بنیاد فرهنگ ایران: تفاوت میان نسخه‌ها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\1' به '<!--1') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
بنیاد فرهنگ ایران <br> | بنیاد فرهنگ ایران <br> | ||
[[پرونده: 12349200.jpg | بندانگشتی|بنياد فرهنگ ايران]]<p>نهادی تحقیقاتی و انتشاراتی در ایران، تأسیس‌شده در ۲۵ مهر ۱۳۴۵ش. تأسیس این بنیاد به همت پرویز ناتل خانلری و برای حفظ میراث مکتوب ایرانی، اشاعه و در دسترس قرار‌دادن آن‌ها بود. زیرا کتاب‌های خطی کهن فارسی بعضی منحصربه‌فرد و پاره‌ای دیگر در نسخ کم‌شمار در کتابخانه‌های جهان پراکنده‌اند و به‌آسانی در دسترس نیستند و دانشجویان و حتی استادان و ارباب ذوق از دیدن آن‌ها محرومند. این کتاب‌ها که پایه‌های زبان فارسی بوده و دیدن و خواندن مکرر و آشنایی مداوم با آن‌ها از ضروریات است، باید در دسترس همۀ ارباب ذوق و پژوهندگان قرار گیرد. با توجه به این‌که چاپ و نشر این گونه آثار برای بخش خصوصی سودآور نیست، خانلری در اسفند ۱۳۴۲ درصدد برآمد تا مؤسسه‌ای را برای این منظور تأسیس کند. لذا اساسنامه‌ای برای آن نوشت و این مؤسسه پس از آن‌که در اواخر سال ۱۳۴۳ فرمان تأسیس آن صادر شد با نام «بنیاد فرهنگ ایران» در سال ۱۳۴۴ شروع به‌کار کرد. اعضای مؤسس بنیاد پنج نفر بودند و بیست نفر هیئت امنای بنیاد را تشکیل می‌دادند. با پیروزی انقلاب | [[پرونده: 12349200.jpg | بندانگشتی|بنياد فرهنگ ايران]]<p>نهادی تحقیقاتی و انتشاراتی در ایران، تأسیس‌شده در ۲۵ مهر ۱۳۴۵ش. تأسیس این بنیاد به همت [[خانلری، پرویز (تهران ۱۲۹۲ـ همان جا ۱۳۶۹ش)|پرویز ناتل خانلری]] و برای حفظ میراث مکتوب ایرانی، اشاعه و در دسترس قرار‌دادن آن‌ها بود. زیرا کتاب‌های خطی کهن فارسی بعضی منحصربه‌فرد و پاره‌ای دیگر در نسخ کم‌شمار در کتابخانه‌های جهان پراکنده‌اند و به‌آسانی در دسترس نیستند و دانشجویان و حتی استادان و ارباب ذوق از دیدن آن‌ها محرومند. این کتاب‌ها که پایه‌های زبان فارسی بوده و دیدن و خواندن مکرر و آشنایی مداوم با آن‌ها از ضروریات است، باید در دسترس همۀ ارباب ذوق و پژوهندگان قرار گیرد. با توجه به این‌که چاپ و نشر این گونه آثار برای بخش خصوصی سودآور نیست، خانلری در اسفند ۱۳۴۲ درصدد برآمد تا مؤسسه‌ای را برای این منظور تأسیس کند. لذا اساسنامه‌ای برای آن نوشت و این مؤسسه پس از آن‌که در اواخر سال ۱۳۴۳ فرمان تأسیس آن صادر شد با نام «بنیاد فرهنگ ایران» در سال ۱۳۴۴ شروع به‌کار کرد. اعضای مؤسس بنیاد پنج نفر بودند و بیست نفر هیئت امنای بنیاد را تشکیل می‌دادند. با پیروزی [[انقلاب اسلامی ایران|انقلاب اسلامی]]، این مؤسسه تعطیل و به جای آن نهادهای مختلفی با همین هدف تشکیل شد که از آن جمله می‌توان به مرکز نشر میراث مکتوب اشاره کرد. این مرکز تاکنون بیش از ۱۵۰ کتاب خطی فارسی را تصحیح و چاپ کرده است.</p> | ||
<br><!--12349200--> | <br><!--12349200--> | ||
[[رده:آموزش و پرورش و اخلاق]] | [[رده:آموزش و پرورش و اخلاق]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۵ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۶:۲۴
بنیاد فرهنگ ایران
نهادی تحقیقاتی و انتشاراتی در ایران، تأسیس‌شده در ۲۵ مهر ۱۳۴۵ش. تأسیس این بنیاد به همت پرویز ناتل خانلری و برای حفظ میراث مکتوب ایرانی، اشاعه و در دسترس قرار‌دادن آن‌ها بود. زیرا کتاب‌های خطی کهن فارسی بعضی منحصربه‌فرد و پاره‌ای دیگر در نسخ کم‌شمار در کتابخانه‌های جهان پراکنده‌اند و به‌آسانی در دسترس نیستند و دانشجویان و حتی استادان و ارباب ذوق از دیدن آن‌ها محرومند. این کتاب‌ها که پایه‌های زبان فارسی بوده و دیدن و خواندن مکرر و آشنایی مداوم با آن‌ها از ضروریات است، باید در دسترس همۀ ارباب ذوق و پژوهندگان قرار گیرد. با توجه به این‌که چاپ و نشر این گونه آثار برای بخش خصوصی سودآور نیست، خانلری در اسفند ۱۳۴۲ درصدد برآمد تا مؤسسه‌ای را برای این منظور تأسیس کند. لذا اساسنامه‌ای برای آن نوشت و این مؤسسه پس از آن‌که در اواخر سال ۱۳۴۳ فرمان تأسیس آن صادر شد با نام «بنیاد فرهنگ ایران» در سال ۱۳۴۴ شروع به‌کار کرد. اعضای مؤسس بنیاد پنج نفر بودند و بیست نفر هیئت امنای بنیاد را تشکیل می‌دادند. با پیروزی انقلاب اسلامی، این مؤسسه تعطیل و به جای آن نهادهای مختلفی با همین هدف تشکیل شد که از آن جمله می‌توان به مرکز نشر میراث مکتوب اشاره کرد. این مرکز تاکنون بیش از ۱۵۰ کتاب خطی فارسی را تصحیح و چاپ کرده است.