جریریه: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
جَریریّه | جَریریّه | ||
(یا: سلیمانیه) از فرق کلامی با تمایلات زیدی (← [[زیدیه]])، پیروان سلیمان بن جریر رقّی. این جماعت به شوراییبودن امامت معتقدند و برآناند که امامت با اتفاق آرای دو تن از بزرگان امت نیز مشروعیت مییابد. اینان خلافت [[ابوبکر]] و عمر را میپذیرند و از [[عثمان]] بیزارند و مسلمانانی را که در انتخاب اصلح با [[علی]] (ع) بیعت نکردند، کافر نمیدانند؛ اما ستیزکنندگان با علی (ع)، همچون [[عایشه]] و [[طلحه بن عبیدالله تیمی|طلحه]] و [[زبیر بن عوام|زبیر]]، را کافر میشمرند. جریریه در دو مسئلۀ [[بداء]] و [[تقیه]] به شیعۀ [[امامیه]] ایراد میگرفتند و میگفتند همینکه امام بتواند مسلمین را اداره کند، کافیست و اجتهاد و افضلیت برای امام لازم نیست. | (یا: سلیمانیه) از فرق کلامی با تمایلات زیدی (← [[زیدیه]])، پیروان سلیمان بن جریر رقّی. این جماعت به شوراییبودن امامت معتقدند و برآناند که امامت با اتفاق آرای دو تن از بزرگان امت نیز مشروعیت مییابد. اینان خلافت [[ابوبکر]] و [[عمر بن سعد|عمر]] را میپذیرند و از [[عثمان]] بیزارند و مسلمانانی را که در انتخاب اصلح با [[علی]] (ع) بیعت نکردند، کافر نمیدانند؛ اما ستیزکنندگان با علی (ع)، همچون [[عایشه]] و [[طلحه بن عبیدالله تیمی|طلحه]] و [[زبیر بن عوام|زبیر]]، را کافر میشمرند. جریریه در دو مسئلۀ [[بداء]] و [[تقیه]] به شیعۀ [[امامیه]] ایراد میگرفتند و میگفتند همینکه امام بتواند مسلمین را اداره کند، کافیست و اجتهاد و افضلیت برای امام لازم نیست. | ||
<br/> <!--16053300--> | <br/> <!--16053300--> | ||
[[Category:فلسفه ، منطق و کلام]] [[Category:کلام – اشخاص و فرقه ها و آثار]] | [[Category:فلسفه ، منطق و کلام]] [[Category:کلام – اشخاص و فرقه ها و آثار]] |
نسخهٔ ۱۱ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۶:۰۰
جَریریّه
(یا: سلیمانیه) از فرق کلامی با تمایلات زیدی (← زیدیه)، پیروان سلیمان بن جریر رقّی. این جماعت به شوراییبودن امامت معتقدند و برآناند که امامت با اتفاق آرای دو تن از بزرگان امت نیز مشروعیت مییابد. اینان خلافت ابوبکر و عمر را میپذیرند و از عثمان بیزارند و مسلمانانی را که در انتخاب اصلح با علی (ع) بیعت نکردند، کافر نمیدانند؛ اما ستیزکنندگان با علی (ع)، همچون عایشه و طلحه و زبیر، را کافر میشمرند. جریریه در دو مسئلۀ بداء و تقیه به شیعۀ امامیه ایراد میگرفتند و میگفتند همینکه امام بتواند مسلمین را اداره کند، کافیست و اجتهاد و افضلیت برای امام لازم نیست.