طبس، شهر: تفاوت میان نسخه‌ها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\2' به '<!--2') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
طَبَس، شهر <br> | طَبَس، شهر <br> | ||
[[پرونده: 29014000-1.jpg | بندانگشتی|بقعه امامزاده حسين، طبس]][[پرونده: 29014000.jpg | بندانگشتی|بقعه امامزاده حسين، طبس]]<p>شهری در استان | [[پرونده: 29014000-1.jpg | بندانگشتی|بقعه امامزاده حسين، طبس]][[پرونده: 29014000.jpg | بندانگشتی|بقعه امامزاده حسين، طبس]]<p>شهری در [[یزد، استان|استان یزد]]، و مرکز اداری [[طبس، شهرستان|شهرستان طبس]]. با ارتفاع ۶۶۰ متر، در دشتی در ۵۶۴کیلومتری شرق جنوبی تهران و ۳۰۰کیلومتری شمال شرقی [[یزد، شهر|یزد]]، سر راه [[مشهد، شهر|مشهد]] به یزد و [[کرمان، شهر|کرمان]] قرار دارد. این شهر با اقلیم معتدل مایل به گرم، ازنظر بارندگی جزو نواحی خشک محسوب می‌شود و جمعیت آن بالغ بر ۳۱,۹۴۸ نفر است (۱۳۸۵). در قُهستانِ (معرب کُهستان) قدیم دو طبس وجود داشت؛ یکی طبس خرما (طبس‌التمر) و دیگری طبس مسینا (طبس‌العناب). طبس خرما همین شهر مزبور بوده و از شهرهای کهن ایران است و سابقۀ آن به روزگار [[اشکانیان]] می‌رسد. در زمان خلافت عثمان به تصرف اعراب مسلمان درآمد. جغرافی‌نویسان قدیم از پاکیزگی شهر طبس و استخرهای بزرگ آب، مسجدهای زیبا، و حمام‌های پاکیزۀ آن یاد کرده‌اند. [[اسماعیلیان]] در نیمۀ دوم قرن ۵ق طبس را تصرف و در ۴۹۴ق سپاهیان سلطان سنجر آن‌جا را فتح کردند و قسمتی از شهر ویران و بار دیگر در عهد [[صفویه]]، به‌دست ازبکان ویران شد. از این شهر قلعۀ ویرانه‌ای و مسجد جامعی از روزگار صفویه باقی مانده است. [[باغ گلشن (طبس)|باغ گلشن]] و بقعۀ امامزاده حسین نیز از بناهای قدیمی آن است.</p> | ||
<br><!--29014000--> | <br><!--29014000--> | ||
[[رده:جغرافیای ایران]] | [[رده:جغرافیای ایران]] | ||
[[رده:یزد]] | [[رده:یزد]] | ||
نسخهٔ ۲۴ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۷:۴۱
طَبَس، شهر
شهری در استان یزد، و مرکز اداری شهرستان طبس. با ارتفاع ۶۶۰ متر، در دشتی در ۵۶۴کیلومتری شرق جنوبی تهران و ۳۰۰کیلومتری شمال شرقی یزد، سر راه مشهد به یزد و کرمان قرار دارد. این شهر با اقلیم معتدل مایل به گرم، ازنظر بارندگی جزو نواحی خشک محسوب می‌شود و جمعیت آن بالغ بر ۳۱,۹۴۸ نفر است (۱۳۸۵). در قُهستانِ (معرب کُهستان) قدیم دو طبس وجود داشت؛ یکی طبس خرما (طبس‌التمر) و دیگری طبس مسینا (طبس‌العناب). طبس خرما همین شهر مزبور بوده و از شهرهای کهن ایران است و سابقۀ آن به روزگار اشکانیان می‌رسد. در زمان خلافت عثمان به تصرف اعراب مسلمان درآمد. جغرافی‌نویسان قدیم از پاکیزگی شهر طبس و استخرهای بزرگ آب، مسجدهای زیبا، و حمام‌های پاکیزۀ آن یاد کرده‌اند. اسماعیلیان در نیمۀ دوم قرن ۵ق طبس را تصرف و در ۴۹۴ق سپاهیان سلطان سنجر آن‌جا را فتح کردند و قسمتی از شهر ویران و بار دیگر در عهد صفویه، به‌دست ازبکان ویران شد. از این شهر قلعۀ ویرانه‌ای و مسجد جامعی از روزگار صفویه باقی مانده است. باغ گلشن و بقعۀ امامزاده حسین نیز از بناهای قدیمی آن است.