حسین خانی‌بیک

حسین خانی‌بیک (تهران 18 مرداد 1320ش- )

بازیگر ایرانی تئاتر، سینما و تلویزیون. پس از اخذ دیپلم فعالیت هنری را آغاز کرد. در سال 1345 در خانۀ هنرمندان ایران شاگرد مهين ديهيم شد و از سال 1346 برای اولین بار در نمایشی به نویسندگی و کارگردانی هادی اسلامی (پسرخاله‌اش) در انجمن سفارت آمريكا در تهران به روی صحنه رفت. سال بعد با همکاری عباس جوانمرد و هادی اسلامی گروهی به نام «گروه دوم هنر ملی» تشکیل دادند که اعضای آن را هنرمندانی چون خسرو شکیبایی، سیروس گرجستانی، رقیه چهره‌آزاد، مهری مهرنیا، کیومرث ملک‌مطیعی، قاسم افشار و... تشکیل می‌دادند. با این گروه مجموعاً در 13 نمايشنامه تا سال 1355 به ايفای نقش پرداخت. وی در سال‌های بعد به استخدام تلویزیون درآمد و در برنامه‌های مختلف تلویزیونی بازی کرد.

حسین خانی‌بیگ برای اولین بار در سال 1357 با فیلم باغ بلور (ساختۀ ناصر محمدی) وارد عرصۀ سینما شده و تاکنون در بیش‌تر از 30 فیلم سینمایی و بالغ بر 50 فیلم و سریال تلویزیونی بازی کرده است. خانی‌بیگ بازی‌اش در آثار درام و تاریخی چشم‌گیرتر از ژانرهای دیگر بوده است.

برخی از مجموعه‌های تلویزیونی

سربداران (محمدعلی نجفی- 1360)؛ کوچک جنگلی (بهروز افخمی- 1366)؛ روزی روزگاری (امرالله احمدجو- 1370)؛ پهلوانان نمی‌میرند (حسن فتحی- 1373)؛ شلیک نهایی (محسن شاه‌محمدی- 1373)؛ سوخته‌دلان (بهروز طاهری- 1374)؛ امام علی (داوود میرباقری- 1376)؛ شب دهم (حسن فتحی- 1380)؛ روشن‌تر از تاریکی (حسن فتحی- 1382)؛ مختارنامه (داوود میرباقری- 1388).

برخی از آثار سینمایی

باغ بلور (۱۳۵۷)؛ مریم و مانی (۱۳۵۷)؛ فریاد مجاهد (۱۳۵۸)؛ مفسدین (۱۳۵۹)؛ سرباز اسلام (۱۳۵۹)؛ دست شیطان (۱۳۶۰)؛ تب مرگ (۱۳۶۰)؛ سفیر (۱۳۶۱)؛ زیر باران (۱۳۶۳)؛ زنگ اول (۱۳۶۳)؛ راه دوم (۱۳۶۳)؛ تفنگ شکسته (۱۳۶۴)؛ خانه‌ای مثل شهر (۱۳۶۶)؛ پرستار شب (۱۳۶۶)؛ صخرۀ همیشه سبز (۱۳۶۷)؛ تفنگ‌های سحرگاه (۱۳۶۷)؛ شاخه‌های بید (۱۳۶۷)؛ عبور از غبار (۱۳۶۸)؛ ریحانه (۱۳۶۸)؛ آخرین پرواز (۱۳۶۸)؛ بازگشت قهرمان (۱۳۶۹)؛ آهوی وحشی (۱۳۶۹)؛ پوتین (۱۳۷۰)؛ راه افتخار (۱۳۷۳)؛ فرار مرگبار (۱۳۷۴)؛ دیپلمات (۱۳۷۴)؛ حرفه‌ای (۱۳۷۵)؛ غریبانه (۱۳۷۶)؛ رنج و سرمستی (١٣٩٢).

---