نادر جهانبانی: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲: | خط ۲: | ||
نادر جهانبانی (تهران 1307 – همان جا 1357 ش) | نادر جهانبانی (تهران 1307 – همان جا 1357 ش) | ||
(معروف به ژنرال چشم آبی) پسر [[امان الله جهانبانی]]. مادرش از مهاجران روس بود. | (معروف به ژنرال چشم آبی) پسر [[امان الله جهانبانی]]. مادرش از مهاجران روس بود. نادر جهانبانی خلبان نيروی هوايی در دوران قبل از انقلاب، و بنيانگذار و سرپرست تيم آكروجت تاج طلايی بود. در آن زمان، او يكی از بهترين خلبانها به حساب میآمد. | ||
نادر جهانبانی دانش آموختۀ دانشگاه خلبانی نيروی هوايی روسيه و آموزش ديدۀ دورههای خلبانی جنگندههای جت بود. در 18 سالگی وارد دانشگاه خلبانی نيروی هوايی روسيه و پس از اتمام تحصيلاتش، به نيروی هوايی ارتش ايران وارد شد. زمانی، او مقام اول قهرمانی کشور در رشتۀ سواركاری را داشت. | |||
نادر جهانبانی دانش آموختۀ دانشگاه خلبانی نيروی هوايی روسيه و آموزش ديدۀ دورههای خلبانی جنگندههای جت بود. در 18 سالگی وارد دانشگاه خلبانی نيروی هوايی روسيه و پس از اتمام تحصيلاتش، به نيروی هوايی ارتش ايران وارد شد. | |||
زمانی، او مقام اول قهرمانی کشور در رشتۀ سواركاری را داشت. | |||
با وقوع [[انقلاب اسلامی ایران|انقلاب اسلامی]] در سال ۵۷، او دستگیر و به حکم [[خلخالی، صادق (خلخال ۱۳۰۵ـ۱۳۸۲ش)|صادق خلخالی]] حاکم شرع وقت، محکوم به اعدام شد. | با وقوع [[انقلاب اسلامی ایران|انقلاب اسلامی]] در سال ۵۷، او دستگیر و به حکم [[خلخالی، صادق (خلخال ۱۳۰۵ـ۱۳۸۲ش)|صادق خلخالی]] حاکم شرع وقت، محکوم به اعدام شد. | ||
[[رده:تاریخ ایران]] | |||
[[رده:دوره پهلوی]] |
نسخهٔ کنونی تا ۲۰ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۲۸
نادر جهانبانی (تهران 1307 – همان جا 1357 ش)
(معروف به ژنرال چشم آبی) پسر امان الله جهانبانی. مادرش از مهاجران روس بود. نادر جهانبانی خلبان نيروی هوايی در دوران قبل از انقلاب، و بنيانگذار و سرپرست تيم آكروجت تاج طلايی بود. در آن زمان، او يكی از بهترين خلبانها به حساب میآمد.
نادر جهانبانی دانش آموختۀ دانشگاه خلبانی نيروی هوايی روسيه و آموزش ديدۀ دورههای خلبانی جنگندههای جت بود. در 18 سالگی وارد دانشگاه خلبانی نيروی هوايی روسيه و پس از اتمام تحصيلاتش، به نيروی هوايی ارتش ايران وارد شد. زمانی، او مقام اول قهرمانی کشور در رشتۀ سواركاری را داشت.
با وقوع انقلاب اسلامی در سال ۵۷، او دستگیر و به حکم صادق خلخالی حاکم شرع وقت، محکوم به اعدام شد.