محمود میرزا قاجار (۱۲۱۴ـ پس از ۱۲۷۱ق): تفاوت میان نسخه‌ها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\3' به '<!--3') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
محمود میرزا قاجار (۱۲۱۴ـ پس از ۱۲۷۱ق)<br> | محمود میرزا قاجار (۱۲۱۴ـ پس از ۱۲۷۱ق)<br> | ||
شاهزاده، ادیب و شاعر ایرانی. فرزند فتحعلی‌شاه قاجار بود. در کودکی تربیت او را به‌دست صدراعظم میرزا محمدشفیع سپردند و صدراعظم نیز، برای فراگرفتن علوم و فنون گوناگون، استادانی برای او برگزید. چندی حاکم نهاوند بود (۱۲۲۹ق) و در این دوره، بناهای بسیاری، چون دژ رویین‌دز و باغ شاه و کاخ همایون، در آن شهر بنا کرد. سپس به حکومت لرستان منصوب شد. در آغاز پادشاهی محمدشاه | شاهزاده، ادیب و شاعر ایرانی. فرزند [[فتحعلی شاه قاجار (۱۱۸۵ـ اصفهان ۱۲۵۰ق)|فتحعلی‌شاه قاجار]] بود. در کودکی تربیت او را به‌دست صدراعظم میرزا محمدشفیع سپردند و صدراعظم نیز، برای فراگرفتن علوم و فنون گوناگون، استادانی برای او برگزید. چندی حاکم نهاوند بود (۱۲۲۹ق) و در این دوره، بناهای بسیاری، چون دژ رویین‌دز و باغ شاه و کاخ همایون، در آن شهر بنا کرد. سپس به حکومت لرستان منصوب شد. در آغاز پادشاهی [[محمدشاه قاجار (تبریز ۱۲۲۲ـ تهران ۱۲۶۴ق)|محمدشاه قاجار]]، به‌همراه شماری از شاهزادگان، که بر شاه شوریده بودند، دستگیر و به تهران فرستاده شد. از آثارش: تذکرۀ ''سفینة‌المحمود'' (تبریز، ۱۳۴۶ش)؛ ُ''درَرالمحمود'' که دیوان اشعار اوست؛ ''نُقلِ مجلس''؛ ''گُلشَن محمود''؛ ''منتخب‌المحمود''. ''غزلیات'' وی در ۱۲۶۴ق در تهران چاپ سنگی شده است. | ||
<br><!--38191100--> | <br><!--38191100--> | ||
[[رده:ادبیات فارسی]] | [[رده:ادبیات فارسی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۳۶
محمود میرزا قاجار (۱۲۱۴ـ پس از ۱۲۷۱ق)
شاهزاده، ادیب و شاعر ایرانی. فرزند فتحعلی‌شاه قاجار بود. در کودکی تربیت او را به‌دست صدراعظم میرزا محمدشفیع سپردند و صدراعظم نیز، برای فراگرفتن علوم و فنون گوناگون، استادانی برای او برگزید. چندی حاکم نهاوند بود (۱۲۲۹ق) و در این دوره، بناهای بسیاری، چون دژ رویین‌دز و باغ شاه و کاخ همایون، در آن شهر بنا کرد. سپس به حکومت لرستان منصوب شد. در آغاز پادشاهی محمدشاه قاجار، به‌همراه شماری از شاهزادگان، که بر شاه شوریده بودند، دستگیر و به تهران فرستاده شد. از آثارش: تذکرۀ سفینة‌المحمود (تبریز، ۱۳۴۶ش)؛ ُدرَرالمحمود که دیوان اشعار اوست؛ نُقلِ مجلس؛ گُلشَن محمود؛ منتخب‌المحمود. غزلیات وی در ۱۲۶۴ق در تهران چاپ سنگی شده است.