واقعیت و خیال بنا شده است. مثلاً کادانسِ او برای کنسرتوی ویولن بتهوون، تعادل حسّاسی بین یک دستور سنّتی منظم و یک فروپاشی آتونال برقرار می''''''کند. اصطلاح «پلی''''''استیلیسم» (چند سبک''''''گرایی) را برای توصیف موسیقی''''''ای به''''''کار گرفت که چند لایه و سرشار از رمز و کنایه است. اپراهای ''سرگذشت دکتر یوهان فاوست''<ref>''Historia von Dr Johann Fausten'' </ref> و ''جِزوآلدو''<ref>''Gesualdo''</ref> نخستین''''''بار در ۱۹۹۵ به | </ref> (۱۹۵۸)، ''سینفونیا''<ref>''Sinfonia'' </ref> (۱۹۷۲)، و ''ترانۀ عاشقانه''<ref>''Minnesang/Lovesong'' </ref> (۱۹۸۱) برای ۴۸ خواننده. اشنیتکه در وین<ref>Vienna</ref> و کنسرواتوار مسکو<ref> Moscow Conservatory</ref> تحصیل کرد؛ و از ۱۹۶۱ تا ۱۹۷۲ در این کنسرواتوار به تدریس مشغول بود. غالباً موسیقی او برمبنای دوگانه''''''ای از واقعیت و خیال بنا شده است. مثلاً کادانسِ او برای کنسرتوی ویولن بتهوون، تعادل حسّاسی بین یک دستور سنّتی منظم و یک فروپاشی آتونال برقرار می''''''کند. اصطلاح «پلی''''''استیلیسم» (چند سبک''''''گرایی) را برای توصیف موسیقی''''''ای به''''''کار گرفت که چند لایه و سرشار از رمز و کنایه است. اپراهای ''سرگذشت دکتر یوهان فاوست''<ref>''Historia von Dr Johann Fausten'' </ref> و ''جِزوآلدو''<ref>''Gesualdo''</ref> نخستین''''''بار در ۱۹۹۵ به ترتیب در [[هامبورگ، بندر|هامبورگ]] و [[وین]] برروی صحنه رفتند. | ||
| | ||
نسخهٔ ۶ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۰۰
اِشْنیتْکِه، آلفرِد (۱۹۳۴ـ۱۹۹۸م)(Schnittke, Alfred)
| آلفرد اشنیتکه Alfred Schnittke | |
|---|---|
| زادروز |
۱۹۳۴م |
| درگذشت | ۱۹۹۸م |
| ملیت | روسی |
| تحصیلات و محل تحصیل | کنسرواتوار مسکو |
| شغل و تخصص اصلی | آهنگ‌ساز |
| آثار | اپراهای سرگذشت دکتر یوهان فاوست و جِزوآلدو |
| گروه مقاله | موسیقی |
آهنگ‌ساز روس. با سریالیسم توتال و بافت‌های سازیِ غیرمعمولی طبع‌آزمایی کرد، که مشخصاً سرشار از بهره‌گیری شاخص از سازهای زهی‌اند و اغلب نقل‌قول‌ها و هجویه‌هایی در آن‌ها به‌کار رفته است. ازجمله آثار فراوان اوست: ...پیانیسّیمو...[۱] (۱۹۶۹) برای ارکستر، اوراتوریوی ناگازاکی[۲] (۱۹۵۸)، سینفونیا[۳] (۱۹۷۲)، و ترانۀ عاشقانه[۴] (۱۹۸۱) برای ۴۸ خواننده. اشنیتکه در وین[۵] و کنسرواتوار مسکو[۶] تحصیل کرد؛ و از ۱۹۶۱ تا ۱۹۷۲ در این کنسرواتوار به تدریس مشغول بود. غالباً موسیقی او برمبنای دوگانه‌ای از واقعیت و خیال بنا شده است. مثلاً کادانسِ او برای کنسرتوی ویولن بتهوون، تعادل حسّاسی بین یک دستور سنّتی منظم و یک فروپاشی آتونال برقرار می‌کند. اصطلاح «پلی‌استیلیسم» (چند سبک‌گرایی) را برای توصیف موسیقی‌ای به‌کار گرفت که چند لایه و سرشار از رمز و کنایه است. اپراهای سرگذشت دکتر یوهان فاوست[۷] و جِزوآلدو[۸] نخستین‌بار در ۱۹۹۵ به ترتیب در هامبورگ و وین برروی صحنه رفتند.