صدرالدین ابومحمد موسی تنکابنی: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «صدرالدین ابومحمد موسی تنکابنی (سلیمان‌آباد 1274- تنکابن 1351ق) (ملقب به پزشک تنکابنی) طبیب، عالم دینی و شاعر ایرانی. پدرش، میرزا محمد، مؤلف قصص‌العلما و از علمای پرآوازۀ غرب مازندران بود و نیاکانش به کار طبابت می‌پرداختند. موسی در زادگاهش رشد و...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
(ملقب به پزشک تنکابنی) طبیب، عالم دینی و شاعر ایرانی. پدرش، میرزا محمد، مؤلف قصص‌العلما و از علمای پرآوازۀ غرب مازندران بود و نیاکانش به کار طبابت می‌پرداختند. موسی در زادگاهش رشد و نمو کرد. سپس در دورۀ [[ناصرالدین شاه قاجار]] به تهران عزیمت کرد و ده سال دانش پزشکی آموخت و نزد میرزا حسین زرندی حکیم توپخانه، میرزا عبدالکریم تهرانی معتمدالحكما، میرزا عبدالباقی رزاقی، میرزا عبدالکریم (معروف به حکیم مرکبی)، میرزا عبدالمطلب کاشانی، میرزا محمد قاسانی و میر سیدعلی شمس‌المعالی شاگردی کرد و در طبابت مهارت یافت. پس از آن هفت سال از میرزا عبدالوهاب زرندی و میرزا محمد (معروف به حکیم کولیج) روش نسخه‌نویسی را براساس علم فارماکولوژی<ref>Pharmacologie</ref> فراگرفت و به مدت یک سال در تهران به کار پزشکی پرداخت. صدرالدین ابومحمد ادیبی خوش‌خط بود و در نوشتن خط نستعلیق مهارت داشت. موضوع بیش‌تر شعرهایش دینی است. پیکرش او را در کنار گور پدرش در سلیمان‌آباد تنکابن به خاک سپردند. | (ملقب به پزشک تنکابنی) طبیب، عالم دینی و شاعر ایرانی. پدرش، میرزا محمد، مؤلف قصص‌العلما و از علمای پرآوازۀ غرب مازندران بود و نیاکانش به کار طبابت می‌پرداختند. موسی در زادگاهش رشد و نمو کرد. سپس در دورۀ [[ناصرالدین شاه قاجار]] به تهران عزیمت کرد و ده سال دانش پزشکی آموخت و نزد میرزا حسین زرندی حکیم توپخانه، میرزا عبدالکریم تهرانی معتمدالحكما، میرزا عبدالباقی رزاقی، میرزا عبدالکریم (معروف به حکیم مرکبی)، میرزا عبدالمطلب کاشانی، میرزا محمد قاسانی و میر سیدعلی شمس‌المعالی شاگردی کرد و در طبابت مهارت یافت. پس از آن هفت سال از میرزا عبدالوهاب زرندی و میرزا محمد (معروف به حکیم کولیج) روش نسخه‌نویسی را براساس علم فارماکولوژی<ref>Pharmacologie</ref> فراگرفت و به مدت یک سال در تهران به کار پزشکی پرداخت. صدرالدین ابومحمد ادیبی خوش‌خط بود و در نوشتن خط نستعلیق مهارت داشت. موضوع بیش‌تر شعرهایش دینی است. پیکرش او را در کنار گور پدرش در سلیمان‌آباد تنکابن به خاک سپردند. | ||
---- | ---- | ||
<references /> | |||
[[رده:پزشکی]] | |||
[[رده:اشخاص و آثار، تاریخ پزشکی]] | |||
نسخهٔ ۳ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۲۹
صدرالدین ابومحمد موسی تنکابنی (سلیمان‌آباد 1274- تنکابن 1351ق)
(ملقب به پزشک تنکابنی) طبیب، عالم دینی و شاعر ایرانی. پدرش، میرزا محمد، مؤلف قصص‌العلما و از علمای پرآوازۀ غرب مازندران بود و نیاکانش به کار طبابت می‌پرداختند. موسی در زادگاهش رشد و نمو کرد. سپس در دورۀ ناصرالدین شاه قاجار به تهران عزیمت کرد و ده سال دانش پزشکی آموخت و نزد میرزا حسین زرندی حکیم توپخانه، میرزا عبدالکریم تهرانی معتمدالحكما، میرزا عبدالباقی رزاقی، میرزا عبدالکریم (معروف به حکیم مرکبی)، میرزا عبدالمطلب کاشانی، میرزا محمد قاسانی و میر سیدعلی شمس‌المعالی شاگردی کرد و در طبابت مهارت یافت. پس از آن هفت سال از میرزا عبدالوهاب زرندی و میرزا محمد (معروف به حکیم کولیج) روش نسخه‌نویسی را براساس علم فارماکولوژی[۱] فراگرفت و به مدت یک سال در تهران به کار پزشکی پرداخت. صدرالدین ابومحمد ادیبی خوش‌خط بود و در نوشتن خط نستعلیق مهارت داشت. موضوع بیش‌تر شعرهایش دینی است. پیکرش او را در کنار گور پدرش در سلیمان‌آباد تنکابن به خاک سپردند.
- ↑ Pharmacologie