آزاد، محمدحسین (دهلی ۱۲۴۵ـ ۱۳۲۸ق): تفاوت میان نسخه‌ها
جز (Added English title to display title and first line) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
Azad, Mohammad Hossein | آزاد، محمّدحسین (دهلی ۱۲۴۵ـ ۱۳۲۸ق) Azad, Mohammad Hossein | ||
(مشهور به شمس‌العلما) شاعر، نویسنده، منتقد و روزنامه‌نگار هندی. نیاکان او در ایران می‌زیستند و بعدها به کشمیر کوچیدند. ابتدا نوشته‌هایش در هفته‌نامۀ''دهلی اردو اخبار'' که به‌دست پدرش راه‌اندازی شده بود، منتشر می‌شد. در ۱۸۵۴ سردبیر این هفته‌نامه شد تا این‌که در انقلاب بزرگ هند بر ضد انگلیسی‌ها، پدرش کشته و دارایی‌اش مصادره شد و او گریخت. در ۱۸۶۰ به‌دعوت رجب علی‌شاه، شاگرد پدرش، سردبیر روزنامۀ''مجمع‌البحرین'' در لودیانا شد. بعدها به تدوین کتاب‌های درسی پرداخت. در ۱۸۶۵ به آسیای میانه سفر کرد تا دربارۀ اوضاع سیاسی آن‌جا برای انگلیسی‌ها خبر ببرد. سپس به لاهور رفت و به تدریس در دانشگاه‌های آن‌جا پرداخت. پس از بازنشستگی منشی و مدیر انجمن پنجاب شد. از پیش‌گامان شعر و ادب جدید اردو و از پایه‌گذاران شیوۀ نوین آموزش فارسی و اردو در هند است. با حسین حالی، شعر اردو را از حالت قدیمی خارج و مضامین اجتماعی را در آن وارد کرد. آزاد کتابخانۀ بزرگی در لاهور ساخت. بیشترین شهرت او به خاطر نثر اردویش است که تخیّلات و احساسات خود را به‌خوبی در آن بازگو می‌کند. | |||
از آثارش: ''قصص هند'' (لاهور، ۱۸۷۲)؛ ''سخندان فارس'' (لاهور، ۱۹۰۷)؛ ''آموزش ابتدایی زبان اردو''؛ ''آموزش ابتدایی زبان فارسی''؛''تذکرۀ علما'' (لاهور، ۱۹۲۳)، ''آب حیات'' (لاهور، ۱۸۸۱)؛''نظم آزاد'' (لاهور، ۱۹۱۰)؛ ''نیرنگ خیال'' (۱۸۸۲). | |||
---- | |||
<br/> | <br/> | ||
[[Category:ادبیات سایر کشورها]] [[Category:آسیای شرقی و شبه قاره هند]] | [[Category:ادبیات سایر کشورها]] [[Category:آسیای شرقی و شبه قاره هند]] | ||
نسخهٔ ۷ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۶:۱۷
آزاد، محمّدحسین (دهلی ۱۲۴۵ـ ۱۳۲۸ق) Azad, Mohammad Hossein
(مشهور به شمس‌العلما) شاعر، نویسنده، منتقد و روزنامه‌نگار هندی. نیاکان او در ایران می‌زیستند و بعدها به کشمیر کوچیدند. ابتدا نوشته‌هایش در هفته‌نامۀدهلی اردو اخبار که به‌دست پدرش راه‌اندازی شده بود، منتشر می‌شد. در ۱۸۵۴ سردبیر این هفته‌نامه شد تا این‌که در انقلاب بزرگ هند بر ضد انگلیسی‌ها، پدرش کشته و دارایی‌اش مصادره شد و او گریخت. در ۱۸۶۰ به‌دعوت رجب علی‌شاه، شاگرد پدرش، سردبیر روزنامۀمجمع‌البحرین در لودیانا شد. بعدها به تدوین کتاب‌های درسی پرداخت. در ۱۸۶۵ به آسیای میانه سفر کرد تا دربارۀ اوضاع سیاسی آن‌جا برای انگلیسی‌ها خبر ببرد. سپس به لاهور رفت و به تدریس در دانشگاه‌های آن‌جا پرداخت. پس از بازنشستگی منشی و مدیر انجمن پنجاب شد. از پیش‌گامان شعر و ادب جدید اردو و از پایه‌گذاران شیوۀ نوین آموزش فارسی و اردو در هند است. با حسین حالی، شعر اردو را از حالت قدیمی خارج و مضامین اجتماعی را در آن وارد کرد. آزاد کتابخانۀ بزرگی در لاهور ساخت. بیشترین شهرت او به خاطر نثر اردویش است که تخیّلات و احساسات خود را به‌خوبی در آن بازگو می‌کند.
از آثارش: قصص هند (لاهور، ۱۸۷۲)؛ سخندان فارس (لاهور، ۱۹۰۷)؛ آموزش ابتدایی زبان اردو؛ آموزش ابتدایی زبان فارسی؛تذکرۀ علما (لاهور، ۱۹۲۳)، آب حیات (لاهور، ۱۸۸۱)؛نظم آزاد (لاهور، ۱۹۱۰)؛ نیرنگ خیال (۱۸۸۲).