آزاد مراغه ای، ابوالقاسم (مراغه ۱۲۶۱ـ تهران ۱۳۲۵ش): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
جز (Added English title to display title and first line)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
Azad Maraghei, Abulqasem
آزادِ مراغه‌ای، ابوالقاسم (مراغه ۱۲۶۱ـ تهران ۱۳۲۵ش)  Azad Maraghei, Abulqasem
 
 
روزنامه‌نگار و نویسندۀ ایرانی. تحصیلات حوزوی را در نجف گذراند و علوم جدید را در ایران و اروپا فراگرفت و به مقام استادی السنۀ شرقی دانشگاه علیگر رسید. مقالاتش در ''حبل‌المتین'' و ''ارشاد'' منتشر شد و از ۱۳۳۴، به‌مدت دو سال، مجلۀ ''نامۀ پارسی'' را، که نخستین مجلۀ فارسی در ایران است، انتشار داد. از ربیع‌الاول تا رمضان ۱۳۳۸ق، هجده شمارۀ نشریۀ ''آسایش'' را منتشر کرد و از ذیقعدۀ همان سال، با امتیاز همسرش (شهناز آزاد)، سردبیری ''نامۀ بانوان'' را برعهده داشت. در ۱۳۴۰ق، به تبریز رفت و نشریۀ هفتگی ''آزاد'' را منتشر کرد و از این زمان به‌بعد، به آزاد شهرت یافت.
 
از آثار اوست: ''الفبای آسان شاهراه رستگاری ایرانیان'' ''است'' (تهران، ۱۳۲۴ش)؛ ''رهنمای نوعروسان'' (اصفهان، ۱۳۱۶ش).
----


آزادِ مراغه‌ای، ابوالقاسم (مراغه ۱۲۶۱ـ تهران ۱۳۲۵ش)


روزنامه‌نگار و نویسندۀ ایرانی. تحصیلات حوزوی را در نجف گذراند و علوم جدید را در ایران و اروپا فراگرفت و به مقام استادی السنۀ شرقی دانشگاه علیگر رسید. مقالاتش در ''حبل‌المتین'' و ''ارشاد'' منتشر شد و از ۱۳۳۴، به‌مدت دو سال، مجلۀ ''نامۀ پارسی'' را، که نخستین مجلۀ فارسی در ایران است، انتشار داد. از ربیع‌الاول تا رمضان ۱۳۳۸ق، هجده شمارۀ نشریۀ ''آسایش'' را منتشر کرد و از ذیقعدۀ همان سال، با امتیاز همسرش (شهناز آزاد)، سردبیری ''نامۀ بانوان'' را برعهده داشت. در ۱۳۴۰ق، به تبریز رفت و نشریۀ هفتگی ''آزاد'' را منتشر کرد و از این زمان به‌بعد، به آزاد شهرت یافت. از آثار اوست: ''الفبای آسان شاهراه رستگاری ایرانیان'' ''است'' (تهران، ۱۳۲۴ش)؛ ''رهنمای نوعروسان'' (اصفهان، ۱۳۱۶ش).


<br/> &nbsp;
<br/> &nbsp;


[[Category:رسانه ها و ارتباطات]] [[Category:رسانه های نوشتاری ایران]]
[[Category:رسانه ها و ارتباطات]] [[Category:رسانه های نوشتاری ایران]]

نسخهٔ ‏۷ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۶:۳۷

آزادِ مراغه‌ای، ابوالقاسم (مراغه ۱۲۶۱ـ تهران ۱۳۲۵ش) Azad Maraghei, Abulqasem


روزنامه‌نگار و نویسندۀ ایرانی. تحصیلات حوزوی را در نجف گذراند و علوم جدید را در ایران و اروپا فراگرفت و به مقام استادی السنۀ شرقی دانشگاه علیگر رسید. مقالاتش در حبل‌المتین و ارشاد منتشر شد و از ۱۳۳۴، به‌مدت دو سال، مجلۀ نامۀ پارسی را، که نخستین مجلۀ فارسی در ایران است، انتشار داد. از ربیع‌الاول تا رمضان ۱۳۳۸ق، هجده شمارۀ نشریۀ آسایش را منتشر کرد و از ذیقعدۀ همان سال، با امتیاز همسرش (شهناز آزاد)، سردبیری نامۀ بانوان را برعهده داشت. در ۱۳۴۰ق، به تبریز رفت و نشریۀ هفتگی آزاد را منتشر کرد و از این زمان به‌بعد، به آزاد شهرت یافت.

از آثار اوست: الفبای آسان شاهراه رستگاری ایرانیان است (تهران، ۱۳۲۴ش)؛ رهنمای نوعروسان (اصفهان، ۱۳۱۶ش).