ایران کلباسی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
'''برخی از آثار''' | '''برخی از آثار''' | ||
زبان فارسی و زبانهای محلی (تهران، 13۵۵ش)؛ گویش کردی مهاباد (تهران، 13۶2ش)؛ فارسی اصفهانی (تهران، 1370ش)؛ ساخت اشتقاقی واژه در فارسی امروز (تهران، 1371ش)؛ گویش کلیمیان اصفهان (تهران، 1373ش)؛ فارسی ایران و تاجیکستان (تهران، 137۴ش)؛ گویش کلاردشت (تهران، 137۶ش)؛ | زبان فارسی و زبانهای محلی (تهران، 13۵۵ش)؛ گویش کردی مهاباد (تهران، 13۶2ش)؛ فارسی اصفهانی (تهران، 1370ش)؛ ساخت اشتقاقی واژه در فارسی امروز (تهران، 1371ش)؛ گویش کلیمیان اصفهان (تهران، 1373ش)؛ فارسی ایران و تاجیکستان (تهران، 137۴ش)؛ گویش کلاردشت (تهران، 137۶ش)؛ وندهای اشتقاقی فعلی در لهجهها و گویشهای ایرانی و کاربرد آنها در واژهسازی (تهران، 138۶ش)؛ فرهنگ توصیفی گونههای زبان ایرانی (تهران، 1388ش). | ||
---- | ---- | ||
نسخهٔ ۴ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۶:۳۳
ایران کلباسی (اصفهان 1318ش- )
زبان‌شناس ایرانی. پس از اتمام دورههای تحصیلات ابتدایی و متوسطه در زادگاهش، در 1337ش به خدمت وزارت آموزش و پرورش اصفهان درآمد. در 1339ش به دانشگاه شیراز راه یافت و در 13۴2ش در رشتۀ زبان و ادبیات فارسی دانشنامۀ کارشناسی گرفت. در 13۴۶ش از دانشگاه تهران در رشتۀ زبانشناسی همگانی کارشناسی ارشد و در 1351 در همان رشته دکتری گرفت. کلباسی از 13۵1 تا 13۵3ش در تهران رئیس مرکز تربیت معلم وابسته به وزارت آموزش و پرورش بود. در 13۵3ش در فرهنگستان زبان و ادب فارسی به پژوهش پرداخت. در 13۶0ش این نهاد با یازده نهاد فرهنگی دیگر ادغام و مؤسسۀ مطالعات و تحقیقات فرهنگی بنیان نهاده شد و کلباسی در آنجا کارش را پیگرفت. از 13۶۵ تا 1371ش با بهرهمندی از فرصت مطالعاتی به مدرسۀ مطالعات شرقی و افریقایی لندن رفت و مطالعاتش را در حوزۀ گویششناسی تکمیل کرد.
از دیگر فعالیت‌هایش به تدریس گویششناسی، لهجهها، زبانهای ایرانی و زبان انگلیسی در دانشگاه تهران، پژوهشگاه علوم انسانی و دانشگاه علوم پزشکی ایران (از 13۵3ش)، مجری طرح نحوۀ گردآوری گویشهای ایرانی (1372ش)، عضویت در هیأت علمی گروه گویششناسی پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی و مدیریت گروه گویششناسی انجمن زبانشناسی ایران (از 1393ش) می‌توان اشاره کرد. علاوه بر اینها، کلباسی در دانشگاههای شهید بهشتی، الزهرا، پیام نور و دانشگاه آزاد اسلامی به تدریس پرداخته است. یدالله ثمره، زبان‌شناس برجسته، همسر او بود.
برخی از آثار
زبان فارسی و زبانهای محلی (تهران، 13۵۵ش)؛ گویش کردی مهاباد (تهران، 13۶2ش)؛ فارسی اصفهانی (تهران، 1370ش)؛ ساخت اشتقاقی واژه در فارسی امروز (تهران، 1371ش)؛ گویش کلیمیان اصفهان (تهران، 1373ش)؛ فارسی ایران و تاجیکستان (تهران، 137۴ش)؛ گویش کلاردشت (تهران، 137۶ش)؛ وندهای اشتقاقی فعلی در لهجهها و گویشهای ایرانی و کاربرد آنها در واژهسازی (تهران، 138۶ش)؛ فرهنگ توصیفی گونههای زبان ایرانی (تهران، 1388ش).