آسی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
(یا: اُسِتی) از زبان‌های ایرانی شمال شرقی. با حدود ۵۰۰هزار گویشور در بخش‌های مرکزی [[قفقاز، منطقه|قفقاز]]، یعنی منطقۀ خودمختار اوستیای جنوبی جمهوری گرجستان و جمهوری خودمختار اوسِتیای شمالیِ فدراسیون روسیه، و نیز در ناحیۀ خودمختار کاباردین‌ـ بالکار، استاوروپول در قفقاز شمالی و تفلیس رواج دارد. گروه‌های پراکندۀ آسی‌زبان نیز در آناتولی زندگی می‌کنند. دو گویش اصلی آن ایرون و دیگوری (دیگورون) است. آسی که در قدیم آلانی نامیده می‌شد، در محاصرۀ زبان‌های گوناگون غیر ایرانی مانند ترکی، چرکسی، چچن، اینگوشی و گرجی بوده است، و به‌عنوان آخرین بازماندۀ گویش‌های ایرانی شمال شرقی (سکایی‌ـ سرمتی) به تحول خود ادامه داده است. حدود ۶۰ درصد از گویشوران آسی در اوسِتیای شمالی و پانزده درصد آن‌ها در اوستیای جنوبی زندگی می‌کنند. خط نوشتاری این زبان سیریلی است. | (یا: اُسِتی) از زبان‌های ایرانی شمال شرقی. با حدود ۵۰۰هزار گویشور در بخش‌های مرکزی [[قفقاز، منطقه|قفقاز]]، یعنی منطقۀ خودمختار اوستیای جنوبی جمهوری گرجستان و جمهوری خودمختار اوسِتیای شمالیِ فدراسیون روسیه، و نیز در ناحیۀ خودمختار کاباردین‌ـ بالکار، استاوروپول در قفقاز شمالی و تفلیس رواج دارد. گروه‌های پراکندۀ آسی‌زبان نیز در آناتولی زندگی می‌کنند. دو گویش اصلی آن ایرون و دیگوری (دیگورون) است. آسی که در قدیم آلانی نامیده می‌شد، در محاصرۀ زبان‌های گوناگون غیر ایرانی مانند ترکی، چرکسی، چچن، اینگوشی و گرجی بوده است، و به‌عنوان آخرین بازماندۀ گویش‌های ایرانی شمال شرقی (سکایی‌ـ سرمتی) به تحول خود ادامه داده است. حدود ۶۰ درصد از گویشوران آسی در اوسِتیای شمالی و پانزده درصد آن‌ها در اوستیای جنوبی زندگی می‌کنند. خط نوشتاری این زبان سیریلی است. | ||
<br/> | <br/> | ||
---- | |||
[[Category:زبان شناسی و ترجمه]] [[Category:زبان ها و گویش های ایران فرهنگی]] | [[Category:زبان شناسی و ترجمه]] [[Category:زبان ها و گویش های ایران فرهنگی]] | ||
نسخهٔ ۳ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۹:۴۱
آسی Ossetian (language)
(یا: اُسِتی) از زبان‌های ایرانی شمال شرقی. با حدود ۵۰۰هزار گویشور در بخش‌های مرکزی قفقاز، یعنی منطقۀ خودمختار اوستیای جنوبی جمهوری گرجستان و جمهوری خودمختار اوسِتیای شمالیِ فدراسیون روسیه، و نیز در ناحیۀ خودمختار کاباردین‌ـ بالکار، استاوروپول در قفقاز شمالی و تفلیس رواج دارد. گروه‌های پراکندۀ آسی‌زبان نیز در آناتولی زندگی می‌کنند. دو گویش اصلی آن ایرون و دیگوری (دیگورون) است. آسی که در قدیم آلانی نامیده می‌شد، در محاصرۀ زبان‌های گوناگون غیر ایرانی مانند ترکی، چرکسی، چچن، اینگوشی و گرجی بوده است، و به‌عنوان آخرین بازماندۀ گویش‌های ایرانی شمال شرقی (سکایی‌ـ سرمتی) به تحول خود ادامه داده است. حدود ۶۰ درصد از گویشوران آسی در اوسِتیای شمالی و پانزده درصد آن‌ها در اوستیای جنوبی زندگی می‌کنند. خط نوشتاری این زبان سیریلی است.