امیراعظم، نصرالله خان ( ـ۱۳۳۲ق): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
(جایگزینی متن - '\\1' به '<!--1')
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۲۹: خط ۲۹:
|پست تخصصی =
|پست تخصصی =
|باشگاه =
|باشگاه =
}}<p>سیاستمدار‌ و شاهزاده‌ قاجار. پسر وجیه‌الله میرزای‌ سپهسالار و نوادۀ‌ فتحعلی‌شاه بود و در اوایل مشروطیت‌ در بلاد استراباد، گیلان‌، سمنان‌، دامغان‌، مازندران‌ و کرمان‌ حکومت‌ کرد و در ۱۳۲۹ق، معاون‌ وزیر جنگ‌ بود. وی‌ به‌ خودسری‌ و غرور و گستاخی‌ معروف بود. در اوایل‌ ۱۳۲۷ق، به‌ اروپا سفر کرد و پس‌ از فتح‌ تهران‌ بازگشت‌. سرانجام‌ براثر‌ ستم‌ها و کارهای‌ زشت‌ خود نوکرانش‌ او را به‌ قتل‌ رساندند. وی‌ متهم‌ به‌ انجام‌دادن کارهای ناشایست‌ و سوءاستفاده‌های‌ مالی‌ در دوران‌ حکومت‌ خود در بلاد گوناگون‌ و دوران‌ معاونت‌ وزارت‌ جنگ‌ بود.</p>
}}<p>سیاستمدار‌ و شاهزاده‌ [[قاجاریه، سلسله|قاجار]]. پسر وجیه‌الله میرزای‌ سپهسالار و نوادۀ‌ [[فتحعلی شاه قاجار (۱۱۸۵ـ اصفهان ۱۲۵۰ق)|فتحعلی‌شاه]] بود و در اوایل [[مشروطیت، انقلاب|مشروطیت‌]] در بلاد [[استرآباد|استراباد]]، گیلان‌، سمنان‌، دامغان‌، مازندران‌ و کرمان‌ حکومت‌ کرد و در ۱۳۲۹ق، معاون‌ وزیر جنگ‌ بود. وی‌ به‌ خودسری‌ و غرور و گستاخی‌ معروف بود. در اوایل‌ ۱۳۲۷ق، به‌ اروپا سفر کرد و پس‌ از فتح‌ تهران‌ بازگشت‌. سرانجام‌ براثر‌ ستم‌ها و کارهای‌ زشت‌ خود نوکرانش‌ او را به‌ قتل‌ رساندند. وی‌ متهم‌ به‌ انجام‌دادن کارهای ناشایست‌ و سوءاستفاده‌های‌ مالی‌ در دوران‌ حکومت‌ خود در بلاد گوناگون‌ و دوران‌ معاونت‌ وزارت‌ جنگ‌ بود.</p>
<br><!--11513900-->
<br><!--11513900-->
[[رده:تاریخ ایران]]
[[رده:تاریخ ایران]]
[[رده:دورۀ قاجار]]
[[رده:دورۀ قاجار]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۵ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۵۳

امیراعظم، نصرالله‌خان ( ـ۱۳۳۲ق)

نصرالله خان امیراعظم
درگذشت ۱۳۳۲ق
ملیت ایرانی
شغل و تخصص اصلی سیاستمدار
گروه مقاله تاریخ ایران
خویشاوندان سرشناس وجیه الله میرزای سپهسالار (پدر)، فتحعلی شاه (پدربزرگ)
جوایز و افتخارات فتح تهران، حکومت در بلاد استراباد، گیلان ، سمنان ، دامغان ، مازندران و کرمان

سیاستمدار‌ و شاهزاده‌ قاجار. پسر وجیه‌الله میرزای‌ سپهسالار و نوادۀ‌ فتحعلی‌شاه بود و در اوایل مشروطیت‌ در بلاد استراباد، گیلان‌، سمنان‌، دامغان‌، مازندران‌ و کرمان‌ حکومت‌ کرد و در ۱۳۲۹ق، معاون‌ وزیر جنگ‌ بود. وی‌ به‌ خودسری‌ و غرور و گستاخی‌ معروف بود. در اوایل‌ ۱۳۲۷ق، به‌ اروپا سفر کرد و پس‌ از فتح‌ تهران‌ بازگشت‌. سرانجام‌ براثر‌ ستم‌ها و کارهای‌ زشت‌ خود نوکرانش‌ او را به‌ قتل‌ رساندند. وی‌ متهم‌ به‌ انجام‌دادن کارهای ناشایست‌ و سوءاستفاده‌های‌ مالی‌ در دوران‌ حکومت‌ خود در بلاد گوناگون‌ و دوران‌ معاونت‌ وزارت‌ جنگ‌ بود.