پورمقدم، یارعلی (مسجدسلیمان 1330ش): تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه | {{جعبه زندگینامه | ||
|عنوان =یارعلی پورمقدم | |عنوان =یارعلی پورمقدم | ||
|نام = | |نام = | ||
|نام دیگر= | |نام دیگر= | ||
خط ۷: | خط ۷: | ||
|نام مستعار= | |نام مستعار= | ||
|لقب= | |لقب= | ||
|زادروز= مسجدسلیمان ۱۳۳۰ش | |زادروز= مسجدسلیمان ۱۰ اردیبهشت ۱۳۳۰ش | ||
|تاریخ مرگ= | |تاریخ مرگ= تهران ۱۲ اسفند ۱۴۰۲ش | ||
|دوره زندگی= | |دوره زندگی= | ||
|ملیت= | |ملیت= | ||
خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}<br /> پورمقدم، یارعلی (مسجدسلیمان ۱۳۳۰ش- ) | }}<br /> پورمقدم، یارعلی (مسجدسلیمان ۱۰ اردیبهشت ۱۳۳۰ش- تهران ۱۲ اسفند ۱۴۰۲ش) | ||
[[File:42168500.jpg|thumb|یارعلی پورمقدم]] نمایشنامه و داستاننویس. در رشتۀ اقتصاد تحصیل کرد. به عنوان یک نمایشنامهنویس شناختهشده، در زمینۀ زبان نوآوریهایی داشت. داستانهایش نیز بافتی نمایشی و درونمایهای معمایی دارند. از آثارش: آه اسفندیار مغموم (۱۳۵۵ش)؛ آینه مینا آینه (۱۳۵۷ش)؛ گنهگنههای زرد (۱۳۶۹)؛ حوالی کافۀ شوکا (۱۳۷۸)؛ یادداشتهای یک قهوهچی (۱۳۷۹)؛ یادداشتهای یک اسب (۱۳۸۰). | [[File:42168500.jpg|thumb|یارعلی پورمقدم]] نمایشنامه و داستاننویس. در رشتۀ اقتصاد تحصیل کرد. به عنوان یک نمایشنامهنویس شناختهشده، در زمینۀ زبان نوآوریهایی داشت. داستانهایش نیز بافتی نمایشی و درونمایهای معمایی دارند. از آثارش: آه اسفندیار مغموم (۱۳۵۵ش)؛ آینه مینا آینه (۱۳۵۷ش)؛ گنهگنههای زرد (۱۳۶۹)؛ حوالی کافۀ شوکا (۱۳۷۸)؛ یادداشتهای یک قهوهچی (۱۳۷۹)؛ یادداشتهای یک اسب (۱۳۸۰). |
نسخهٔ ۳ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۱۸:۳۸
یارعلی پورمقدم | |
---|---|
زادروز |
مسجدسلیمان ۱۰ اردیبهشت ۱۳۳۰ش |
درگذشت | تهران ۱۲ اسفند ۱۴۰۲ش |
تحصیلات و محل تحصیل | تحصیل در رشتۀ اقتصاد |
شغل و تخصص اصلی | نمايشنامه و داستاننويس |
آثار | آه اسفندیار مغموم (۱۳۵۵ش)؛ آینه مینا آینه (۱۳۵۷ش)؛ گنهگنههای زرد (۱۳۶۹)؛ حوالی کافۀ شوکا (۱۳۷۸)؛ یادداشتهای یک قهوهچی (۱۳۷۹)؛ یادداشتهای یک اسب (۱۳۸۰) |
پورمقدم، یارعلی (مسجدسلیمان ۱۰ اردیبهشت ۱۳۳۰ش- تهران ۱۲ اسفند ۱۴۰۲ش)
نمایشنامه و داستاننویس. در رشتۀ اقتصاد تحصیل کرد. به عنوان یک نمایشنامهنویس شناختهشده، در زمینۀ زبان نوآوریهایی داشت. داستانهایش نیز بافتی نمایشی و درونمایهای معمایی دارند. از آثارش: آه اسفندیار مغموم (۱۳۵۵ش)؛ آینه مینا آینه (۱۳۵۷ش)؛ گنهگنههای زرد (۱۳۶۹)؛ حوالی کافۀ شوکا (۱۳۷۸)؛ یادداشتهای یک قهوهچی (۱۳۷۹)؛ یادداشتهای یک اسب (۱۳۸۰).