دنیس کواید: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
پدرش برقکار بود. در دوران دبیرستان به نمایش علاقمند شد و همراه برادر بزرگ‌ترش، رندی<ref>Randy Quaid</ref>، به تحصیل این رشته در دانشگاه هیوستون<ref>University of Houston</ref> پرداخت. اما در 20سالگی تحصیل را رها کرد و همراه برادر به کالیفرنیا رفت و در سال ۱۹۷۷ در نخستین فیلم خود بازی کرد. با کسب موفقیت در ''گسستن''<ref>''Breaking Away''</ref>، در فیلم بعدی خود، ''سواران خستگی‌ناپذیر''<ref>''The Long Riders''</ref>، همراه با برادرش به ایفای نقش پرداخت و به دنبال آن، در طیف گسترده‌ای از نقش‌های گوناگون، توانایی‌ها و قابلیت‌هایش را به نمایش گذاشت. در زمینۀ موسیقی نیز هنرمندی مشتاق بود و همراه با یک گروه راک به نام الکتریکس<ref>Electrix</ref> فعالیت‌هایش را پی گرفت. در چند فیلم، اهالی موسیقی را به تصویر کشید و برای تعدادی دیگر از فیلم‌هایش ترانه‌هایی ساخت. با ایفای نقش در ''گلوله‌های بزرگ آتش''<ref>''Great Balls of Fire!''</ref> توانست گرایش‌های دیرینش در [[راک اند رول|راک اندرول]] را وارد فیلم کند و این جنبه از شخصیتش را، که پیش‌تر با ساختن ترانه برای سه فیلم (از جمله ''راحتی بزرگ'') امکان بروز یافته بود، بار دیگر به نمایش بگذارد. همسران سابقش، پاملا جین سولز<ref>Pamela Jayne Soles</ref> (۱۹۷۸ - ۱۹۸۳) و مگ رایان<ref>Meg Ryan</ref> (۱۹۹۱ - ۲۰۰۱)، نیز بازیگرند. | پدرش برقکار بود. در دوران دبیرستان به نمایش علاقمند شد و همراه برادر بزرگ‌ترش، رندی<ref>Randy Quaid</ref>، به تحصیل این رشته در دانشگاه هیوستون<ref>University of Houston</ref> پرداخت. اما در 20سالگی تحصیل را رها کرد و همراه برادر به کالیفرنیا رفت و در سال ۱۹۷۷ در نخستین فیلم خود بازی کرد. با کسب موفقیت در ''گسستن''<ref>''Breaking Away''</ref>، در فیلم بعدی خود، ''سواران خستگی‌ناپذیر''<ref>''The Long Riders''</ref>، همراه با برادرش به ایفای نقش پرداخت و به دنبال آن، در طیف گسترده‌ای از نقش‌های گوناگون، توانایی‌ها و قابلیت‌هایش را به نمایش گذاشت. در زمینۀ موسیقی نیز هنرمندی مشتاق بود و همراه با یک گروه راک به نام الکتریکس<ref>Electrix</ref> فعالیت‌هایش را پی گرفت. در چند فیلم، اهالی موسیقی را به تصویر کشید و برای تعدادی دیگر از فیلم‌هایش ترانه‌هایی ساخت. با ایفای نقش در ''گلوله‌های بزرگ آتش''<ref>''Great Balls of Fire!''</ref> توانست گرایش‌های دیرینش در [[راک اند رول|راک اندرول]] را وارد فیلم کند و این جنبه از شخصیتش را، که پیش‌تر با ساختن ترانه برای سه فیلم (از جمله ''راحتی بزرگ'') امکان بروز یافته بود، بار دیگر به نمایش بگذارد. همسران سابقش، پاملا جین سولز<ref>Pamela Jayne Soles</ref> (۱۹۷۸ - ۱۹۸۳) و مگ رایان<ref>Meg Ryan</ref> (۱۹۹۱ - ۲۰۰۱)، نیز بازیگرند. | ||
'''برخی از آثار سینمایی''' | |||
* سواران خستگی‌ناپذیر (والتر هیل<ref>Walter Hill</ref>- 1980) | |||
* تمام طول شب (ژان-کلود ترامونت<ref>'''Jean-Claude Tramont'''</ref>- 1981) | |||
* آرواره‌ها ۳ (جو آلوز<ref>Joe Alves</ref>- 1983) | |||
* مردان واقعی (فیلیپ کافمن<ref>Philip Kaufman</ref>- 1983) | |||
* راحتی بزرگ (جیم مک‌براید<ref><bdi>Jim McBride</bdi></ref>- 1987) | |||
* گلوله‌های بزرگ آتش (جیم مک‌براید- 1987) | |||
* گوشت و استخوان (استیو کلاوز<ref>Steve Kloves</ref>- 1993) | |||
* وایات اِرپ (لارنس کاسدان<ref>Lawrence Kasdan</ref>- 1994) | |||
* چیزی برای گفتن (لاسه هالستروم<ref>''<bdi>Lasse Hallström</bdi>''</ref>- 1995) | |||
* نجات‌دهنده (پردراگ آنتونیویچ<ref>Predrag Antonijević</ref>- 1998) | |||
* قاچاق (استیون سودربرگ<ref>Steven Soderbergh</ref>- 2000) | |||
* دور از بهشت (تاد هینز<ref>Todd Haynes</ref>- 2002) | |||
* یک جمع خوب (پل وایتز<ref>Paul Weitz</ref>- 2004) | |||
* رؤیاهای آمریکایی (پل وایتز- ۲۰۰۶) | |||
* اسب‌سوار (یوناس اوکرلوند<ref>Jonas Åkerlund</ref>- 2009) | |||
* بازی برای یادگاری (گابریل موچینو<ref>Gabriele Muccino</ref>- 2012) | |||
* هدف یک سگ (لاسه هالستروم- 2017) | |||
* مزاحم (دیون تیلور<ref>Deon Taylor</ref>- 2019) | |||
* ریگان (شان مک‌نامارا<ref><bdi>Sean McNamara</bdi></ref>- 2023) در نقش رونالد ریگان | |||
---- | ---- | ||
نسخهٔ ۱۴ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۷:۰۷
دنیس کواید (تگزاس ۹ آوریل ۱۹۵۴م- ) Dennis Quaid
بازیگر، ترانه‌سرا و خوانندۀ امریکایی. بازیگر نقش‌های اصلی در سینما و تئاتر بوده است. اما هرچند که در ۱۹۸۷ با بازی در نقش یک کارآگاه در راحتی بزرگ[۱] به شهرت و موفقیت چشمگیری دست یافت، هرگز در زمرۀ بازیگران سودآور گیشه قرار نگرفت. گوناگونی نقش‌هایی که برعهده گرفته، او را قادر ساخته تا در لباس هر شخصیتی به خوبی ظاهر شود. در سال 2002 جایزۀ حلقۀ منتقدان فیلم نیویورک[۲] را برای بازی در فیلم دور از بهشت[۳] (نقش مکمل مرد) و در سال بعد جایزۀ منتقدان فیلم شیکاگو[۴] را برای همین فیلم دریافت کرد.
پدرش برقکار بود. در دوران دبیرستان به نمایش علاقمند شد و همراه برادر بزرگ‌ترش، رندی[۵]، به تحصیل این رشته در دانشگاه هیوستون[۶] پرداخت. اما در 20سالگی تحصیل را رها کرد و همراه برادر به کالیفرنیا رفت و در سال ۱۹۷۷ در نخستین فیلم خود بازی کرد. با کسب موفقیت در گسستن[۷]، در فیلم بعدی خود، سواران خستگی‌ناپذیر[۸]، همراه با برادرش به ایفای نقش پرداخت و به دنبال آن، در طیف گسترده‌ای از نقش‌های گوناگون، توانایی‌ها و قابلیت‌هایش را به نمایش گذاشت. در زمینۀ موسیقی نیز هنرمندی مشتاق بود و همراه با یک گروه راک به نام الکتریکس[۹] فعالیت‌هایش را پی گرفت. در چند فیلم، اهالی موسیقی را به تصویر کشید و برای تعدادی دیگر از فیلم‌هایش ترانه‌هایی ساخت. با ایفای نقش در گلوله‌های بزرگ آتش[۱۰] توانست گرایش‌های دیرینش در راک اندرول را وارد فیلم کند و این جنبه از شخصیتش را، که پیش‌تر با ساختن ترانه برای سه فیلم (از جمله راحتی بزرگ) امکان بروز یافته بود، بار دیگر به نمایش بگذارد. همسران سابقش، پاملا جین سولز[۱۱] (۱۹۷۸ - ۱۹۸۳) و مگ رایان[۱۲] (۱۹۹۱ - ۲۰۰۱)، نیز بازیگرند.
برخی از آثار سینمایی
- سواران خستگی‌ناپذیر (والتر هیل[۱۳]- 1980)
- تمام طول شب (ژان-کلود ترامونت[۱۴]- 1981)
- آرواره‌ها ۳ (جو آلوز[۱۵]- 1983)
- مردان واقعی (فیلیپ کافمن[۱۶]- 1983)
- راحتی بزرگ (جیم مک‌براید[۱۷]- 1987)
- گلوله‌های بزرگ آتش (جیم مک‌براید- 1987)
- گوشت و استخوان (استیو کلاوز[۱۸]- 1993)
- وایات اِرپ (لارنس کاسدان[۱۹]- 1994)
- چیزی برای گفتن (لاسه هالستروم[۲۰]- 1995)
- نجات‌دهنده (پردراگ آنتونیویچ[۲۱]- 1998)
- قاچاق (استیون سودربرگ[۲۲]- 2000)
- دور از بهشت (تاد هینز[۲۳]- 2002)
- یک جمع خوب (پل وایتز[۲۴]- 2004)
- رؤیاهای آمریکایی (پل وایتز- ۲۰۰۶)
- اسب‌سوار (یوناس اوکرلوند[۲۵]- 2009)
- بازی برای یادگاری (گابریل موچینو[۲۶]- 2012)
- هدف یک سگ (لاسه هالستروم- 2017)
- مزاحم (دیون تیلور[۲۷]- 2019)
- ریگان (شان مک‌نامارا[۲۸]- 2023) در نقش رونالد ریگان
- ↑ The Big Easy
- ↑ New York Film Critics Circle
- ↑ Far from Heaven
- ↑ Chicago Film Critics Association
- ↑ Randy Quaid
- ↑ University of Houston
- ↑ Breaking Away
- ↑ The Long Riders
- ↑ Electrix
- ↑ Great Balls of Fire!
- ↑ Pamela Jayne Soles
- ↑ Meg Ryan
- ↑ Walter Hill
- ↑ Jean-Claude Tramont
- ↑ Joe Alves
- ↑ Philip Kaufman
- ↑ Jim McBride
- ↑ Steve Kloves
- ↑ Lawrence Kasdan
- ↑ Lasse Hallström
- ↑ Predrag Antonijević
- ↑ Steven Soderbergh
- ↑ Todd Haynes
- ↑ Paul Weitz
- ↑ Jonas Åkerlund
- ↑ Gabriele Muccino
- ↑ Deon Taylor
- ↑ Sean McNamara