هورتا، ویکتور بارون (۱۸۶۱ـ۱۹۴۷): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}} | }} | ||
[[پرونده:Horta Hotel Tassel.jpg|بندانگشتی|هتل تاسل، اثر ویکتور بارون هورتا]] | |||
هورتا، ویکتور بارون (۱۸۶۱ـ۱۹۴۷)(Horta, Victor baron) | هورتا، ویکتور بارون (۱۸۶۱ـ۱۹۴۷)(Horta, Victor baron) | ||
معمار بلژیکی. از شخصیت‌های شاخص آرنوو<ref>Art Nouveau</ref> و از پیش‌گامان معماری مدرن بود. به‌شیوه‌ای استادانه از آهن شیشه و بتون استفاده می‌کرد؛ خطوط منحنی و شلاق‌گونۀ آثارش درخور توجه‌اند. از ۱۹۱۲ استاد [[بوزار، مدرسه|آکادمی هنرهای زیبا (بوزار)]]<ref>Academy des Beaux-Arts</ref> در [[بروکسل]] بود. از آثار اوست: هتل تاسل<ref>Hôtel Tassel</ref> (۱۸۹۳)، و هتل سولوای<ref>Hôtel Solvay</ref> (۱۸۹۴) و هتل وان ایتوِلْده<ref>Hotel Van Eetvelde</ref> (۱۸۹۵)؛ آخرین کار مهم او ایستگاه مرکزی راه‌آهن در بروکسل بود که درست قبل از [[جنگ جهانی دوم]] شروع شد. | معمار بلژیکی. از شخصیت‌های شاخص آرنوو<ref>Art Nouveau</ref> و از پیش‌گامان معماری مدرن بود. به‌شیوه‌ای استادانه از آهن شیشه و بتون استفاده می‌کرد؛ خطوط منحنی و شلاق‌گونۀ آثارش درخور توجه‌اند. از ۱۹۱۲ استاد [[بوزار، مدرسه|آکادمی هنرهای زیبا (بوزار)]]<ref>Academy des Beaux-Arts</ref> در [[بروکسل]] بود. از آثار اوست: هتل تاسل<ref>Hôtel Tassel</ref> (۱۸۹۳)، و هتل سولوای<ref>Hôtel Solvay</ref> (۱۸۹۴) و هتل وان ایتوِلْده<ref>Hotel Van Eetvelde</ref> (۱۸۹۵)؛ آخرین کار مهم او ایستگاه مرکزی راه‌آهن در بروکسل بود که درست قبل از [[جنگ جهانی دوم]] شروع شد. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۵۵
| ویکتور بارون هورتا Victor baron Horta | |
|---|---|
| زادروز |
۱۸۶۱م |
| درگذشت | ۱۹۴۷م |
| ملیت | بلژیکی |
| شغل و تخصص اصلی | معمار |
| آثار | هتل تاسل (۱۸۹۳)، و هتل سولوای (۱۸۹۴) و هتل وان ایتولده (۱۸۹۵)، ایستگاه مرکزی راه‌آهن در بروکسل |
| گروه مقاله | معماری |
هورتا، ویکتور بارون (۱۸۶۱ـ۱۹۴۷)(Horta, Victor baron)
معمار بلژیکی. از شخصیت‌های شاخص آرنوو[۱] و از پیش‌گامان معماری مدرن بود. به‌شیوه‌ای استادانه از آهن شیشه و بتون استفاده می‌کرد؛ خطوط منحنی و شلاق‌گونۀ آثارش درخور توجه‌اند. از ۱۹۱۲ استاد آکادمی هنرهای زیبا (بوزار)[۲] در بروکسل بود. از آثار اوست: هتل تاسل[۳] (۱۸۹۳)، و هتل سولوای[۴] (۱۸۹۴) و هتل وان ایتوِلْده[۵] (۱۸۹۵)؛ آخرین کار مهم او ایستگاه مرکزی راه‌آهن در بروکسل بود که درست قبل از جنگ جهانی دوم شروع شد.