آرتین، امیل (۱۸۹۸ـ۱۹۶۲): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه | |||
|عنوان =امیل آرتین | |عنوان =امیل آرتین | ||
|نام =Emil Artin | |نام =Emil Artin | ||
| خط ۲۷: | خط ۲۶: | ||
|پست تخصصی = | |پست تخصصی = | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}}ریاضی‌دان اتریشی. سهم مهمی در پیشبرد نظریۀ میدان (هیئت)های رده‌ای<ref>class field theory</ref> | }} | ||
[[پرونده:10082900.jpg|بندانگشتی|امیل آرتین]] | |||
آرْتین، اِمیل (۱۸۹۸ـ۱۹۶۲)(Artin, Emil) | |||
ریاضی‌دان اتریشی. سهم مهمی در پیشبرد نظریۀ میدان (هیئت)های رده‌ای<ref>class field theory</ref> و نظریۀ اعداد اَبَرمختلط<ref>theory of hypercomplex numbers</ref> داشت و یکی از پدیدآورندگان جبر نوین<ref>modern algebra</ref> به‌شمار می‌رود. آرتین در [[وین]] زاده شد. در آن‌جا و [[لایپزیگ]]<ref>Leipzig</ref> [[آلمان]] درس خواند و از ۱۹۲۳ تا ۱۹۳۷م، در [[هامبورگ، بندر|هامبورگ]] به تدریس اشتغال داشت. در ۱۹۳۷، به [[امریکا، ایالات متحده|امریکا]] مهاجرت کرد و در آن‌جا، از ۱۹۳۸ تا ۱۹۴۶م، در دانشگاه ایندیانا<ref>Indiana University</ref> و از ۱۹۴۸ تا ۱۹۵۸م، در دانشگاه پرینستون<ref>Princeton University</ref> به‌تدریس پرداخت. در ۱۹۵۸، به هامبورگ بازگشت. تحقیقات اولیه‌اش معطوف به نظریۀ آنالیزی و حسابی میدان‌ها یا هیئت‌های عددی درجۀ دوم بود. در رسالۀ دکتری‌اش (۱۹۲۱)، ضمن بررسی توسیع درجۀ دوم<ref>quadratic extension</ref> میدان توابع گویایِ<ref>rational functions</ref> یک متغیره روی یک میدان متناهی ثابت، نظیر حدس ریمان<ref>Riemann hypothesis</ref> دربارۀ صفرهای تابع زتای<ref>zeta function</ref>کلاسیک را صورت‌بندی کرد. او برای این کار از نظریۀ حسابی و آنالیزی اعداد درجۀ دوم روی میدان اعداد طبیعی بهره گرفت. بعدها، در ۱۹۲۳، طی مهم‌ترین کشف دوران زندگی‌اش، معادله‌ای تابعی برای این نوع جدید L - سری<ref>L-series</ref> استنتاج کرد. آرتین اثبات این معادله را در ۱۹۲۷ منتشر کرد و به این ترتیب، با استفاده از نظریۀ میدان‌های حقیقی صوری<ref>theory of formal real fields</ref> جواب مثبتی برای مسئلۀ توابع معین هیلبرت<ref>Hilbert</ref> عرضه کرد. این مسئله یکی از مسائل بیست‌وسه‌گانۀ معروفی بود که هیلبرت در کنگرۀ بین‌المللی ریاضی‌دانان، در ۱۹۰۰، مطرح کرده بود. این اثبات قانون کلی تقابل<ref>general law of reciprocity</ref> را در تداول آرتین به‌دست داد که همۀ قوانین شناخته‌شدۀ قبلی را دربرمی‌گرفت و به‌صورت قضیۀ بنیادی نظریۀ میدان‌های رده‌ای درآمد. از دیگر دستاوردهای مهم آرتین، نظریۀ بافته‌ها<ref>theory of braids</ref>ی اوست که در ۱۹۲۵ عرضه شد و نقش مهمی در مطالعۀ گره‌ها<ref>nodes</ref> در فضای سه‌بعدی دارد. همچنین، در ۱۹۴۴ حلقه‌هایی با شرایط کمینه را که امروز حلقه‌های آرتینی<ref>Artin rings</ref> نامیده می‌شوند کشف کرد. | |||
| | ||
نسخهٔ ۱۶ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۸:۳۰
| امیل آرتین Emil Artin | |
|---|---|
| زادروز |
وین ۱۸۹۸م |
| درگذشت | ۱۹۶۲م |
| محل زندگی | اتریش، آلمان، امریکا |
| ملیت | اتریشی |
| تحصیلات و محل تحصیل | دانشگاه وین و لایپزیگ |
| شغل و تخصص اصلی | ریاضی دان |
| گروه مقاله | ریاضیات |
آرْتین، اِمیل (۱۸۹۸ـ۱۹۶۲)(Artin, Emil)
ریاضی‌دان اتریشی. سهم مهمی در پیشبرد نظریۀ میدان (هیئت)های رده‌ای[۱] و نظریۀ اعداد اَبَرمختلط[۲] داشت و یکی از پدیدآورندگان جبر نوین[۳] به‌شمار می‌رود. آرتین در وین زاده شد. در آن‌جا و لایپزیگ[۴] آلمان درس خواند و از ۱۹۲۳ تا ۱۹۳۷م، در هامبورگ به تدریس اشتغال داشت. در ۱۹۳۷، به امریکا مهاجرت کرد و در آن‌جا، از ۱۹۳۸ تا ۱۹۴۶م، در دانشگاه ایندیانا[۵] و از ۱۹۴۸ تا ۱۹۵۸م، در دانشگاه پرینستون[۶] به‌تدریس پرداخت. در ۱۹۵۸، به هامبورگ بازگشت. تحقیقات اولیه‌اش معطوف به نظریۀ آنالیزی و حسابی میدان‌ها یا هیئت‌های عددی درجۀ دوم بود. در رسالۀ دکتری‌اش (۱۹۲۱)، ضمن بررسی توسیع درجۀ دوم[۷] میدان توابع گویایِ[۸] یک متغیره روی یک میدان متناهی ثابت، نظیر حدس ریمان[۹] دربارۀ صفرهای تابع زتای[۱۰]کلاسیک را صورت‌بندی کرد. او برای این کار از نظریۀ حسابی و آنالیزی اعداد درجۀ دوم روی میدان اعداد طبیعی بهره گرفت. بعدها، در ۱۹۲۳، طی مهم‌ترین کشف دوران زندگی‌اش، معادله‌ای تابعی برای این نوع جدید L - سری[۱۱] استنتاج کرد. آرتین اثبات این معادله را در ۱۹۲۷ منتشر کرد و به این ترتیب، با استفاده از نظریۀ میدان‌های حقیقی صوری[۱۲] جواب مثبتی برای مسئلۀ توابع معین هیلبرت[۱۳] عرضه کرد. این مسئله یکی از مسائل بیست‌وسه‌گانۀ معروفی بود که هیلبرت در کنگرۀ بین‌المللی ریاضی‌دانان، در ۱۹۰۰، مطرح کرده بود. این اثبات قانون کلی تقابل[۱۴] را در تداول آرتین به‌دست داد که همۀ قوانین شناخته‌شدۀ قبلی را دربرمی‌گرفت و به‌صورت قضیۀ بنیادی نظریۀ میدان‌های رده‌ای درآمد. از دیگر دستاوردهای مهم آرتین، نظریۀ بافته‌ها[۱۵]ی اوست که در ۱۹۲۵ عرضه شد و نقش مهمی در مطالعۀ گره‌ها[۱۶] در فضای سه‌بعدی دارد. همچنین، در ۱۹۴۴ حلقه‌هایی با شرایط کمینه را که امروز حلقه‌های آرتینی[۱۷] نامیده می‌شوند کشف کرد.
- ↑ class field theory
- ↑ theory of hypercomplex numbers
- ↑ modern algebra
- ↑ Leipzig
- ↑ Indiana University
- ↑ Princeton University
- ↑ quadratic extension
- ↑ rational functions
- ↑ Riemann hypothesis
- ↑ zeta function
- ↑ L-series
- ↑ theory of formal real fields
- ↑ Hilbert
- ↑ general law of reciprocity
- ↑ theory of braids
- ↑ nodes
- ↑ Artin rings