رویگری، رضا (تهران ۱۳۲۵ ش): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
[[رده:سینما]] | [[رده:سینما]] | ||
[[رده:ایران - اشخاص (بازیگران)]] | [[رده:ایران - اشخاص (بازیگران)]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۵۱
رضا رویگری (تهران ۱۳۲۵ش- )
| رضا رویگری | |
|---|---|
| زادروز |
تهران ۱۳۲۵ ش |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | بازیگر تئاتر، تلویزیون، و سینما |
| آثار | بوتیک (۱۳۸۳)، اجاره‌نشین‌ها (۱۳۶۵) |
| گروه مقاله | تئاتر |
بازیگر تئاتر، تلویزیون، و سینمای ایران. به‌جز فعالیت‌هایش در عرصۀ هنرهای نمایشی در زمینۀ نقاشی و موسیقی نیز فعال است. او در پاره‌ای از نمایش‌های اسماعیل خلج آواز خوانده و سرود معروف «ایران ایران» (۱۳۵۷ش) نیز با صدای اوست. رضا رویگری فعالیتش را در تئاتر از ۱۳۴۷ش با نمایش عبادتی بر مصیبت حسین بن منصور حلاج آغاز کرد، و پس از آن در نمایش‌های زیر به ایفای نقش پرداخت: ویس و رامین، حالت چه‌طوره مش‌رحیم، آتراکسیون، آخر زمان، نمایش روحوضی جان‌نثار، شبی‌خون، صندلی را کنار پنجره بگذاریم...، و گلدونه‌خانم.
رویگری در نیمۀ اول دهۀ ۱۳۵۰ش از اعضای اصلی «گروه تئاتر کوچه» بود. او همچنین در سینما نیز فعالیت می‌کند و در فیلم‌های عقاب‌ها (۱۳۶۳)، یوزپلنگ (۱۳۶۴)، اجاره‌نشین‌ها (۱۳۶۵)، افسانۀ مه‌پلنگ (۱۳۷۱)، جوانی (۱۳۷۷) نقش‌آفرینی کرده است؛ او در تعدادی از فیلم‌هایش هم آواز خواند. ازجمله آخرین کارهایش بازی در فیلم بوتیک (۱۳۸۳) بود که نقش‌آفرینی‌اش در آن با تحسین منتقدان مواجه شد.