آرون، رمون (۱۹۰۵ـ۱۹۸۳): تفاوت میان نسخه‌ها

آرون، رمون (۱۹۰۵ـ۱۹۸۳)(Aron, Raymond){{جعبه زندگینامه

}}جامعه‌شناس، فیلسوف، مورخ و مفسر سیاسی فرانسوی. تا ۱۹۳۹ استاد فلسفۀ اجتماعی در دانشگاه سوربُن بود. در جنگ جهانی دوم به ارتش آزادی‌بخش فرانسه در لندن پیوست و از ۱۹۴۴ تا ۱۹۴۵ سردبیر روزنامۀ ''فرانسۀ آزاد''<ref>Free France</ref>&nbsp;بود. پس از بازگشت به فرانسه به تدریس در مدرسۀ ملی مدیریت<ref>Ecole Nationale d’Administration</ref>، دانشگاه سوربن (۱۹۵۵ـ۱۹۶۸) و کولژ دو فرانس<ref>Collège de France</ref>&nbsp;(از ۱۹۷۰) پرداخت. در روزنامه‌نگاری نیز فعال بود و به‌مدت ۳۰ سال، تا ۱۹۷۷، در روزنامه ''فیگارو''<ref>Le Figaro</ref>&nbsp;مقاله نوشت و پس از آن به هفته‌نامۀ ''اکسپرس''<ref>L’Express</ref>&nbsp;پیوست. آرون با مخالفت سرسختانه علیه مارکسیسم<ref>Marxism</ref>، در تقابل با روشنفکران جناح چپ<ref>Left-Wing</ref>&nbsp;فرانسه، به‌ویژه ژان پل سارتر<ref>Jean Paul Sartre</ref>، قرار گرفت. در کتاب مهم‌اش،''افیون روشنفکران''<ref>The Opium of the Intellectuals/L’Opium des intellectuels</ref>&nbsp;(۱۹۵۵)، سازشگری چپگرایان و گرایش‌های استبدادی حکومت‌های مارکسیست را به نقد می‌کشد. در اثر دیگرش با عنوان''تراژدی الجزایر''<ref>The Algerian Tragedy/La Tragedie Algerienne</ref>&nbsp;(۱۹۵۷)، از استقلال الجزایر دفاع می‌کند. آرون در بیشتر آثارش به مسئلۀ خشونت و جنگ می‌پردازد، ازجمله در کتاب ''جنگ و صلح''<ref>Peace and War/Paix et guerre entre les nations</ref>&nbsp;(۱۹۶۲). همچنین کتابی دربارۀ تاریخ جامعه‌شناسی نوشت با عنوان ''جریان‌های مهم در تاریخ تفکر جامعه‌شناسی''<ref>Main Carrents in Sociological Thought/Les Étapes de la Pensee Sociologique</ref>&nbsp;(۱۹۴۷). خاطرات او در ۱۹۸۳ به‌چاپ رسید.