دری، احمد ( ـ۱۱۳۵ق): تفاوت میان نسخه‌ها
جز (Amir صفحهٔ دری ، احمد ( ـ۱۱۳۵ق) را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به دری، احمد ( ـ۱۱۳۵ق) منتقل کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}<p>دولتمرد، تاریخ‌نگار و شاعر عثمانی. در وان (ترکیه) زاده شد و در همان‌جا دانش آموخت. سپس به استانبول رفت و به دستگاه دیوانی عثمانی پیوست. به‌فرمان احمد سوم عثمانی به ایران آمد و با شاه سلطان حسین صفوی دیدار کرد. پس از بازگشت به استانبول (۱۱۳۴ق)، رئیس حسابرسان مالی دیوان عثمانی شد و یک سال پس از آن درگذشت. آرامگاه او در گورستان شیخ وفای استانبول است. در شعرهایش «وافی» و «دری» تخلص می‌کرد. شعرهایی به فارسی و ترکی در قالب‌های | }}<p>دولتمرد، تاریخ‌نگار و شاعر عثمانی. در وان ([[ترکیه]]) زاده شد و در همان‌جا دانش آموخت. سپس به [[استانبول|استانبول]] رفت و به دستگاه دیوانی عثمانی پیوست. به‌فرمان احمد سوم عثمانی به ایران آمد و با شاه سلطان حسین صفوی دیدار کرد. پس از بازگشت به استانبول (۱۱۳۴ق)، رئیس حسابرسان مالی دیوان عثمانی شد و یک سال پس از آن درگذشت. آرامگاه او در گورستان شیخ وفای استانبول است. در شعرهایش «وافی» و «دری» تخلص می‌کرد. شعرهایی به فارسی و ترکی در قالب‌های [[قطعه (ادبیات)|قطعه]]، [[قصیده|قصیده]] و نیز [[لغز]] از او به جا مانده است. از آثارش: ''دیوان''؛ ''سفارت‌نامۀ ایران (ایران سفارتنامهسی)'' که به هنگام حیات مؤلف به فرانسه ترجمه شده است. این کتاب بارها به‌چاپ رسیده است.</p> | ||
<br><!--20102100--> | <br><!--20102100--> | ||
[[رده:ادبیات سایر کشورها]] | [[رده:ادبیات سایر کشورها]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۰ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۰۱
دُرّی، احمد ( ـ۱۱۳۵ق)
| احمد دری | |
|---|---|
| درگذشت | ۱۱۳۵ق |
| ملیت | اهل عثمانی |
| شغل و تخصص اصلی | دولتمرد |
| شغل و تخصص های دیگر | شاعر |
| آثار | دیوان؛ سفارتنامه ایران (ایران سفارتنامهسی) |
| گروه مقاله | ادبیات سایر کشورها |
دولتمرد، تاریخ‌نگار و شاعر عثمانی. در وان (ترکیه) زاده شد و در همان‌جا دانش آموخت. سپس به استانبول رفت و به دستگاه دیوانی عثمانی پیوست. به‌فرمان احمد سوم عثمانی به ایران آمد و با شاه سلطان حسین صفوی دیدار کرد. پس از بازگشت به استانبول (۱۱۳۴ق)، رئیس حسابرسان مالی دیوان عثمانی شد و یک سال پس از آن درگذشت. آرامگاه او در گورستان شیخ وفای استانبول است. در شعرهایش «وافی» و «دری» تخلص می‌کرد. شعرهایی به فارسی و ترکی در قالب‌های قطعه، قصیده و نیز لغز از او به جا مانده است. از آثارش: دیوان؛ سفارت‌نامۀ ایران (ایران سفارتنامهسی) که به هنگام حیات مؤلف به فرانسه ترجمه شده است. این کتاب بارها به‌چاپ رسیده است.