هولی فیلد، ایواندر (۱۹۶۲): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
هولی‌فیلد، ایواندر (۱۹۶۲)(Holyfield, Evander)<br> | هولی‌فیلد، ایواندر (۱۹۶۲)(Holyfield, Evander)<br> | ||
[[پرونده: 41161100.jpg | بندانگشتی|هولي‌فيلد، ايوانْدِر]]<p>مشت‌زن امریکایی. اولین مشت‌زنی که در اوت سال ۲۰۰۰ توانست چهاربار عنوان قهرمانی سنگین‌وزن جهان را کسب کند. او این پیروزی را با غلبه بر جان روئیس<ref>John Ruiz</ref> پورتوریکویی به‌دست آورد و عنوان قهرمان بلامنازع اتحادیۀ جهانی مشت‌زنی (دبلیوبی‌اِی)<ref>World Boxing Association (WBA)</ref> را تصاحب کرد. سومین عنوان خود را در نوامبر ۱۹۹۶ با متوقف کردن مایک تایسون<ref>Mike Tyson</ref> دارندۀ عنوان قهرمانی دبلیوبی‌اِی به‌دست آورده بود. هولی‌فیلد در ۱۹۸۶ اولین عنوان قهرمانی را در دستۀ خروس‌وزن به‌دست آورد و دو سال بعد اولین قهرمان بی‌رقیب این وزن تا به آن روز شد. در اکتبر ۱۹۹۰ به یک وزن بالاتر رفت و در دستۀ سنگین وزن، جیمز باستر داگلاس<ref>James Buster Douglas</ref> را ناک‌اوت<ref>knockout</ref> کرد و عناوین مشترک دبلیوبی‌سی، دبلیوبی‌اِی، و آی‌بی‌اف را به‌دست آورد. این عنوان‌ها را تا نوامبر ۱۹۹۲، که به ریدیک بُو<ref>Riddick Bowe</ref> باخت، حفظ کرد. اما یک سال بعد عناوین دبلیوبی‌اِی و آی‌بی‌اف را از «بُو» پس گرفت. پس از این که در ۱۹۹۴ مغلوب مایکل مورر<ref>Michael Moorer</ref> شد، ظاهراً به‌سبب نارسایی قلبی تا ۱۹۹۵ از کار مشت‌زنی کناره گرفت. در نوامبر ۱۹۹۸ عنوان قهرمانی آی‌بی‌اف را از مورر پس گرفت. ولی در مارس ۲۰۰۱ عنوان قهرمانی دبلیوبی‌اِی را با امتیاز و با اتفاق آرای داوران به جان رویز واگذار کرد. او در ۴۳ مبارزۀ حرفه‌ای خود به، ۳۷ پیروزی و یک تساوی دست یافت و پنج‌بار نیز شکست خورد.</p><br><!--41161100--> | [[پرونده: 41161100.jpg | بندانگشتی|هولي‌فيلد، ايوانْدِر]]<p>مشت‌زن امریکایی. اولین مشت‌زنی که در اوت سال ۲۰۰۰ توانست چهاربار عنوان قهرمانی سنگین‌وزن جهان را کسب کند. او این پیروزی را با غلبه بر جان روئیس<ref>John Ruiz</ref> پورتوریکویی به‌دست آورد و عنوان قهرمان بلامنازع اتحادیۀ جهانی مشت‌زنی (دبلیوبی‌اِی)<ref>World Boxing Association (WBA)</ref> را تصاحب کرد. سومین عنوان خود را در نوامبر ۱۹۹۶ با متوقف کردن مایک تایسون<ref>Mike Tyson</ref> دارندۀ عنوان قهرمانی دبلیوبی‌اِی به‌دست آورده بود. هولی‌فیلد در ۱۹۸۶ اولین عنوان قهرمانی را در دستۀ خروس‌وزن به‌دست آورد و دو سال بعد اولین قهرمان بی‌رقیب این وزن تا به آن روز شد. در اکتبر ۱۹۹۰ به یک وزن بالاتر رفت و در دستۀ سنگین وزن، جیمز باستر داگلاس<ref>James Buster Douglas</ref> را ناک‌اوت<ref>knockout</ref> کرد و عناوین مشترک دبلیوبی‌سی، دبلیوبی‌اِی، و آی‌بی‌اف را به‌دست آورد. این عنوان‌ها را تا نوامبر ۱۹۹۲، که به ریدیک بُو<ref>Riddick Bowe</ref> باخت، حفظ کرد. اما یک سال بعد عناوین دبلیوبی‌اِی و آی‌بی‌اف را از «بُو» پس گرفت. پس از این که در ۱۹۹۴ مغلوب مایکل مورر<ref>Michael Moorer</ref> شد، ظاهراً به‌سبب نارسایی قلبی تا ۱۹۹۵ از کار مشت‌زنی کناره گرفت. در نوامبر ۱۹۹۸ عنوان قهرمانی آی‌بی‌اف را از مورر پس گرفت. ولی در مارس ۲۰۰۱ عنوان قهرمانی دبلیوبی‌اِی را با امتیاز و با اتفاق آرای داوران به جان رویز واگذار کرد. او در ۴۳ مبارزۀ حرفه‌ای خود به، ۳۷ پیروزی و یک تساوی دست یافت و پنج‌بار نیز شکست خورد.</p><br><!--41161100--> | ||
---- | |||
[[رده:ورزش]] | [[رده:ورزش]] | ||
[[رده:اشخاص جهان]] | [[رده:اشخاص جهان]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۱۲
هولی‌فیلد، ایواندر (۱۹۶۲)(Holyfield, Evander)
مشت‌زن امریکایی. اولین مشت‌زنی که در اوت سال ۲۰۰۰ توانست چهاربار عنوان قهرمانی سنگین‌وزن جهان را کسب کند. او این پیروزی را با غلبه بر جان روئیس[۱] پورتوریکویی به‌دست آورد و عنوان قهرمان بلامنازع اتحادیۀ جهانی مشت‌زنی (دبلیوبی‌اِی)[۲] را تصاحب کرد. سومین عنوان خود را در نوامبر ۱۹۹۶ با متوقف کردن مایک تایسون[۳] دارندۀ عنوان قهرمانی دبلیوبی‌اِی به‌دست آورده بود. هولی‌فیلد در ۱۹۸۶ اولین عنوان قهرمانی را در دستۀ خروس‌وزن به‌دست آورد و دو سال بعد اولین قهرمان بی‌رقیب این وزن تا به آن روز شد. در اکتبر ۱۹۹۰ به یک وزن بالاتر رفت و در دستۀ سنگین وزن، جیمز باستر داگلاس[۴] را ناک‌اوت[۵] کرد و عناوین مشترک دبلیوبی‌سی، دبلیوبی‌اِی، و آی‌بی‌اف را به‌دست آورد. این عنوان‌ها را تا نوامبر ۱۹۹۲، که به ریدیک بُو[۶] باخت، حفظ کرد. اما یک سال بعد عناوین دبلیوبی‌اِی و آی‌بی‌اف را از «بُو» پس گرفت. پس از این که در ۱۹۹۴ مغلوب مایکل مورر[۷] شد، ظاهراً به‌سبب نارسایی قلبی تا ۱۹۹۵ از کار مشت‌زنی کناره گرفت. در نوامبر ۱۹۹۸ عنوان قهرمانی آی‌بی‌اف را از مورر پس گرفت. ولی در مارس ۲۰۰۱ عنوان قهرمانی دبلیوبی‌اِی را با امتیاز و با اتفاق آرای داوران به جان رویز واگذار کرد. او در ۴۳ مبارزۀ حرفه‌ای خود به، ۳۷ پیروزی و یک تساوی دست یافت و پنج‌بار نیز شکست خورد.