نصیری، داوود (تهران ۱۳۰۰ش): تفاوت میان نسخه‌ها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\3' به '<!--3') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
نَصیری، داوود (تهران ۱۳۰۰ش)<br> | نَصیری، داوود (تهران ۱۳۰۰ش- ۶ آذر ۱۳۹۲)<br> | ||
<p>فوتبالیست و داور ایرانی. اولین داور ایرانی در دیداری بینالمللی، در خارج از کشور، بود. در رشته‌هایی همچون فوتبال، شنا و وزنه‌برداری صاحب‌نظر است. اما همگان او را به‌نام داور فوتبال می‌شناسند. در دهۀ ۱۳۲۰ مدافع تیم فوتبال دارایی تهران بود. او و دکتر اکرامی، حسین صدقیانی، و کاظم رهبری، اولین گروه داوران بینالمللی فوتبال در ایران بودند. نصیری اولین ایرانی بود که در کلاس‌های داوری بینالمللی شرکت کرد (۱۳۳۸). در مسابقات فوتبال جام ملت‌های آسیا، که تیم ملی ایران با مربیگری محمود بیاتی قهرمان شد، مدیر تیم ملی بود (۱۳۴۷) و تا سه سال این سِمَت را برعهده داشت.</p> | <p>فوتبالیست و داور ایرانی. اولین داور ایرانی در دیداری بینالمللی، در خارج از کشور، بود. در رشته‌هایی همچون فوتبال، شنا و وزنه‌برداری صاحب‌نظر است. اما همگان او را به‌نام داور فوتبال می‌شناسند. در دهۀ ۱۳۲۰ مدافع تیم فوتبال دارایی تهران بود. او و دکتر اکرامی، حسین صدقیانی، و کاظم رهبری، اولین گروه داوران بینالمللی فوتبال در ایران بودند. نصیری اولین ایرانی بود که در کلاس‌های داوری بینالمللی شرکت کرد (۱۳۳۸). در مسابقات فوتبال جام ملت‌های آسیا، که تیم ملی ایران با مربیگری محمود بیاتی قهرمان شد، مدیر تیم ملی بود (۱۳۴۷) و تا سه سال این سِمَت را برعهده داشت.</p> | ||
<br><!--39115100--> | <br><!--39115100--> | ||
[[رده:ورزش]] | [[رده:ورزش]] | ||
[[رده:اشخاص ایران]] | [[رده:اشخاص ایران]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۸ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۳۲
نَصیری، داوود (تهران ۱۳۰۰ش- ۶ آذر ۱۳۹۲)
فوتبالیست و داور ایرانی. اولین داور ایرانی در دیداری بینالمللی، در خارج از کشور، بود. در رشته‌هایی همچون فوتبال، شنا و وزنه‌برداری صاحب‌نظر است. اما همگان او را به‌نام داور فوتبال می‌شناسند. در دهۀ ۱۳۲۰ مدافع تیم فوتبال دارایی تهران بود. او و دکتر اکرامی، حسین صدقیانی، و کاظم رهبری، اولین گروه داوران بینالمللی فوتبال در ایران بودند. نصیری اولین ایرانی بود که در کلاس‌های داوری بینالمللی شرکت کرد (۱۳۳۸). در مسابقات فوتبال جام ملت‌های آسیا، که تیم ملی ایران با مربیگری محمود بیاتی قهرمان شد، مدیر تیم ملی بود (۱۳۴۷) و تا سه سال این سِمَت را برعهده داشت.