پورمقدم، یارعلی (مسجدسلیمان 1330ش): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}<br /> یارعلی پورمقدم (مسجدسلیمان ۱۰ اردیبهشت ۱۳۳۰ش- تهران ۱۲ اسفند ۱۴۰۲ش) | }}<br /> یارعلی پورمقدم (مسجدسلیمان ۱۰ اردیبهشت ۱۳۳۰ش- تهران ۱۲ اسفند ۱۴۰۲ش) Yarali Pourmoghadam | ||
[[File:42168500.jpg|thumb|یارعلی پورمقدم]] نمایشنامهنویس و داستان‌نویس. تحصیلات ابتدایی را تا کلاس هفتم در مسجدسلیمان گذراند. سپس با قبولی در یک بورس تحصیلی، دورهٔ دبیرستان را در تهران سپری کرد و به دانشگاه مازندران در بابلسر راه یافت و در سال ۱۳۵۳ تحصیلات دانشگاهی خود را در مقطع کارشناسی رشتهٔ اقتصاد به پایان رساند. به عنوان یک نمایشنامهنویس شناخته‌شده، در زمینۀ زبان نوآوری‌هایی داشت. داستان‌هایش نیز بافتی نمایشی و درونمایه‌ای معمایی دارند. بر اثر سکتهٔ قلبی درگذشت. | [[File:42168500.jpg|thumb|یارعلی پورمقدم]] نمایشنامهنویس و داستان‌نویس. تحصیلات ابتدایی را تا کلاس هفتم در مسجدسلیمان گذراند. سپس با قبولی در یک بورس تحصیلی، دورهٔ دبیرستان را در تهران سپری کرد و به دانشگاه مازندران در بابلسر راه یافت و در سال ۱۳۵۳ تحصیلات دانشگاهی خود را در مقطع کارشناسی رشتهٔ اقتصاد به پایان رساند. به عنوان یک نمایشنامهنویس شناخته‌شده، در زمینۀ زبان نوآوری‌هایی داشت. داستان‌هایش نیز بافتی نمایشی و درونمایه‌ای معمایی دارند. بر اثر سکتهٔ قلبی درگذشت. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۶ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۰۶:۵۱
| یارعلی پورمقدم | |
|---|---|
| زادروز |
مسجدسلیمان ۱۰ اردیبهشت ۱۳۳۰ش |
| درگذشت | تهران ۱۲ اسفند ۱۴۰۲ش |
| تحصیلات و محل تحصیل | اقتصاد |
| شغل و تخصص اصلی | نمايشنامه‌‌نویس و داستان‌نويس |
| آثار | آه اسفندیار مغموم (۱۳۵۵ش)؛ آینه مینا آینه (۱۳۵۷ش)؛ گنه‌گنه‌های زرد (۱۳۶۹)؛ حوالی کافۀ شوکا (۱۳۷۸)؛ یادداشت‌های یک قهوه‌چی (۱۳۷۹)؛ یادداشت‌های یک اسب (۱۳۸۰) |
یارعلی پورمقدم (مسجدسلیمان ۱۰ اردیبهشت ۱۳۳۰ش- تهران ۱۲ اسفند ۱۴۰۲ش) Yarali Pourmoghadam
نمایشنامهنویس و داستان‌نویس. تحصیلات ابتدایی را تا کلاس هفتم در مسجدسلیمان گذراند. سپس با قبولی در یک بورس تحصیلی، دورهٔ دبیرستان را در تهران سپری کرد و به دانشگاه مازندران در بابلسر راه یافت و در سال ۱۳۵۳ تحصیلات دانشگاهی خود را در مقطع کارشناسی رشتهٔ اقتصاد به پایان رساند. به عنوان یک نمایشنامهنویس شناخته‌شده، در زمینۀ زبان نوآوری‌هایی داشت. داستان‌هایش نیز بافتی نمایشی و درونمایه‌ای معمایی دارند. بر اثر سکتهٔ قلبی درگذشت.
از آثارش: آه اسفندیار مغموم (۱۳۵۵ش)؛ آینه مینا آینه (۱۳۵۷ش)؛ گنه‌گنه‌های زرد (۱۳۶۹)؛ حوالی کافۀ شوکا (۱۳۷۸)؛ یادداشت‌های یک قهوه‌چی (۱۳۷۹)؛ یادداشت‌های یک اسب (۱۳۸۰).