جینا لولوبریجیدا: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
'''برخی از آثار سینمایی''' | '''برخی از آثار سینمایی''' | ||
* فانفان لاتولیپ (۱۹۵۱) | *''فانفان لاتولیپ'' (۱۹۵۱) | ||
* رؤیای شیرین (۱۹۵۲) | *''رؤیای شیرین'' (۱۹۵۲) | ||
* دختر دهاتی (۱۹۵۲) | *''دختر دهاتی'' (۱۹۵۲) | ||
* عیال یک‌شبه (۱۹۵۲) | *''عیال یک‌شبه'' (۱۹۵۲) | ||
* بازی بزرگ (۱۹۵۳) | *''بازی بزرگ'' (۱۹۵۳) | ||
* نان، عشق و فانتزی (۱۹۵۳) | *''نان، عشق و فانتزی'' (۱۹۵۳) | ||
* شیطان را بران (۱۹۵۳) | *''شیطان را بران'' (۱۹۵۳) | ||
* زنی از رم (۱۹۵۴) | *''زنی از رم'' (۱۹۵۴) | ||
* نان، عشق و حسادت (۱۹۵۴) | *''نان، عشق و حسادت'' (۱۹۵۴) | ||
* زیباترین زن دنیا (۱۹۵۵) | *''زیباترین زن دنیا'' (۱۹۵۵) | ||
* بندباز (۱۹۵۵) | *''بندباز'' (۱۹۵۵) | ||
* گوژپشت نوتردام (۱۹۵۷) | *''گوژپشت نوتردام'' (۱۹۵۷) | ||
* قانون (۱۹۵۸) | *''قانون'' (۱۹۵۸) | ||
* آنا از بروکلین (۱۹۵۸) | *''آنا از بروکلین'' (۱۹۵۸) | ||
* هرگز نه | *''هرگز نه اینقدر کم'' (۱۹۵۹) | ||
* سلیمان و | *''سلیمان و ملکۀ سبا'' (۱۹۵۹) | ||
* | *بر''هنه برو به جهان'' (۱۹۶۱) | ||
* سپتامبر بیا (۱۹۶۱) | *''سپتامبر بیا'' (۱۹۶۱) | ||
* ونوس امپراتوری (۱۹۶۱) | *''ونوس امپراتوری'' (۱۹۶۱) | ||
* دریای دیوانه (۱۹۶۲) | *''دریای دیوانه'' (۱۹۶۲) | ||
* زن پوشالی (۱۹۶۳) | *''زن پوشالی'' (۱۹۶۳) | ||
* عروسک‌ها (۱۹۶۴) | *''عروسک‌ها'' (۱۹۶۴) | ||
* هتل بهشتی (۱۹۶۶) | *''هتل بهشتی'' (۱۹۶۶) | ||
* سروانتس (۱۹۶۷) | *''سروانتس'' (۱۹۶۷) | ||
* یک نوامبر زیبا (۱۹۶۸) | *''یک نوامبر زیبا'' (۱۹۶۸) | ||
* شب بخیر خانم کمپبل (۱۹۶۸) | *''شب بخیر خانم کمپبل'' (۱۹۶۸) | ||
* رودخانه مرد بدسرشت (۱۹۷۱) | *''رودخانه مرد بدسرشت'' (۱۹۷۱) | ||
* شاه، بی‌بی، سرباز (۱۹۷۲) | *''شاه، بی‌بی، سرباز'' (۱۹۷۲) | ||
* زن تنها (۱۹۷۵) | *''زن تنها'' (۱۹۷۵) | ||
* یکصد و یک شب سینما سایمون (۱۹۹۵) | *''یکصد و یک شب سینما سایمون'' (۱۹۹۵) | ||
* گریز در یک زن (۱۹۹۶) | *''گریز در یک زن'' (۱۹۹۶) | ||
* اکس‌اکس‌ال (۱۹۹۷) | *''اکس‌اکس‌ال'' (۱۹۹۷) | ||
---- | ---- | ||
نسخهٔ ۲۱ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۱۸:۰۰
جینا لولوبریجیدا (سوبیاکو 4 ژوئیه 1927م- ) (Gina Lollobrigida)
(نام زمان تولد: لوئیجیا لولوبریجیدا[۱]) بازیگر و عکاس زن ایتالیایی. از ستارگان زن سینمای ایتالیا و اروپا طی دهه‌های 1950 و 1960م. آغاز فعالیتش در سینما از میانۀ دهۀ 1940م بود و طی دورۀ شهرتش در آثار تعدادی از مهم‌ترین فیلمسازان ایتالیا و اروپا و هالیوود حضور یافت. علاوه جوایز سینمای ایتالیا، سه بار نامزد دریافت جایزه گلدن گلوب شد که یک بار در سال ۱۹۶۱ جایزۀ «ستارۀ محبوب جهان» به او اعطا گردید.
پدرش نجار بود. با استفاده از بورس تحصیلی به مدرسۀ هنری رفت، ولی به اصرار همکلاسی‌هایش، بیش‌تر اوقات را به جای این که خود نقاشی کند، سوژۀ نقاشی‌های آنان بود. با نام دایانا لوريس[۲] مدل داستان‌های مصور مجلات بود تا این که توسط ماریو کوستا[۳] برای بازی در فیلم بعدی‌اش دعوت شد. از همان آغاز جاذبۀ فیزیکی‌اش برگ برندۀ او شد و ضامن به دست آوردن نقش‌های متعدد: در فیلم‌هایی از آلبرتو لاتوادا[۴]، لوئیجی زامپا[۵]، پیترو جرمی[۶]، کارلو لیتزانی[۷] و دیگران. با فانفان لا تولیپ[۸] (1952) آوازۀ او در سطح جهانی پیچید. در این زمان از مشهورترین ستارگان اروپایی و تداعی‌گر سبک‌سری به سبک ایتالیایی بود. اگرچه به عنوان بازیگر، توان چندانی برای جلب تماشاگر نداشت، اما در عوض از نخستین بمب‌های جاذبۀ دوران پس از جنگ جهانی دوم بود. تقریباً روی جلد تمام مجلات ظاهر شد. در واقع بیش‌تر شهرتش از تبلیغات خارج از سینما می‌آمد تا بازی‌هایش. در سینما هم شخصیت او نبود که در فیلم‌ها به چشم می‌آمد، بلکه حضور فریبنده و شکوهمند فیزیکی‌اش پرده را تسخیر می‌کرد. پس از بازی در فیلم‌هایی مثل گل‌های شب[۹] و کافران[۱۰] و هم‌بازی شدن با ارول فلین در شمشیرهای متقاطع[۱۱]، فرصت خوب دیگری در یک فیلم انگلیسی‌زبان به دست آورد: در نقش همسر آنگلوفیل هامفری بوگارت در شیطان را بران[۱۲]. اما آنچه در این دوره بر اعتبار حرفهای او افزود، و به‌ویژه بر استعداد کمدی‌اش صحه گذاشت، فیلم نان، عشق و رؤیاها[۱۳] بود که در آن، نقش زیباروی آشوبگر روستایی را مقابل ویتوریو دسیکا بازی کرد. موفقیت این فیلم باعث شرکت او در دنبالۀ آن، نان، عشق و حسادت[۱۴] شد. در این دوره درگیر چندین شکایت حقوقی شد، از جمله بر سر فیلم خانم بدون گل‌های کاملیا[۱۵]، ساختۀ میکل آنجلو آنتونیونی که از او به خاطر نقض قرارداد شکایت کرده بودند، به این دلیل که از شرکت در فیلم انصراف داد.
زیباترین زن دنیا[۱۶] آخرین فیلم ایتالیایی‌زبان لولوبریجیدا و موفق‌ترین فیلم او از نظر گیشه در وطنش بود که رابرت زد. لنرد[۱۷] صرفا بر محور عرض اندام لولوبريجيدا ساخت. پس از این فیلم اعلام کرد که تنها در فیلم‌های انگلیسی‌زبان اروپایی ظاهر می‌شود. در کنار برت لنکستر و تونی کورتیس در بندباز[۱۸] فروغی نداشت و در ضعیف‌ترین نسخهٔ گوژپشت نتردام، ساخته ژان دولانوا[۱۹]، ظاهر شد. پس از آن به تدریج هالیوود او را به تمامی جذب کرد. در آمریکا همچنان محبوب بود، ولی اغواگری‌اش کنترل شده بود. با این حال همچنان فریبندگی‌اش باعث شد در فیلم سلیمان و ملکۀ سبا[۲۰]، کارساز باشد. لولوبریجیدا از دهۀ ۱۹۶۰ به بعد از رونقش کاسته شد، اما شمار پیشنهادها همچنان بالا بود. از آغاز دهۀ ۱۹۷۰ از سینما کناره گرفت و به عکاسی حرفهای و کار برای یک شرکت مد لباس روی آورد. در سال ۱۹۷۵ مستندی دربارۀ فیدل کاسترو ساخت.
جینا لولوبریجیدا همواره زنی متکی به خود و بی‌توجه به غوغای بیرون بود.
برخی از آثار سینمایی
- فانفان لاتولیپ (۱۹۵۱)
- رؤیای شیرین (۱۹۵۲)
- دختر دهاتی (۱۹۵۲)
- عیال یک‌شبه (۱۹۵۲)
- بازی بزرگ (۱۹۵۳)
- نان، عشق و فانتزی (۱۹۵۳)
- شیطان را بران (۱۹۵۳)
- زنی از رم (۱۹۵۴)
- نان، عشق و حسادت (۱۹۵۴)
- زیباترین زن دنیا (۱۹۵۵)
- بندباز (۱۹۵۵)
- گوژپشت نوتردام (۱۹۵۷)
- قانون (۱۹۵۸)
- آنا از بروکلین (۱۹۵۸)
- هرگز نه اینقدر کم (۱۹۵۹)
- سلیمان و ملکۀ سبا (۱۹۵۹)
- برهنه برو به جهان (۱۹۶۱)
- سپتامبر بیا (۱۹۶۱)
- ونوس امپراتوری (۱۹۶۱)
- دریای دیوانه (۱۹۶۲)
- زن پوشالی (۱۹۶۳)
- عروسک‌ها (۱۹۶۴)
- هتل بهشتی (۱۹۶۶)
- سروانتس (۱۹۶۷)
- یک نوامبر زیبا (۱۹۶۸)
- شب بخیر خانم کمپبل (۱۹۶۸)
- رودخانه مرد بدسرشت (۱۹۷۱)
- شاه، بی‌بی، سرباز (۱۹۷۲)
- زن تنها (۱۹۷۵)
- یکصد و یک شب سینما سایمون (۱۹۹۵)
- گریز در یک زن (۱۹۹۶)
- اکس‌اکس‌ال (۱۹۹۷)
- ↑ Luigia Lollobrigida
- ↑ Diana Lorys
- ↑ Mario Costa
- ↑ Alberto Lattuada
- ↑ Luigi Zampa
- ↑ Pietro Germi
- ↑ Carlo Lizzani
- ↑ Fanfan la Tulipe
- ↑ Les Belles De Nuit
- ↑ Le infedeli
- ↑ Crossed Swords
- ↑ Beat the Devil
- ↑ Pane, amore e fantasia
- ↑ Pane, Amore, E Gelosia
- ↑ La Signora Senza Camelia
- ↑ La donna più bella del mondo
- ↑ Robert Z. Leonard
- ↑ Trapeze
- ↑ Jean Delannoy
- ↑ Solomon and Sheba