محمدرضا دلپاک: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}[[پرونده:2042166815.jpg|جایگزین=محمدرضا دلپاک|بندانگشتی|360x360پیکسل|محمدرضا دلپاک (میانۀ تصویر)]] | }}[[پرونده:2042166815.jpg|جایگزین=محمدرضا دلپاک|بندانگشتی|360x360پیکسل|محمدرضا دلپاک (میانۀ تصویر)]] | ||
محمدرضا دلپاک (تهران 30 تیر 1343ش- ) | محمدرضا دلپاک (تهران 30 تیر 1343ش- ) Mohammad-Reza Delpak | ||
صدابردار و صداگذار ایرانی فیلم. با دریافت 10 سیمرغ بلورین بهترین صداگذاری و میکس صدای فیلم، رکوردار این رشته در سینمای ایران است. محمدرضا دلپاک علاوه بر فیلم‌های سینمایی، تاکنون برای ده‌ها فیلم مستند نیز طراحی صدا و صداگذاری کرده، که علاوه بر کارگردانان صاحب‌نامی چون [[کامران شیردل]]، [[منوچهر طیاب]] و [[رخشان بنی اعتماد (تهران ۱۳۳۳ش)|رخشان بنی‌اعتماد]]، با جوانان نیز در این زمینه همکاری داشته است. دلپاک صدابرداری را با دو فیلم [[گلهای داوودی (فیلم سینمایی)|''گلهای داوودی'']] (1363) و ''پاییزان'' (1366) (هردو ساختۀ [[رسول صدرعاملی]]) و صداگذاری را از سال‌های 1369 و ۱۳۷۰ با فیلم‌های ''خون‌بس'' (ناصر غلامرضایی) و [[دلشدگان (فیلم)|''دلشدگان'']] ([[علی حاتمی]]) آغاز کرده است. وی طی چهاردهه فعالیت در سینمای ایران صدابرداری، طراحی صدا و صداگذاری بسیاری از فیلم‌های شاخص این سال‌ها را انجام داده است. آثاری چون ''هیولای درون، [[ای ایران (فیلم سینمایی)|ای ایران]]، [[سگ کشی (فیلم)|سگ‌کشی]]، [[گیلانه]]، [[روز واقعه]]، [[طعم گیلاس]]، [[میکس (فیلم)|میکس]]، یک بوس کوچولو، [[درباره الی|دربارۀ الی]]، [[جدایی نادر از سیمین]] و [[فروشنده (فیلم)|فروشنده]]''. دلپاک عضو انجمن صدابرداران سينمای ايران و نايب ریيس انجمن صدابرداران است. همچنین از فعالیت‌های دیگر او به تدریس صدا و سينما در موسسۀ فرهنگی هنری سورۀ تهران و اصفهان، كانون سينماگران جوان و مدرسۀ فیلمسازی هیلاج و کارنامۀ تهران می‌توان اشاره کرد. محمدرضا دلپاک دارندۀ نشان درجۀ یک هنری (معادل دکتری) و از سال ۲۰۱۶م عضو آکادمی اسکار است. | صدابردار و صداگذار ایرانی فیلم. با دریافت 10 سیمرغ بلورین بهترین صداگذاری و میکس صدای فیلم، رکوردار این رشته در سینمای ایران است. محمدرضا دلپاک علاوه بر فیلم‌های سینمایی، تاکنون برای ده‌ها فیلم مستند نیز طراحی صدا و صداگذاری کرده، که علاوه بر کارگردانان صاحب‌نامی چون [[کامران شیردل]]، [[منوچهر طیاب]] و [[رخشان بنی اعتماد (تهران ۱۳۳۳ش)|رخشان بنی‌اعتماد]]، با جوانان نیز در این زمینه همکاری داشته است. دلپاک صدابرداری را با دو فیلم [[گلهای داوودی (فیلم سینمایی)|''گلهای داوودی'']] (1363) و ''پاییزان'' (1366) (هردو ساختۀ [[رسول صدرعاملی]]) و صداگذاری را از سال‌های 1369 و ۱۳۷۰ با فیلم‌های ''خون‌بس'' (ناصر غلامرضایی) و [[دلشدگان (فیلم)|''دلشدگان'']] ([[علی حاتمی]]) آغاز کرده است. وی طی چهاردهه فعالیت در سینمای ایران صدابرداری، طراحی صدا و صداگذاری بسیاری از فیلم‌های شاخص این سال‌ها را انجام داده است. آثاری چون ''هیولای درون، [[ای ایران (فیلم سینمایی)|ای ایران]]، [[سگ کشی (فیلم)|سگ‌کشی]]، [[گیلانه]]، [[روز واقعه]]، [[طعم گیلاس]]، [[میکس (فیلم)|میکس]]، یک بوس کوچولو، [[درباره الی|دربارۀ الی]]، [[جدایی نادر از سیمین]] و [[فروشنده (فیلم)|فروشنده]]''. دلپاک عضو انجمن صدابرداران سينمای ايران و نايب ریيس انجمن صدابرداران است. همچنین از فعالیت‌های دیگر او به تدریس صدا و سينما در موسسۀ فرهنگی هنری سورۀ تهران و اصفهان، كانون سينماگران جوان و مدرسۀ فیلمسازی هیلاج و کارنامۀ تهران می‌توان اشاره کرد. محمدرضا دلپاک دارندۀ نشان درجۀ یک هنری (معادل دکتری) و از سال ۲۰۱۶م عضو آکادمی اسکار است. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۰۲
| محمدرضا دلپاک | |
|---|---|
| زادروز |
تهران 30 تیر 1343ش |
| ملیت | ایرانی |
| شغل و تخصص اصلی | صدابردار و صداگذار فیلم |
| آثار | قهرمان (۱۳۹۹)، فروشنده (۱۳۹۴)، نارنجی‌پوش (۱۳۹۰)، جدایی نادر از سیمین (۱۳۸۹)، شیرین (۱۳۸۷)، دربارهٔ الی (۱۳۸۷)، یک بوس کوچولو (۱۳۸۴)، گیلانه (۱۳۸۳)، بید مجنون (۱۳۸۳)، شب‌های روشن (۱۳۸۱)، میکس (۱۳۸۰)، آ.ب. ث آفریقا (۱۳۷۹)، زیر پوست شهر (۱۳۷۹)، باد ما را خواهد برد (۱۳۷۸)، تولد یک پروانه (۱۳۷۶)، جهان‌پهلوان تختی (۱۳۷۶)، رنگ خدا (۱۳۷۶)، طعم گیلاس (۱۳۷۶)، بچه‌های آسمان (۱۳۷۵)، پدر (۱۳۷۴)، روز واقعه (۱۳۷۳)، دلشدگان (۱۳۷۰)، خون‌بس (۱۳۶۹) |
| گروه مقاله | سینما |
| جوایز و افتخارات | 10 سیمرغ بلورین بهترین صدای فیلم از دوره‌های مختلف جشنواره فیلم فجر |
محمدرضا دلپاک (تهران 30 تیر 1343ش- ) Mohammad-Reza Delpak
صدابردار و صداگذار ایرانی فیلم. با دریافت 10 سیمرغ بلورین بهترین صداگذاری و میکس صدای فیلم، رکوردار این رشته در سینمای ایران است. محمدرضا دلپاک علاوه بر فیلم‌های سینمایی، تاکنون برای ده‌ها فیلم مستند نیز طراحی صدا و صداگذاری کرده، که علاوه بر کارگردانان صاحب‌نامی چون کامران شیردل، منوچهر طیاب و رخشان بنی‌اعتماد، با جوانان نیز در این زمینه همکاری داشته است. دلپاک صدابرداری را با دو فیلم گلهای داوودی (1363) و پاییزان (1366) (هردو ساختۀ رسول صدرعاملی) و صداگذاری را از سال‌های 1369 و ۱۳۷۰ با فیلم‌های خون‌بس (ناصر غلامرضایی) و دلشدگان (علی حاتمی) آغاز کرده است. وی طی چهاردهه فعالیت در سینمای ایران صدابرداری، طراحی صدا و صداگذاری بسیاری از فیلم‌های شاخص این سال‌ها را انجام داده است. آثاری چون هیولای درون، ای ایران، سگ‌کشی، گیلانه، روز واقعه، طعم گیلاس، میکس، یک بوس کوچولو، دربارۀ الی، جدایی نادر از سیمین و فروشنده. دلپاک عضو انجمن صدابرداران سينمای ايران و نايب ریيس انجمن صدابرداران است. همچنین از فعالیت‌های دیگر او به تدریس صدا و سينما در موسسۀ فرهنگی هنری سورۀ تهران و اصفهان، كانون سينماگران جوان و مدرسۀ فیلمسازی هیلاج و کارنامۀ تهران می‌توان اشاره کرد. محمدرضا دلپاک دارندۀ نشان درجۀ یک هنری (معادل دکتری) و از سال ۲۰۱۶م عضو آکادمی اسکار است.
دلپاک فعالیت حرفه‌ای را از سال 1358 به عنوان مسئول امور فنی صدای فیلم زنده باد (ساختۀ خسرو سینایی) شروع کرد و پس از آن تا اواخر دهۀ 1360 با همین سمت و صدابردار استودیو یا صحنه در تولید فیلم‌هایی چون هیولای درون (خسرو سینایی)، دادشاه (حبیب کاووش)، پیک جنگل (حسن هدایت)، ای ایران (داریوش مهرجویی)، میرزا کوچک‌خان و سردار جنگل (هردو ساختۀ امیر قویدل)، اتوبوس (یدالله صمدی)، پردۀ آخر (واروژ کریم‌مسیحی)، دو نفر و نصفی (یدالله صمدی) و... مشارکت کرد و با پایان این دوره (از سال‌های 1369 و 1370) به صورت حرفه‌ای و منحصراً به کارهای صداگذاری، ترکیب و طراحی صدا روی آورد. حاصل فعالیت این دورۀ حدوداً سی سالۀ اخیر دریافت جوایز پرشماری‌ست که به برخی از آنها اشاره می‌کنیم.
برخی از جوایز
- تندیس بهترین صداگذاری و میکس از سومین جشن خانه سینما (۱۳۷8)/ رنگ خدا
- تندیس بهترین صداگذاری و میکس از چهارمین جشن خانه سینما (۱۳۷۹)/ زیر پوست شهر
- تندیس بهترین صداگذاری و میکس از پنجمین جشن خانه سینما (۱۳80)/ باران
- تندیس بهترین صداگذاری و میکس از هشتمین جشن خانه سینما (۱۳83)/ رسم عاشق‌کشی
- تندیس بهترین صداگذاری و میکس از دهمین جشن خانه سینما (۱۳85)/ یک بوس کوچولو
- تندیس بهترین صداگذاری و میکس از دوازدهمین جشن خانه سینما (۱۳87)/ خاک آشنا
- سیمرغ بلورین سی و یکمین دوره جشنواره فیلم فجر/ برلین ۷-
- سیمرغ بلورین شانزدهمین دوره جشنواره فیلم فجر/ تولد یک پروانه
- سیمرغ بلورین بیست و پنجمین دوره جشنواره فیلم فجر/ قاعدۀ بازی
- سیمرغ بلورین بیستمین دوره جشنواره فیلم فجر/ سفر به فردا
- سیمرغ بلورین هفدهمین دوره جشنواره فیلم فجر/ رنگ خدا
- سیمرغ بلورین سی‌امین دوره جشنواره فیلم فجر/ خرس
- سیمرغ بلورین سیمرغ بلورین بیست و هفتمین جشنواره فیلم فجر/ دربارۀ الی
- سیمرغ بلورین بیست و چهارمین دوره جشنواره فیلم فجر/ زمان می‌ایستد
- سیمرغ بلورین نوزدهمین دوره جشنواره فیلم فجر/ باران
- سیمرغ بلورین سی و چهارمین دوره جشنواره فیلم فجر/ لانتوری
صداگذاری، میکس و طراحی صدا (گزیدۀ آثار)
قهرمان (۱۳۹۹)، خورشید (۱۳۹۸)، صحنه‌هایی از یک جدایی (۱۳۹۸)، جان‌دار (۱۳۹۷)، مردی بدون سایه (۱۳۹۷)، ملی و راه‌های نرفته‌اش (۱۳۹۶)، آن‌سوی ابرها (۱۳۹۶)، زیر سقف دودی (۱۳۹۵)، پایان رؤیاها (۱۳۹۵)، لانتوری (۱۳۹۴)، فروشنده (۱۳۹۴)، عصبانی نیستم! (۱۳۹۲)، برلین ۷- (۱۳۹۲)، مثل یک عاشق (۱۳۹۱)، چه خوبه که برگشتی (۱۳۹۱)، آشغال‌های دوست داشتنی (۱۳۹۱)، هیس! دخترها فریاد نمی‌زنند (۱۳۹۱)، بغض (۱۳۹۰)، خرس (۱۳۹۰)، نارنجی‌پوش (۱۳۹۰)، جدایی نادر از سیمین (۱۳۸۹)، آسمان محبوب (۱۳۸۹)، شیرین (۱۳۸۷)، زمزمه با باد (۱۳۸۸)، دربارهٔ الی (۱۳۸۷)، آواز گنجشک‌ها (۱۳۸۶)، خون بازی (۱۳۸۵)، خدا نزدیک است (۱۳۸۵)، قاعدۀ بازی (۱۳۸۵)، زاگرس (۱۳۸۴)، زمان می‌ایستد (۱۳۸۴)، آفساید (۱۳۸۴)، یک بوس کوچولو (۱۳۸۴)، گیلانه (۱۳۸۳)، بید مجنون (۱۳۸۳)، خواب تلخ (۱۳۸۲)، بهشت جای دیگری است (۱۳۸۱)، رسم عاشق‌کشی (۱۳۸۱)، شب‌های روشن (۱۳۸۱)، روزگار ما (۱۳۸۰)، سفر به فردا (۱۳۸۰)، عزیزم من کوک نیستم (۱۳۸۰)، نامه‌های باد (۱۳۸۰)، میکس (۱۳۸۰)، آ.ب. ث آفریقا (۱۳۷۹)، باران (۱۳۷۹)، زیر پوست شهر (۱۳۷۹)، باد ما را خواهد برد (۱۳۷۸)، صنم (۱۳۷۸)، یک روز بیشتر (۱۳۷۸)، جنگجوی پیروز (۱۳۷۷)، تولد یک پروانه (۱۳۷۶)، جهان‌پهلوان تختی (۱۳۷۶)، رنگ خدا (۱۳۷۶)، طعم گیلاس (۱۳۷۶)، بچه‌های آسمان (۱۳۷۵)، پدر (۱۳۷۴)، غزال (۱۳۷۴)، راز گل شب بو (۱۳۷۲)، دشت ارغوانی (۱۳۷۳)، روز واقعه (۱۳۷۳)، بلندی‌های صفر (۱۳۷۲)، بهترین بابای دنیا (۱۳۷۰)، دلشدگان (۱۳۷۰)، خون‌بس (۱۳۶۹)