صدیق، عیسی (تهران ۱۲۷۳ـ۱۳۵۷ش): تفاوت میان نسخه‌ها
DaneshGostar (بحث | مشارکتها) (جایگزینی متن - '\\2' به '<!--2') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}<p>(ملقّب: به صدیق اعلم) مؤسس دانشگاه | }}<p>(ملقّب: به صدیق اعلم) مؤسس [[دانشگاه تهران]]، دولتمرد، استاد و پژوهشگر ایرانی. در ۱۲۹۰ش عازم [[فرانسه]] شد و در ۱۲۹۷ دانشسرای ورسای را به‌پایان رساند و از دانشگاه پاریس دانشنامه لیسانس در رشته ریاضی گرفت. به تشویق [[براون، ادوارد (۱۸۶۲ـ۱۹۲۶)|ادوارد براون]] چندی در مدرسۀ پمبرگ کیمبریج به مطالعه و تدریس پرداخت. در ۱۲۹۷ به ایران بازگشت و تا ۱۳۰۹ مشاغل مختلفی را به‌عهده داشت ازجمله ریاست فرهنگ گیلان، ریاست تعلیمات عالیه و تدریس در [[دارالفنون]] و مدتی نیز مدیر داخلی روزنامۀ «''مرد آزاد''» بود. در ۱۳۰۹ش به دعوت دانشگاه کلمبیا برای مطالعۀ فرهنگ امریکا به [[نیویورک]] رفت و از آن دانشگاه موفق به اخذ دانشنامه دکتری در فلسفه گردید. پس از بازگشت به ایران مأمور تأسیس دانشگاه تهران شد و تا ۱۳۱۹ ریاست و استادی دانشسرای عالی، دانشکدۀ ادبیات و دانشکده علوم را به‌عهده داشت. پس از شهریور ۱۳۲۰ش چهار بار به تناوب وزیر فرهنگ شد. در ۱۳۵۰ بازنشسته شد. وی استاد ممتاز دانشگاه تهران و از ۱۳۱۴ش عضو فرهنگستان ایران بود. از مروّجان فرهنگ جدید و از برجسته‌ترین و مؤثرترین بنیادگذاران علوم تربیتی بود. از سوی جامعۀ فرهنگیان لقب پدر معارف جدید گرفت. از آثار اوست: ''روش نوین در تعلیم و تربیت''؛ ''تاریخ مختصر آموزش و پرورش''؛ ''اصول عملی علم تربیت'' (۱۳۰۷ش)؛ ''ایران نوین و فرهنگ آن''، به انگلیسی (نیویورک ۱۳۱۰ش)؛ ''یادگار عمر؛ اصول تدریس حساب و حل مسایل فکری''؛'' حقوق بین‌الملل''؛'' صنایع ایران در گذشته و در آینده''؛'' شرح‌حال و شخصیت و آثار فردوسی''.</p> | ||
<br><!--27027200--> | <br><!--27027200--> | ||
[[رده:آموزش و پرورش و اخلاق]] | [[رده:آموزش و پرورش و اخلاق]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۴۹
صدیق، عیسی (تهران ۱۲۷۳ـ۱۳۵۷ش)
| عیسی صدیق | |
|---|---|
| زادروز |
تهران 1273ش |
| درگذشت | 1357ش |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دکترای فلسفه از دانشگاه کلمبیا |
| شغل و تخصص اصلی | پژوهشگر فرهنگ و آموزش |
| شغل و تخصص های دیگر | دولتمرد |
| فعالیت‌های مهم | تاسیس دانشگاه تهران |
| آثار | اصول عملی علم تربیت (1307ش)؛ ایران نوین و فرهنگ آن، به انگلیسی (نیویورک 1310ش) |
| گروه مقاله | آموزش و پرورش و اخلاق |
(ملقّب: به صدیق اعلم) مؤسس دانشگاه تهران، دولتمرد، استاد و پژوهشگر ایرانی. در ۱۲۹۰ش عازم فرانسه شد و در ۱۲۹۷ دانشسرای ورسای را به‌پایان رساند و از دانشگاه پاریس دانشنامه لیسانس در رشته ریاضی گرفت. به تشویق ادوارد براون چندی در مدرسۀ پمبرگ کیمبریج به مطالعه و تدریس پرداخت. در ۱۲۹۷ به ایران بازگشت و تا ۱۳۰۹ مشاغل مختلفی را به‌عهده داشت ازجمله ریاست فرهنگ گیلان، ریاست تعلیمات عالیه و تدریس در دارالفنون و مدتی نیز مدیر داخلی روزنامۀ «مرد آزاد» بود. در ۱۳۰۹ش به دعوت دانشگاه کلمبیا برای مطالعۀ فرهنگ امریکا به نیویورک رفت و از آن دانشگاه موفق به اخذ دانشنامه دکتری در فلسفه گردید. پس از بازگشت به ایران مأمور تأسیس دانشگاه تهران شد و تا ۱۳۱۹ ریاست و استادی دانشسرای عالی، دانشکدۀ ادبیات و دانشکده علوم را به‌عهده داشت. پس از شهریور ۱۳۲۰ش چهار بار به تناوب وزیر فرهنگ شد. در ۱۳۵۰ بازنشسته شد. وی استاد ممتاز دانشگاه تهران و از ۱۳۱۴ش عضو فرهنگستان ایران بود. از مروّجان فرهنگ جدید و از برجسته‌ترین و مؤثرترین بنیادگذاران علوم تربیتی بود. از سوی جامعۀ فرهنگیان لقب پدر معارف جدید گرفت. از آثار اوست: روش نوین در تعلیم و تربیت؛ تاریخ مختصر آموزش و پرورش؛ اصول عملی علم تربیت (۱۳۰۷ش)؛ ایران نوین و فرهنگ آن، به انگلیسی (نیویورک ۱۳۱۰ش)؛ یادگار عمر؛ اصول تدریس حساب و حل مسایل فکری؛ حقوق بین‌الملل؛ صنایع ایران در گذشته و در آینده؛ شرح‌حال و شخصیت و آثار فردوسی.