جک واردن: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
جک واردن (نیوجرسی 18 سپتامبر 1920- نیویورک 19 جولای 2006م) (Jack Warden) | جک واردن (نیوجرسی 18 سپتامبر 1920- نیویورک 19 جولای 2006م) (Jack Warden) | ||
(نام زمان تولد: جان واردن لبزلتر جونیور<ref>John Warden Lebzelter Jr</ref>) بازیگر امریکایی سینما و تلویزیون. طی 50 سال فعالیت هنری در بیش‌تر از 70 فیلم سینمایی و حدود 60 مجموعه و فیلم تلویزیونی ایفای نقش کرد. تعداد پرشمار کارگردانان بزرگی که او را به خدمت گرفته‌اند (از قبیل [[جان فورد]]، [[رابرت ارل وایز]]، [[دان سیگل]]، [[فرد زینه مان|فرد زینه‌مان]]، [[سیدنی لومت]]، ویلیام هال اشبی<ref>William Hal Ashby</ref>، تد کاچف<ref>Ted Kotcheff</ref> و [[پاکولا، آلن جی (۱۹۲۸ـ۱۹۹۸)|آلن جی . پاکولا]]) نشان از توفیق واردن دارد. همچنین وی برای فیلم‌های ''شامپو''<ref>''Shampoo''</ref> (1975) و ''بهشت می‌تواند صبر کند''<ref><bdi>''Heaven Can Wait''</bdi></ref> (1978) نامزد [[اسکار، جایزه|جایزۀ اسکار]] بهترین بازیگر نقش مکمل مرد و برای اولین بار نامزد بفتا شد و برای بازی در ''آهنگ برایان''<ref>''Brian's Song''</ref> (1971) برندۀ جایزۀ امی<ref>Emmy Award</ref> شد. | (نام زمان تولد: جان واردن لبزلتر جونیور<ref>John Warden Lebzelter Jr</ref>) بازیگر امریکایی سینما و تلویزیون. طی 50 سال فعالیت هنری در بیش‌تر از 70 فیلم سینمایی و حدود 60 مجموعه و فیلم تلویزیونی ایفای نقش کرد. تعداد پرشمار کارگردانان بزرگی که او را به خدمت گرفته‌اند (از قبیل [[جان هیوستون]]، [[جان فورد]]، [[رابرت ارل وایز]]، [[دان سیگل]]، [[فرد زینه مان|فرد زینه‌مان]]، [[سیدنی لومت]]، ویلیام هال اشبی<ref>William Hal Ashby</ref>، تد کاچف<ref>Ted Kotcheff</ref>، [[وارن بیتی (۱۹۳۷)|وارن بیتی]] و [[پاکولا، آلن جی (۱۹۲۸ـ۱۹۹۸)|آلن جی. پاکولا]]) نشان از توفیق واردن دارد. همچنین وی برای فیلم‌های ''شامپو''<ref>''Shampoo''</ref> (1975) و ''بهشت می‌تواند صبر کند''<ref><bdi>''Heaven Can Wait''</bdi></ref> (1978) نامزد [[اسکار، جایزه|جایزۀ اسکار]] بهترین بازیگر نقش مکمل مرد و برای اولین بار نامزد بفتا شد و برای بازی در ''آهنگ برایان''<ref>''Brian's Song''</ref> (1971) برندۀ جایزۀ امی<ref>Emmy Award</ref> شد. | ||
پس از رها کردن تحصیلات متوسطه، ابتدا به حرفۀ مشت‌زنی روآورد و سپس از سال 1938 در مشاغل مختلف (از قبیل نجات غریق) کار کرد. در سال 1941 به نیروی دریایی امریکا (بخش تجاری) پیوست و از سال بعد در جنگ جهانی دوم به عنوان چترباز و ملوان خدمت کرد. سال 1944 حین پریدن با چتر پایش شکست و پس از آن، ضمن ترک خدمت، در نیویورک مستقر شد و به تحصیل بازیگری پرداخت. بازیگری را از دالاس شروع کرد، در برادوی<ref>Broadway Theatre</ref> به مدت 5 سال روی صحنه رفت و در این میان در برنامه‌های تلویزیونی نیز ظاهر می‌شد. | پس از رها کردن تحصیلات متوسطه، ابتدا به حرفۀ مشت‌زنی روآورد و سپس از سال 1938 در مشاغل مختلف (از قبیل نجات غریق) کار کرد. در سال 1941 به نیروی دریایی امریکا (بخش تجاری) پیوست و از سال بعد در جنگ جهانی دوم به عنوان چترباز و ملوان خدمت کرد. سال 1944 حین پریدن با چتر پایش شکست و پس از آن، ضمن ترک خدمت، در نیویورک مستقر شد و به تحصیل بازیگری پرداخت. بازیگری را از دالاس شروع کرد، در برادوی<ref>Broadway Theatre</ref> به مدت 5 سال روی صحنه رفت و در این میان در برنامه‌های تلویزیونی نیز ظاهر می‌شد. | ||
واردن در سال ۱۹۵۰ با ''جنگل آسفالت''<ref>''The Asphalt Jungle''</ref> به سینما وارد شد. در تلویزیون نیز (از جمله با مجموعه‌های ''آقای پیپرز''<ref>''Mister Peepers''</ref>/ 1952، ''تیم بیسبال بد نیوز برز''<ref>''The Bad News Bears''</ref>/ ۱۹۷۹ - ۱۹۸۰، و ''دیوانه مثل روباه''<ref>''Crazy Like a Fox''</ref>/ ۱۹۸۴ - 1986) فعالیت داشت. از دهۀ ۱۹۵۰ اغلب در نقش شخصیت‌های نظامی خشن ظاهر شد. اما آرام آرام در بازی‌هایش وجوه کمدی نیز مورد توجه قرار گرفتند؛ به طوری که دو بار به خاطر بازی در نقش‌های کمدی ''شامپو'' و ''بهشت می‌تواند منتظر بماند'' نامزد دریافت اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل شد. از نقش‌های جدی‌اش به «نفر شمارۀ هیأت منصفه<ref>Juror 7</ref>» در ''دوازده مرد خشمگین''<ref>''12 Angry Men''</ref> و «هری ام. روزنفلد<ref>Harry M. Rosenfeld</ref>» در ''همۀ مردان رئیس جمهور''<ref>''All the President's Men''</ref>، و از دیگر نقش‌های کمدی‌اش به ''کارآموزی دادی کراویتز''<ref>''The Apprenticeship of Duddy Kravitz''</ref> (در نقش مکس کراویتز<ref>Max Kravitz</ref>)، ''حضور''<ref>''Being There''</ref> (در نقش رئیس جمهور ایالات متحد)، و ''اتوموبیل‌های کارکرده''<ref>''Used Cars''</ref> (در نقش دو برادر دوقلو) می‌توان اشاره کرد. | واردن در سال ۱۹۵۰ با ''جنگل آسفالت''<ref>''The Asphalt Jungle''</ref> به سینما وارد شد. در تلویزیون نیز (از جمله با مجموعه‌های ''آقای پیپرز''<ref>''Mister Peepers''</ref>/ 1952، ''تیم بیسبال بد نیوز برز''<ref>''The Bad News Bears''</ref>/ ۱۹۷۹ - ۱۹۸۰، و ''دیوانه مثل روباه''<ref>''Crazy Like a Fox''</ref>/ ۱۹۸۴ - 1986) فعالیت داشت. از دهۀ ۱۹۵۰ اغلب در نقش شخصیت‌های نظامی خشن ظاهر شد. اما آرام آرام در بازی‌هایش وجوه کمدی نیز مورد توجه قرار گرفتند؛ به طوری که دو بار به خاطر بازی در نقش‌های کمدی ''شامپو'' و ''بهشت می‌تواند منتظر بماند'' نامزد دریافت اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل شد. از نقش‌های جدی‌اش به «نفر شمارۀ هیأت منصفه<ref>Juror 7</ref>» در ''دوازده مرد خشمگین''<ref>''12 Angry Men''</ref> و «هری ام. روزنفلد<ref>Harry M. Rosenfeld</ref>» در ''همۀ مردان رئیس جمهور''<ref>''All the President's Men''</ref>، و از دیگر نقش‌های کمدی‌اش به ''کارآموزی دادی کراویتز''<ref>''The Apprenticeship of Duddy Kravitz''</ref> (در نقش مکس کراویتز<ref>Max Kravitz</ref>)، ''حضور''<ref>''Being There''</ref> (در نقش رئیس جمهور ایالات متحد)، و ''اتوموبیل‌های کارکرده''<ref>''Used Cars''</ref> (در نقش دو برادر دوقلو) می‌توان اشاره کرد. | ||
'''برخی از آثار سینمایی''' | |||
* ''جنگل آسفالت'' ([[جان هیوستون]]- 1950) | |||
* ''قطار سریع‌السیر رد بال'' (باد باتیکر<ref>Budd Boetticher</ref>- 1952) | |||
* ''از این‌جا تا ابدیت'' (فرد زینه‌مان- 1953) | |||
* ''دوازده مرد خشمگین'' (سیدنی لومت- 1957) | |||
* ''آن نوع زن'' (سیدنی لومت- 1959) | |||
* ''داناوانز ریف''<ref>''Donovan's Reef''</ref> (جان فورد- 1963) | |||
* ''خداحافظ دلاور'' (سیدنی لومت- 1968) | |||
* ''کارآموزی دادی کراویتز''<ref>''The Apprenticeship of Duddy Kravitz''</ref> (تد کاچف- 1974) | |||
* ''شامپو'' (ویلیام هال اشبی- 1975) | |||
* ''همه مردان رئیس جمهور'' (آلن جی. پاکولا- 1976) | |||
* ''بوفالوی سفید'' (جی. لی تامپسون<ref>J. Lee Thompson</ref>- 1977) | |||
* ''بهشت می‌تواند منتظر بماند'' ([[وارن بیتی (۱۹۳۷)|وارن بیتی]] و باک هنری<ref>Buck Henry</ref>- 1978) | |||
* ''حضور'' (ویلیام هال اشبی- 1979) | |||
* ''اتوموبیل‌های کارکرده'' ([[رابرت زمه کیس|رابرت زمکیس]]- 1980) | |||
* ''حكم دادگاه'' (سیدنی لومت- 1983) | |||
* ''هوانورد'' (جورج تی. میلر<ref>George T. Miller</ref>- 1985) | |||
* ''همه برنده می‌شوند'' (کارل رايتس<ref>Karel Reisz</ref>- 1990) | |||
* ''گناهکار به اندازۀ گناه'' (سیدنی لومت- 1993) | |||
* ''کارهایی که پس از مردنت باید در دنور انجام بدهی'' (گری فلدر<ref>Gary Fleder</ref>- 1995) | |||
* ''بول‌ورث''<ref>''Bulworth''</ref> (وارن بیتی- 1998) | |||
---- | ---- | ||
نسخهٔ ۲۱ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۰۷:۵۶
جک واردن (نیوجرسی 18 سپتامبر 1920- نیویورک 19 جولای 2006م) (Jack Warden)
(نام زمان تولد: جان واردن لبزلتر جونیور[۱]) بازیگر امریکایی سینما و تلویزیون. طی 50 سال فعالیت هنری در بیش‌تر از 70 فیلم سینمایی و حدود 60 مجموعه و فیلم تلویزیونی ایفای نقش کرد. تعداد پرشمار کارگردانان بزرگی که او را به خدمت گرفته‌اند (از قبیل جان هیوستون، جان فورد، رابرت ارل وایز، دان سیگل، فرد زینه‌مان، سیدنی لومت، ویلیام هال اشبی[۲]، تد کاچف[۳]، وارن بیتی و آلن جی. پاکولا) نشان از توفیق واردن دارد. همچنین وی برای فیلم‌های شامپو[۴] (1975) و بهشت می‌تواند صبر کند[۵] (1978) نامزد جایزۀ اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد و برای اولین بار نامزد بفتا شد و برای بازی در آهنگ برایان[۶] (1971) برندۀ جایزۀ امی[۷] شد.
پس از رها کردن تحصیلات متوسطه، ابتدا به حرفۀ مشت‌زنی روآورد و سپس از سال 1938 در مشاغل مختلف (از قبیل نجات غریق) کار کرد. در سال 1941 به نیروی دریایی امریکا (بخش تجاری) پیوست و از سال بعد در جنگ جهانی دوم به عنوان چترباز و ملوان خدمت کرد. سال 1944 حین پریدن با چتر پایش شکست و پس از آن، ضمن ترک خدمت، در نیویورک مستقر شد و به تحصیل بازیگری پرداخت. بازیگری را از دالاس شروع کرد، در برادوی[۸] به مدت 5 سال روی صحنه رفت و در این میان در برنامه‌های تلویزیونی نیز ظاهر می‌شد.
واردن در سال ۱۹۵۰ با جنگل آسفالت[۹] به سینما وارد شد. در تلویزیون نیز (از جمله با مجموعه‌های آقای پیپرز[۱۰]/ 1952، تیم بیسبال بد نیوز برز[۱۱]/ ۱۹۷۹ - ۱۹۸۰، و دیوانه مثل روباه[۱۲]/ ۱۹۸۴ - 1986) فعالیت داشت. از دهۀ ۱۹۵۰ اغلب در نقش شخصیت‌های نظامی خشن ظاهر شد. اما آرام آرام در بازی‌هایش وجوه کمدی نیز مورد توجه قرار گرفتند؛ به طوری که دو بار به خاطر بازی در نقش‌های کمدی شامپو و بهشت می‌تواند منتظر بماند نامزد دریافت اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل شد. از نقش‌های جدی‌اش به «نفر شمارۀ هیأت منصفه[۱۳]» در دوازده مرد خشمگین[۱۴] و «هری ام. روزنفلد[۱۵]» در همۀ مردان رئیس جمهور[۱۶]، و از دیگر نقش‌های کمدی‌اش به کارآموزی دادی کراویتز[۱۷] (در نقش مکس کراویتز[۱۸])، حضور[۱۹] (در نقش رئیس جمهور ایالات متحد)، و اتوموبیل‌های کارکرده[۲۰] (در نقش دو برادر دوقلو) می‌توان اشاره کرد.
برخی از آثار سینمایی
- جنگل آسفالت (جان هیوستون- 1950)
- قطار سریع‌السیر رد بال (باد باتیکر[۲۱]- 1952)
- از این‌جا تا ابدیت (فرد زینه‌مان- 1953)
- دوازده مرد خشمگین (سیدنی لومت- 1957)
- آن نوع زن (سیدنی لومت- 1959)
- داناوانز ریف[۲۲] (جان فورد- 1963)
- خداحافظ دلاور (سیدنی لومت- 1968)
- کارآموزی دادی کراویتز[۲۳] (تد کاچف- 1974)
- شامپو (ویلیام هال اشبی- 1975)
- همه مردان رئیس جمهور (آلن جی. پاکولا- 1976)
- بوفالوی سفید (جی. لی تامپسون[۲۴]- 1977)
- بهشت می‌تواند منتظر بماند (وارن بیتی و باک هنری[۲۵]- 1978)
- حضور (ویلیام هال اشبی- 1979)
- اتوموبیل‌های کارکرده (رابرت زمکیس- 1980)
- حكم دادگاه (سیدنی لومت- 1983)
- هوانورد (جورج تی. میلر[۲۶]- 1985)
- همه برنده می‌شوند (کارل رايتس[۲۷]- 1990)
- گناهکار به اندازۀ گناه (سیدنی لومت- 1993)
- کارهایی که پس از مردنت باید در دنور انجام بدهی (گری فلدر[۲۸]- 1995)
- بول‌ورث[۲۹] (وارن بیتی- 1998)
- ↑ John Warden Lebzelter Jr
- ↑ William Hal Ashby
- ↑ Ted Kotcheff
- ↑ Shampoo
- ↑ Heaven Can Wait
- ↑ Brian's Song
- ↑ Emmy Award
- ↑ Broadway Theatre
- ↑ The Asphalt Jungle
- ↑ Mister Peepers
- ↑ The Bad News Bears
- ↑ Crazy Like a Fox
- ↑ Juror 7
- ↑ 12 Angry Men
- ↑ Harry M. Rosenfeld
- ↑ All the President's Men
- ↑ The Apprenticeship of Duddy Kravitz
- ↑ Max Kravitz
- ↑ Being There
- ↑ Used Cars
- ↑ Budd Boetticher
- ↑ Donovan's Reef
- ↑ The Apprenticeship of Duddy Kravitz
- ↑ J. Lee Thompson
- ↑ Buck Henry
- ↑ George T. Miller
- ↑ Karel Reisz
- ↑ Gary Fleder
- ↑ Bulworth