اشپرنگر، آلویس (۱۸۱۳ـ۱۸۹۳): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
(جایگزینی متن - '\\1' به '<!--1')
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۴: خط ۱۴:
|ملیت=اتریشی
|ملیت=اتریشی
|محل زندگی=
|محل زندگی=
|تحصیلات و محل تحصیل=دکترا- لیدن
|تحصیلات و محل تحصیل=دکتری دانشگاه لیدن (۱۸۴۱م)
| شغل و تخصص اصلی =خاورشناس
| شغل و تخصص اصلی =خاورشناس
|شغل و تخصص های دیگر=پزشک
|شغل و تخصص های دیگر=پزشک
خط ۲۱: خط ۲۱:
|سمت =
|سمت =
|جوایز و افتخارات =
|جوایز و افتخارات =
|آثار =فهرست نسخه های خطی عربی، هندوستانی و فارسی کتابخانه های شاه اوده (کلکته، ۱۸۵۴)
|آثار =زندگی و تعالیم محمد (ص) (۱۸۶۱ـ۱۸۶۵)؛ جغرافیای باستانی عربستان (۱۸۷۵)؛ بابل (۱۸۸۰)؛ محمد (ص) و قرآن (۱۸۸۹)؛ برگردان بخشی از مروج‌الذهب مسعودی به انگلیسی (لندن، ۱۸۴۱)؛ راه‌های مراسلاتی و مسافرتی مشرق‌زمین (۱۸۶۴)؛ فهرست نسخه‌های خطی عربی، هندوستانی، و فارسی کتابخانه‌های شاه اوده (کلکته، ۱۸۵۴)
|خویشاوندان سرشناس =
|خویشاوندان سرشناس =
|گروه مقاله =خاورشناسی
|گروه مقاله =خاورشناسی
خط ۲۹: خط ۲۹:
|پست تخصصی =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
|باشگاه =
}}<p>خاورشناس اتریشی. در ۱۸۳۲ـ۱۸۳۶ در وین پزشکی و زبان‌های شرقی آموخت. در ۱۸۳۶ به انگلستان کوچید و در ۱۸۳۸ شهروند آن‌جا شد. در ۱۸۴۱ از دانشگاه لیدن دانشنامۀ دکتری گرفت. نام رسالۀ دکتری او ''مبادی طب اسلامی در دورۀ خلافت'' بود. در ۱۸۴۳ به استخدام شرکت هند شرقی انگلیس درآمد و با سمت پزشک به هندوستان رفت. در ۱۸۴۴ رئیس دانشکدۀ اسلامی دهلی، در ۱۸۴۸ دبیر انجمن آسیایی بنگال، و در ۱۸۵۱ـ۱۸۵۴ رئیس مدرسۀ کلکته بود. در ۱۸۵۴ به برخی سرزمین‌های عربی سفر کرد و به خریداری کتاب‌های عربی پرداخت. در دورۀ اقامت در هند شماری از کتاب‌های عربی و فارسی را تصحیح و چاپ کرد. در ۱۸۵۷ به اروپا بازگشت. در ۱۸۵۸ـ۱۸۸۸ استاد زبان‌های شرقی دانشگاه برن بود. در ۱۸۸۸ به هایدلبرگ رفت و باقی عمرش را در آن‌جا به تدریس و تألیف و ترجمه پرداخت. گویند با ۲۵ زبان آشنا بود. از آثارش: زندگی و تعالیم محمد (ص) (۱۸۶۱ـ۱۸۶۵)؛ جغرافیای باستانی عربستان (۱۸۷۵)؛ بابل (۱۸۸۰)؛ محمد (ص) و قرآن (۱۸۸۹)؛ برگردان بخشی از ''مروج‌الذهب'' مسعودی به انگلیسی (لندن، ۱۸۴۱)؛ راه‌های مراسلاتی و مسافرتی مشرق‌زمین (۱۸۶۴)؛ ''فهرست نسخه‌های خطی عربی، هندوستانی، و فارسی کتابخانه‌های شاه اوده'' (کلکته، ۱۸۵۴).</p>
}}<p>خاورشناس اتریشی. در ۱۸۳۲ـ۱۸۳۶م در وین پزشکی و زبان‌های شرقی آموخت. در ۱۸۳۶م به [[انگلستان]] کوچید و در ۱۸۳۸م شهروند آن‌جا شد. در ۱۸۴۱م از دانشگاه لیدن دانشنامۀ دکتری گرفت. نام رسالۀ دکتری او ''مبادی طب اسلامی در دورۀ خلافت'' بود. در ۱۸۴۳م به استخدام شرکت هند شرقی انگلیس درآمد و با سمت پزشک به هندوستان رفت. در ۱۸۴۴م رئیس دانشکدۀ اسلامی دهلی، در ۱۸۴۸م دبیر انجمن آسیایی بنگال، و در ۱۸۵۱ـ۱۸۵۴م رئیس مدرسۀ کلکته بود. در ۱۸۵۴م به برخی سرزمین‌های عربی سفر کرد و به خریداری کتاب‌های عربی پرداخت. در دورۀ اقامت در هند شماری از کتاب‌های عربی و فارسی را تصحیح و چاپ کرد. در ۱۸۵۷م به اروپا بازگشت. در ۱۸۵۸ـ۱۸۸۸م استاد زبان‌های شرقی دانشگاه برن بود. در ۱۸۸۸م به هایدلبرگ رفت و باقی عمرش را در آن‌جا به تدریس و تألیف و ترجمه پرداخت. گویند با ۲۵ زبان آشنا بود. از آثارش: ''زندگی و تعالیم محمد'' (ص) (۱۸۶۱ـ۱۸۶۵م''جغرافیای باستانی عربستان'' (۱۸۷۵م''بابل'' (۱۸۸۰م''محمد (ص) و قرآن'' (۱۸۸۹م)؛ برگردان بخشی از ''مروج‌الذهب'' مسعودی به انگلیسی (لندن، ۱۸۴۱م''راه‌های مراسلاتی و مسافرتی مشرق‌زمین'' (۱۸۶۴م)؛ ''فهرست نسخه‌های خطی عربی، هندوستانی، و فارسی کتابخانه‌های شاه اوده'' (کلکته، ۱۸۵۴م).</p>
<br><!--11346000-->
<br><!--11346000-->
[[رده:خاورشناسی]]
[[رده:خاورشناسی]]
[[رده:(خاورشناسی)ایران]]
[[رده:(خاورشناسی)ایران]]

نسخهٔ ‏۷ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۰۶

اِشپرِنْگِر، آلویس (۱۸۱۳ـ۱۸۹۳)(Sprenger, Aloys)

آلویس اشپرنگر
Aloys Sprenger
زادروز ۱۸۱۳م
درگذشت ۱۸۹۳م
ملیت اتریشی
تحصیلات و محل تحصیل دکتری دانشگاه لیدن (۱۸۴۱م)
شغل و تخصص اصلی خاورشناس
شغل و تخصص های دیگر پزشک
آثار زندگی و تعالیم محمد (ص) (۱۸۶۱ـ۱۸۶۵)؛ جغرافیای باستانی عربستان (۱۸۷۵)؛ بابل (۱۸۸۰)؛ محمد (ص) و قرآن (۱۸۸۹)؛ برگردان بخشی از مروج‌الذهب مسعودی به انگلیسی (لندن، ۱۸۴۱)؛ راه‌های مراسلاتی و مسافرتی مشرق‌زمین (۱۸۶۴)؛ فهرست نسخه‌های خطی عربی، هندوستانی، و فارسی کتابخانه‌های شاه اوده (کلکته، ۱۸۵۴)
گروه مقاله خاورشناسی

خاورشناس اتریشی. در ۱۸۳۲ـ۱۸۳۶م در وین پزشکی و زبان‌های شرقی آموخت. در ۱۸۳۶م به انگلستان کوچید و در ۱۸۳۸م شهروند آن‌جا شد. در ۱۸۴۱م از دانشگاه لیدن دانشنامۀ دکتری گرفت. نام رسالۀ دکتری او مبادی طب اسلامی در دورۀ خلافت بود. در ۱۸۴۳م به استخدام شرکت هند شرقی انگلیس درآمد و با سمت پزشک به هندوستان رفت. در ۱۸۴۴م رئیس دانشکدۀ اسلامی دهلی، در ۱۸۴۸م دبیر انجمن آسیایی بنگال، و در ۱۸۵۱ـ۱۸۵۴م رئیس مدرسۀ کلکته بود. در ۱۸۵۴م به برخی سرزمین‌های عربی سفر کرد و به خریداری کتاب‌های عربی پرداخت. در دورۀ اقامت در هند شماری از کتاب‌های عربی و فارسی را تصحیح و چاپ کرد. در ۱۸۵۷م به اروپا بازگشت. در ۱۸۵۸ـ۱۸۸۸م استاد زبان‌های شرقی دانشگاه برن بود. در ۱۸۸۸م به هایدلبرگ رفت و باقی عمرش را در آن‌جا به تدریس و تألیف و ترجمه پرداخت. گویند با ۲۵ زبان آشنا بود. از آثارش: زندگی و تعالیم محمد (ص) (۱۸۶۱ـ۱۸۶۵م)؛ جغرافیای باستانی عربستان (۱۸۷۵م)؛ بابل (۱۸۸۰م)؛ محمد (ص) و قرآن (۱۸۸۹م)؛ برگردان بخشی از مروج‌الذهب مسعودی به انگلیسی (لندن، ۱۸۴۱م)؛ راه‌های مراسلاتی و مسافرتی مشرق‌زمین (۱۸۶۴م)؛ فهرست نسخه‌های خطی عربی، هندوستانی، و فارسی کتابخانه‌های شاه اوده (کلکته، ۱۸۵۴م).