بدایع نگار، محمد ابراهیم (تهران ۱۲۴۰ـ ۱۲۹۹ق): تفاوت میان نسخه‌ها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\1' به '<!--1') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}<p>(یا: آقا نواب تهرانی) تاریخ‌نگار، مترجم، مصحح و شاعر ایرانی عهد قاجاریه. در جوانی به‌فرمان محمدشاه قاجار نواب دارالخلافه شد. در ۱۲۷۶ق به نایب اوّلیِ وزارت علوم و ریاست تجارت منصوب شد و پس از استعفا از این مسئولیت، به دستور شاه منشی اول وزارت‌خارجه شد. بدایع‌نگار با متون دینی و روایی آشنایی داشت و خوشنویسی توانا بود. چون | }}<p>(یا: آقا نواب تهرانی) تاریخ‌نگار، مترجم، مصحح و شاعر ایرانی عهد [[قاجاریه، سلسله|قاجاریه]]. در جوانی به‌فرمان [[محمدشاه قاجار (تبریز ۱۲۲۲ـ تهران ۱۲۶۴ق)|محمدشاه قاجار]] نواب دارالخلافه شد. در ۱۲۷۶ق به نایب اوّلیِ وزارت علوم و ریاست تجارت منصوب شد و پس از استعفا از این مسئولیت، به دستور شاه منشی اول وزارت‌خارجه شد. بدایع‌نگار با متون دینی و روایی آشنایی داشت و خوشنویسی توانا بود. چون درگذشت، پیکرش را در [[نجف]] به‌خاک سپردند. از آثارش: ''عقداللئالی فی نقد المعالی'' در تاریخ قاجاریه تا ۱۲۷۵ق در ۲ جلد؛ ''تاریخ بدایع دولت''، در تاریخ قاجاریه؛ ''تاریخ دورۀ قاجاریه'' در دو جلد؛ ترجمۀ ''نامۀ امام علی (ع) به مالک اشتر نخعی'' (تهران، ۱۲۷۳ق)؛ ترجمه و تصحیح ''قاموس‌اللغۀ'' فیروزآبادی؛ تصحیح ''شرح نهج‌البلاغه'' اثر ابن ابی‌الحدید (تهران، ۱۲۷۱ق)؛ تصحیح و چاپ ''دیوان قصاید و غزلیات سنایی''؛ ''فیض‌الدموع''، مقتل حسین (ع) است (۱۲۸۶ق، و ۱۳۷۴ش)؛ منظومۀ ''خسروی‌نامه'' (۱۲۸۶ق)؛ ''هزاردستان'' به شیوۀ ''گلستان'' سعدی؛ چهار رساله در نقد زمینه‌های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی جامعۀ ایران در دورۀ قاجار، ''دستورالاعقاب''.</p> | ||
<br><!--12144100--> | <br><!--12144100--> | ||
[[رده:ادبیات فارسی]] | [[رده:ادبیات فارسی]] | ||
نسخهٔ ۲ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۷:۴۵
بَدایِعْ‌نِگار، محمّد اِبراهیم (تهران ۱۲۴۰ـ ۱۲۹۹ق)
| محمد ابراهیم بدایع نگار | |
|---|---|
| زادروز |
تهران ۱۲۴۰ ق |
| درگذشت | ۱۲۹۹ق |
| ملیت | ایرانی |
| نام‌های دیگر | آقا نواب تهرانی |
| شغل و تخصص اصلی | مورخ; مترجم و مصحح |
| آثار | تصحیح شرح نهج البلاغه اثر ابن ابی الحدید (تهران؛ ۱۲۷۱ق)؛ فیض الدموع؛ مقتل حسین (ع) است (۱۲۸۶ق؛ و ۱۳۷۴ش)؛ منظومه خسروی نامه (۱۲۸۶ق) |
(یا: آقا نواب تهرانی) تاریخ‌نگار، مترجم، مصحح و شاعر ایرانی عهد قاجاریه. در جوانی به‌فرمان محمدشاه قاجار نواب دارالخلافه شد. در ۱۲۷۶ق به نایب اوّلیِ وزارت علوم و ریاست تجارت منصوب شد و پس از استعفا از این مسئولیت، به دستور شاه منشی اول وزارت‌خارجه شد. بدایع‌نگار با متون دینی و روایی آشنایی داشت و خوشنویسی توانا بود. چون درگذشت، پیکرش را در نجف به‌خاک سپردند. از آثارش: عقداللئالی فی نقد المعالی در تاریخ قاجاریه تا ۱۲۷۵ق در ۲ جلد؛ تاریخ بدایع دولت، در تاریخ قاجاریه؛ تاریخ دورۀ قاجاریه در دو جلد؛ ترجمۀ نامۀ امام علی (ع) به مالک اشتر نخعی (تهران، ۱۲۷۳ق)؛ ترجمه و تصحیح قاموس‌اللغۀ فیروزآبادی؛ تصحیح شرح نهج‌البلاغه اثر ابن ابی‌الحدید (تهران، ۱۲۷۱ق)؛ تصحیح و چاپ دیوان قصاید و غزلیات سنایی؛ فیض‌الدموع، مقتل حسین (ع) است (۱۲۸۶ق، و ۱۳۷۴ش)؛ منظومۀ خسروی‌نامه (۱۲۸۶ق)؛ هزاردستان به شیوۀ گلستان سعدی؛ چهار رساله در نقد زمینه‌های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی جامعۀ ایران در دورۀ قاجار، دستورالاعقاب.