فرهاد توحیدی: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲: | خط ۲: | ||
فرهاد توحیدی (رشت 24 آذر 1335ش- ) | فرهاد توحیدی (رشت 24 آذر 1335ش- ) | ||
فیلمنامهنویس ایرانی. فارغالتحصیل ادبیات نمایشی از | فیلمنامهنویس ایرانی. فارغالتحصیل ادبیات نمایشی از [[دانشکده هنرهای دراماتیک|دانشکده هنرهای دراماتیک تهران]] (دانشکدۀ سینما و تئاتر دانشگاه هنر فعلی) است. توحیدی از میانۀ دهۀ 1370ش، جز اولین فیلمنامۀ ساختهشدهاش ([[مرد عوضی (فیلم)|مرد عوضی]]) که اثری کمدی بود و موفقیت زیادی را در گیشه به دست آورد، تاکنون فیلمنامۀ تعدادی از پرفروشترین یا موفقترین آثار سینمای ایران را نوشته است. از جمله: ''گاهی به آسمان نگاه کن''، [[شهر موشها 2|شهر موشها 2]] و ''50 کیلو آلبالو''. | ||
حدود دو دهه فعالیت پربار در سینمای ایران، توحیدی را به عنوان نویسندهای موفق در قصهگویی و گیشه معرفی کرد، تا این که در اوائل دهۀ 1390 مدیریت [[خانه سینما]] را به عهده گرفت. توحیدی تاکنون توانسته پنج بار نامزد دريافت سيمرغ بلورين [[جشنواره فیلم فجر]] و تنديس خانه سينما شود و جز آن يکبار برای نگارش فيلمنامۀ ''مربای شيرين'' (كه اقتباسی از رمانی با همين نام به قلم [[هوشنگ مرادی کرمانی|هوشنگ مرادی كرمانی]] است)، ديپلم افتخار جشنواره بینالمللی فیلمهای کودکان و نوجوانان (دورۀ شانزدهم- 1380) به او اعطا شده است. بعد از [[کمال تبریزی|كمال تبريزی]]، بيشترين همكاری توحيدی با [[مرضیه برومند|مرضيه برومند]] بوده است. فرهاد توحیدی در دورههای [[بیست و یکمین دوره جشنواره فیلم فجر|بیست و یکم]] (''گاهی به آسمان نگاه کن'') و [[سی و چهارمین دوره جشنواره فیلم فجر|سی و چهارم]] جشنواره فیلم فجر (امکان مینا) و همچنین در دورههای دوم (''مرد عوضی''- 1377)، هفتم (''دنیا''- 1382) و یازدهم جشن خانه سینما ([[پاداش سکوت (فیلم)|پاداش سکوت]]- 1386) نامزد دریافت جایزۀ بهترین فیلمنامه بوده است. | |||
آثار سینمایی | |||
'''آثار سینمایی''' | |||
* مرد عوضی (محمدرضا هنرمند- ۱۳۷۶) | |||
* مربای شیرین (مرضیه برومند- ۱۳۸۰) | |||
* دنیا (منوچهر مصیری- ۱۳۸۰) | |||
* توكیو بدون توقف (سعید عالمزاده- ۱۳۸۱) | |||
* گاهی به آسمان نگاه كن (کمال تبریزی- ۱۳۸۱) | |||
* مجردها (اصغر هاشمی- ۱۳۸۳) | |||
* پرونده هاوانا (علیرضا رئیسیان- ۱۳۸۴) | |||
* راه طی شده (عباس رافعی- ۱۳۸۴) | |||
* بی وفا (اصغر نعیمی- ۱۳۸۵) | |||
* پاداش سكوت (مازیار میری- ۱۳۸۵) | |||
* هفت و پنج دقیقه (محمدمهدی عسگرپور- ۱۳۸۷) | |||
* شهر موشها 2 (مرضیه برومند- ۱۳۹۳) | |||
* خماری (داریوش غذبانی- ۱۳۹۴) | |||
* امكان مینا (کمال تبریزی- ۱۳۹۴) | |||
* 50 كیلو آلبالو (مانی حقیقی- ۱۳۹۴) | |||
---- | ---- | ||
نسخهٔ ۲۷ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۵۵
فرهاد توحیدی (رشت 24 آذر 1335ش- )
فیلمنامهنویس ایرانی. فارغالتحصیل ادبیات نمایشی از دانشکده هنرهای دراماتیک تهران (دانشکدۀ سینما و تئاتر دانشگاه هنر فعلی) است. توحیدی از میانۀ دهۀ 1370ش، جز اولین فیلمنامۀ ساختهشدهاش (مرد عوضی) که اثری کمدی بود و موفقیت زیادی را در گیشه به دست آورد، تاکنون فیلمنامۀ تعدادی از پرفروشترین یا موفقترین آثار سینمای ایران را نوشته است. از جمله: گاهی به آسمان نگاه کن، شهر موشها 2 و 50 کیلو آلبالو.
حدود دو دهه فعالیت پربار در سینمای ایران، توحیدی را به عنوان نویسندهای موفق در قصهگویی و گیشه معرفی کرد، تا این که در اوائل دهۀ 1390 مدیریت خانه سینما را به عهده گرفت. توحیدی تاکنون توانسته پنج بار نامزد دريافت سيمرغ بلورين جشنواره فیلم فجر و تنديس خانه سينما شود و جز آن يکبار برای نگارش فيلمنامۀ مربای شيرين (كه اقتباسی از رمانی با همين نام به قلم هوشنگ مرادی كرمانی است)، ديپلم افتخار جشنواره بینالمللی فیلمهای کودکان و نوجوانان (دورۀ شانزدهم- 1380) به او اعطا شده است. بعد از كمال تبريزی، بيشترين همكاری توحيدی با مرضيه برومند بوده است. فرهاد توحیدی در دورههای بیست و یکم (گاهی به آسمان نگاه کن) و سی و چهارم جشنواره فیلم فجر (امکان مینا) و همچنین در دورههای دوم (مرد عوضی- 1377)، هفتم (دنیا- 1382) و یازدهم جشن خانه سینما (پاداش سکوت- 1386) نامزد دریافت جایزۀ بهترین فیلمنامه بوده است.
آثار سینمایی
- مرد عوضی (محمدرضا هنرمند- ۱۳۷۶)
- مربای شیرین (مرضیه برومند- ۱۳۸۰)
- دنیا (منوچهر مصیری- ۱۳۸۰)
- توكیو بدون توقف (سعید عالمزاده- ۱۳۸۱)
- گاهی به آسمان نگاه كن (کمال تبریزی- ۱۳۸۱)
- مجردها (اصغر هاشمی- ۱۳۸۳)
- پرونده هاوانا (علیرضا رئیسیان- ۱۳۸۴)
- راه طی شده (عباس رافعی- ۱۳۸۴)
- بی وفا (اصغر نعیمی- ۱۳۸۵)
- پاداش سكوت (مازیار میری- ۱۳۸۵)
- هفت و پنج دقیقه (محمدمهدی عسگرپور- ۱۳۸۷)
- شهر موشها 2 (مرضیه برومند- ۱۳۹۳)
- خماری (داریوش غذبانی- ۱۳۹۴)
- امكان مینا (کمال تبریزی- ۱۳۹۴)
- 50 كیلو آلبالو (مانی حقیقی- ۱۳۹۴)