آچاریان، هراچیا هاکوب (استانبول ۱۸۷۶ـ ایروان ۱۹۵۳): تفاوت میان نسخه‌ها

هراچیا هاکوب آچاریان;
زادروز	استانبول ۱۸۷۶م;
درگذشت	ایروان ۱۹۵۳م
ملیت	ارمنستانی
تحصیلات و محل تحصیل	زبان های شرقی دانشگاه سوربون (۱۸۹۵م)
شغل و تخصص اصلی	خاورشناس
آثار	تاریخ زبان ارمنی در دو بخش (۱۹۳۶، ۱۹۵۱م)؛ گلچین فارسی (۱۹۲۵م)؛ کتیبه های ارمنی (ایروان، ۱۹۶۸م)؛ فرهنگ اعلام ارمنی در ۵ جلد (۱۹۴۲-۱۹۶۲م)
گروه مقاله	خاورشناسی

دیداریویکی‌متن

نسخهٔ ‏۲۰ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۵:۵۵

آچاریان، هراچیا هاکوب (استانبول ۱۸۷۶ـ ایروان ۱۹۵۳) Acharian, Hrachia Hakub

خاورشناس ارمنستانی. در ۱۸۹۳ دورۀ آموزشگاه مرکزی ارمنی‌های استانبول را به‌پایان رساند. از ۱۸۹۵ در دانشگاه سوربون به فراگیری زبان‌های شرقی پرداخت. در زبان‌های ارمنی کهن و نو، ترکی، فارسی، پهلوی، سانسکریت، عربی، ایتالیایی، آلمانی، فرانسوی و یونانی مهارت داشت. بارها به ایران سفر کرد (۱۸۹۸ـ۱۹۲۳). عضو فرهنگستان علوم دانشگاه ارمنستان (از ۱۹۲۳) و استاد زبان‌های شرقی در دانشگاه ایروان بود.

از آثارش: فرهنگ واژه‌های همانند (ارمنی ـ اوستایی، پهلوی، فارسی و...) که به فارسی ترجمه شده است (تهران، ۱۳۶۳ش)؛ فهرست کتاب‌های خطی موجود در کتابخانۀ مؤسسۀ ساناساریان ارزروم (وین، ۱۹۰۰)؛ فهرست نسخه‌های خطی ارمنی در تبریز (پاریس، ۱۹۱۰)؛ لهجه‌شناسی زبان ارمنی (۱۹۱۱)؛ فرهنگ ریشه‌شناسی ارمنی (ایروان، ۱۹۲۶ـ۱۹۳۵)؛ فردوسی (ایروان، ۱۹۴۲)؛ فهرست نسخه‌های خطی ارمنی در تهران (وین، ۱۹۳۶)؛ تاریخ زبان ارمنی در دو بخش (۱۹۳۶، ۱۹۵۱)؛ گلچین فارسی (۱۹۲۵)؛ کتیبه‌های ارمنی (ایروان، ۱۹۶۸)؛ فرهنگ اعلام ارمنی در ۵ جلد (۱۹۴۲ـ۱۹۶۲).

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-Acharian, Hrachia Hakub
+آچاریان، هراچیا هاکوب (استانبول ۱۸۷۶ـ ایروان ۱۹۵۳)   Acharian, Hrachia Hakub<br>
-آچاریان، هراچیا هاکوب (استانبول ۱۸۷۶ـ ایروان ۱۹۵۳)<br>
 {{جعبه زندگینامه
@@ خط ۳۰: / خط ۲۸: @@
 |پست تخصصی =
 |باشگاه =
-}}<p>خاورشناس ارمنستانی. در ۱۸۹۳ دورۀ آموزشگاه مرکزی ارمنی‌های استانبول را به‌پایان رساند. از ۱۸۹۵ در دانشگاه سوربون به فراگیری زبان‌های شرقی پرداخت. در زبان‌های ارمنی کهن و نو، ترکی، فارسی، پهلوی، سانسکریت، عربی، ایتالیایی، آلمانی، فرانسوی و یونانی مهارت داشت. بارها به ایران سفر کرد (۱۸۹۸ـ۱۹۲۳). عضو فرهنگستان علوم دانشگاه ارمنستان (از ۱۹۲۳) و استاد زبان‌های شرقی در دانشگاه ایروان بود. از آثارش: ''فرهنگ واژه‌های همانند'' (ارمنی ـ اوستایی، پهلوی، فارسی و ...) که به فارسی ترجمه شده است (تهران، ۱۳۶۳ش)؛ ''فهرست کتاب‌های خطی موجود در کتابخانۀ مؤسسۀ ساناساریان ارزروم'' (وین، ۱۹۰۰)؛ ''فهرست نسخه‌های خطی ارمنی در تبریز'' (پاریس، ۱۹۱۰)؛'' لهجه‌شناسی زبان ارمنی'' (۱۹۱۱)؛ ''فرهنگ ریشه‌شناسی ارمنی'' (ایروان، ۱۹۲۶ـ۱۹۳۵)؛ ''فردوسی'' (ایروان، ۱۹۴۲)؛ ''فهرست نسخه‌های خطی ارمنی در تهران'' (وین، ۱۹۳۶)؛ ''تاریخ زبان ارمنی'' در دو بخش (۱۹۳۶، ۱۹۵۱)؛ ''گلچین فارسی'' (۱۹۲۵)؛'' کتیبه‌های ارمنی'' (ایروان، ۱۹۶۸)؛ ''فرهنگ اعلام ارمنی'' در ۵ جلد (۱۹۴۲ـ۱۹۶۲).</p>
+}}<p>خاورشناس ارمنستانی. در ۱۸۹۳ دورۀ آموزشگاه مرکزی ارمنی‌های استانبول را به‌پایان رساند. از ۱۸۹۵ در دانشگاه سوربون به فراگیری زبان‌های شرقی پرداخت. در زبان‌های ارمنی کهن و نو، ترکی، فارسی، پهلوی، سانسکریت، عربی، ایتالیایی، آلمانی، فرانسوی و یونانی مهارت داشت. بارها به ایران سفر کرد (۱۸۹۸ـ۱۹۲۳). عضو فرهنگستان علوم دانشگاه ارمنستان (از ۱۹۲۳) و استاد زبان‌های شرقی در دانشگاه ایروان بود. </p><p>از آثارش: ''فرهنگ واژه‌های همانند'' (ارمنی ـ اوستایی، پهلوی، فارسی و...) که به فارسی ترجمه شده است (تهران، ۱۳۶۳ش)؛ ''فهرست کتاب‌های خطی موجود در کتابخانۀ مؤسسۀ ساناساریان ارزروم'' (وین، ۱۹۰۰)؛ ''فهرست نسخه‌های خطی ارمنی در تبریز'' (پاریس، ۱۹۱۰)؛'' لهجه‌شناسی زبان ارمنی'' (۱۹۱۱)؛ ''فرهنگ ریشه‌شناسی ارمنی'' (ایروان، ۱۹۲۶ـ۱۹۳۵)؛ ''فردوسی'' (ایروان، ۱۹۴۲)؛ ''فهرست نسخه‌های خطی ارمنی در تهران'' (وین، ۱۹۳۶)؛ ''تاریخ زبان ارمنی'' در دو بخش (۱۹۳۶، ۱۹۵۱)؛ ''گلچین فارسی'' (۱۹۲۵)؛'' کتیبه‌های ارمنی'' (ایروان، ۱۹۶۸)؛ ''فرهنگ اعلام ارمنی'' در ۵ جلد (۱۹۴۲ـ۱۹۶۲).</p>
-<br><!--10047100-->
+----<br><!--10047100-->
 [[رده:خاورشناسی]]
 [[رده:(خاورشناسی)ایران]]