کرمانشاهی، آقا محمدعلی (کربلا ۱۱۴۴ـ کرمانشاه ۱۲۱۶ق): تفاوت میان نسخه‌ها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\3' به '<!--3') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
کرمانشاهی، آقا محمدعلی (کربلا ۱۱۴۴ـ کرمانشاه ۱۲۱۶ق)<br> | کرمانشاهی، آقا محمدعلی (کربلا ۱۱۴۴ـ کرمانشاه ۱۲۱۶ق)<br> | ||
<p>(معروف به صاحب مقامع) فقیه شیعۀ | <p>(معروف به صاحب مقامع) فقیه [[شیعه|شیعۀ]] [[امامیه|امامیّه]]، و فرزند ارشد [[وحید بهبهانی، محمدباقر (اصفهان ۱۱۱۸ـ کربلا ۱۲۰۵ق)|وحید بهبهانی]]. گویا به‌سبب فرار از طاعون در عراق، به اشارۀ پدر به ایران کوچید و در کرمانشاه سکنی گزید. مدت کوتاهی در رشت، و حدود سه سال نیز در قم سکونت داشت. او سر سلسلۀ خاندان آل آقا در کرمانشاه است. گسترش و تحکیم تشیع در غرب ایران، حاصل فعالیت‌های اوست. با صوفیه دشمن بود و فتوا به قتل صوفیان می‌داد، که به‌دنبال فتوای او بسیاری از صوفیان ازجمله رهبران آنان مانند نورعلی‌شاه و معصوم‌علی‌شاه کشته شدند. در [[فتحعلی شاه قاجار (۱۱۸۵ـ اصفهان ۱۲۵۰ق)|فتحعلی‌شاه قاجار]] نیز بسیار نفوذ داشت و کتاب ''ردّ شبهات‌الکفار'' را به خواست او نوشت. بیش از ۵۰ اثر به او نسبت داده‌اند. اخیراً در ایران، مؤسسۀ علامه وحید بهبهانی دست به‌کار تهذیب و نشر آثار او نیز شده است. از دیگر آثارش: ''مقامع‌الفضل''، که به‌سبب آن به صاحب مقامع شهرت یافت؛ ''قطع‌المقال''، در ردّ صوفیه؛ ''مفتاح‌الجامع''، در شرح ''مفاتیح'' ملامحسن فیض کاشانی. </p> | ||
<br><!--35189900--> | <br><!--35189900--> | ||
[[رده:دین اسلام]] | [[رده:دین اسلام]] | ||
[[رده:فقه و اصول و احکام]] | [[رده:فقه و اصول و احکام]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۸ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۷:۵۵
کرمانشاهی، آقا محمدعلی (کربلا ۱۱۴۴ـ کرمانشاه ۱۲۱۶ق)
(معروف به صاحب مقامع) فقیه شیعۀ امامیّه، و فرزند ارشد وحید بهبهانی. گویا به‌سبب فرار از طاعون در عراق، به اشارۀ پدر به ایران کوچید و در کرمانشاه سکنی گزید. مدت کوتاهی در رشت، و حدود سه سال نیز در قم سکونت داشت. او سر سلسلۀ خاندان آل آقا در کرمانشاه است. گسترش و تحکیم تشیع در غرب ایران، حاصل فعالیت‌های اوست. با صوفیه دشمن بود و فتوا به قتل صوفیان می‌داد، که به‌دنبال فتوای او بسیاری از صوفیان ازجمله رهبران آنان مانند نورعلی‌شاه و معصوم‌علی‌شاه کشته شدند. در فتحعلی‌شاه قاجار نیز بسیار نفوذ داشت و کتاب ردّ شبهات‌الکفار را به خواست او نوشت. بیش از ۵۰ اثر به او نسبت داده‌اند. اخیراً در ایران، مؤسسۀ علامه وحید بهبهانی دست به‌کار تهذیب و نشر آثار او نیز شده است. از دیگر آثارش: مقامع‌الفضل، که به‌سبب آن به صاحب مقامع شهرت یافت؛ قطع‌المقال، در ردّ صوفیه؛ مفتاح‌الجامع، در شرح مفاتیح ملامحسن فیض کاشانی.