آنکلساریا، تهمورث دینشاه: تفاوت میان نسخه‌ها

آنْکلِساریا، تهمورث دین‌شاه (۱۸۴۲ـ بمبئی ۱۹۰۳)(Anklesaria, Tahmuras Dinshah)<br>[[موبد]] زردشتی و ایران‌شناس هندی. نزد پدرش و سپس در مدرسه‌ای دینی در سورت (سورات) درس خواند و در سلک موبدان درآمد. در [[بمبیی|بمبئی]] به مطالعات اوستایی و زبان پهلوی پرداخت و [[سانسکریت]] را نیز آموخت. زبان‌های [[گجراتی]]، [[اردو، زبان|اردو]] و فارسی را به خوبی می‌دانست و با زبان‌های [[فرانسه، زبان|فرانسه]]، [[آلمانی، زبان|آلمانی]] و [[انگلیسی، زبان|انگلیسی]] آشنایی داشت. در ۱۸۷۴ استاد مطالعات اوستایی و پهلوی در مدرسه ملافیروز در بمبئی شد. شماری از آثار پهلوی را ویراست کرد که پس از مرگش توسط پسر او، بهرام گور تهمورث، به چاپ رسید. از آثارش: ترجمۀ ''داتستان دینیک'' به گجراتی (۱۸۷۲)؛ ترجمۀ ''سیاوخش‌نامۀ'' رستم پشوتن به گجراتی (بمبئی، ۱۸۷۳)؛ ترجمۀ ا''ردویسوریشت'' به گجراتی (بمبئی، ۱۸۷۴)؛ و ویرایش ''خرده‌اوستا'' (بمبئی، ۱۸۸۱)؛ بهرۀ دوم ''مادیگان هزار داتستان'' (بمبئی، ۱۹۱۳)؛ ''مینوی خرد'' (۱۹۱۳)؛ ''بندهش'' (۱۹۰۸).