لنتس، اوتوهلموت ولفگانگ (۱۹۰۰ـ۱۹۸۷): تفاوت میان نسخه‌ها

Otto Helmuth Wolfgang Lentz
اوتوهلموت ولفگانگ لنتس; Otto Helmuth Wolfgang Lentz
زادروز	۱۹۰۰م;
درگذشت	۱۹۸۷م
ملیت	آلمانی
تحصیلات و محل تحصیل	دکتری در رشته فلسفه از دانشگاه گوتینگن
شغل و تخصص اصلی	خاورشناس
آثار	خط پهلوی (۱۹۶۹)؛ آیین زروانی (۱۹۶۹)
گروه مقاله	خاورشناسی

دیداریویکی‌متن

نسخهٔ کنونی تا ‏۴ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۴:۵۵

لِنتس، اوتوهِلموت ولفگانگ (۱۹۰۰ـ۱۹۸۷)(Lentz, Otto Helmuth Wolfgang)

خاورشناس آلمانی. در دانشگاه‌های مونیخ و گوتینگن، زبان‌شناسی هندواروپایی و زبان‌های شرقی خواند (۱۹۱۸ـ۱۹۲۳). در رشتۀ فلسفه از دانشگاه گوتینگن دانشنامۀ دکتری گرفت (۱۹۲۳). عضو هیئت علمی فرهنگستان علوم برلین (۱۹۲۴ـ۱۹۵۰)، استاد مهمان در دانشگاه کلمبیا و تکزاس (۱۹۵۷ـ۱۹۵۸) و استاد زبان‌های ایرانی دانشگاه هامبورگ (۱۹۵۰ـ۱۹۶۸) بود. در زبان‌های فارسی، پهلوی، سغدی و گویش‌های ایرانی معاصر پامیر پژوهش کرد. چندبار به ایران و افغانستان سفر کرد. از کتاب‌ها و مقالات او: لهجه‌های پامیر (۱۹۳۳)؛ گاه‌شماری در نورستان و پامیر (۱۹۳۸)؛ یادداشت‌های گوته بر دیوان شرقی غربی (۱۹۵۹)؛ تخت جمشید (۱۹۷۲)؛ مانی و زردشت (۱۹۵۵ـ۱۹۵۶)؛ متون سغدی (۱۹۳۴)؛ پشتو (۱۹۳۷)؛ تفسیر یسنا (۱۹۵۴)؛ ایران معاصر (زبان، ادبیات و تاریخ) (۱۹۶۰)؛ کتیبۀ داریوش (۱۹۶۰)؛ عطار (۱۹۶۰)؛ خط پهلوی (۱۹۶۹)؛ آیین زروانی (۱۹۶۹).

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-لِنْتْس، اوتوهِلْموت ولفگانْگ (۱۹۰۰ـ۱۹۸۷)(Lentz, Otto Helmuth Wolfgang)<br>
+لِنتس، اوتوهِلموت ولفگانگ (۱۹۰۰ـ۱۹۸۷)(Lentz, Otto Helmuth Wolfgang)<br>
 {{جعبه زندگینامه
@@ خط ۲۹: / خط ۲۹: @@
 |پست تخصصی =
 |باشگاه =
-}}<p>'''
+}}<p>خاورشناس آلمانی. در دانشگاه‌های مونیخ و گوتینگن، زبان‌شناسی هندواروپایی و زبان‌های شرقی خواند (۱۹۱۸ـ۱۹۲۳). در رشتۀ فلسفه از دانشگاه گوتینگن دانشنامۀ دکتری گرفت (۱۹۲۳). عضو هیئت علمی فرهنگستان علوم برلین (۱۹۲۴ـ۱۹۵۰)، استاد مهمان در دانشگاه کلمبیا و تکزاس (۱۹۵۷ـ۱۹۵۸) و استاد زبان‌های ایرانی دانشگاه هامبورگ (۱۹۵۰ـ۱۹۶۸) بود. در زبان‌های فارسی، پهلوی، سغدی و گویش‌های ایرانی معاصر پامیر پژوهش کرد. چندبار به ایران و افغانستان سفر کرد. از کتاب‌ها و مقالات او: ''لهجه‌های پامیر'' (۱۹۳۳)؛ ''گاه‌شماری در نورستان و پامیر'' (۱۹۳۸)؛ ''یادداشت‌های گوته بر دیوان شرقی غربی'' (۱۹۵۹)؛ ''تخت جمشید'' (۱۹۷۲)؛ ''مانی و زردشت'' (۱۹۵۵ـ۱۹۵۶)؛ ''متون سغدی'' (۱۹۳۴)؛ ''پشتو'' (۱۹۳۷)؛ ''تفسیر یسنا'' (۱۹۵۴)؛ ''ایران معاصر'' (''زبان، ادبیات و تاریخ'') (۱۹۶۰)؛ ''کتیبۀ داریوش'' (۱۹۶۰)؛ ''عطار'' (۱۹۶۰)؛ ''خط پهلوی'' (۱۹۶۹)؛ آ''یین زروانی'' (۱۹۶۹).</p>
-'''خاورشناس آلمانی. در دانشگاه‌های مونیخ و گوتینگن، زبان‌شناسی هندواروپایی و زبان‌های شرقی خواند (۱۹۱۸ـ۱۹۲۳). در رشتۀ فلسفه از دانشگاه گوتینگن دانشنامۀ دکتری گرفت (۱۹۲۳). عضو هیئت علمی فرهنگستان علوم برلین (۱۹۲۴ـ۱۹۵۰)، استاد مهمان در دانشگاه کلمبیا و تکزاس (۱۹۵۷ـ۱۹۵۸) و استاد زبان‌های ایرانی دانشگاه هامبورگ (۱۹۵۰ـ۱۹۶۸) بود. در زبان‌های فارسی، پهلوی، سغدی و گویش‌های ایرانی معاصر پامیر پژوهش کرد. چندبار به ایران و افغانستان سفر کرد. از کتاب‌ها و مقالات او: ''لهجه‌های پامیر'' (۱۹۳۳)؛ ''گاه‌شماری در نورستان و پامیر'' (۱۹۳۸)؛ ''یادداشت‌های گوته بر دیوان شرقی غربی'' (۱۹۵۹)؛ ''تخت جمشید'' (۱۹۷۲)؛ ''مانی و زردشت'' (۱۹۵۵ـ۱۹۵۶)؛ ''متون سغدی'' (۱۹۳۴)؛ ''پشتو'' (۱۹۳۷)؛ ''تفسیر یسنا'' (۱۹۵۴)؛ ''ایران معاصر'' (''زبان، ادبیات و تاریخ'') (۱۹۶۰)؛ ''کتیبۀ داریوش'' (۱۹۶۰)؛ ''عطار'' (۱۹۶۰)؛ ''خط پهلوی'' (۱۹۶۹)؛ آ''یین زروانی'' (۱۹۶۹).</p>
 <br><!--37078200-->
 [[رده:خاورشناسی]]
 [[رده:(خاورشناسی)ایران]]