امامزاده سید نصرالدین (ناصرالدین): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
<p>بقعه‌ای واقع در تهران، در ضلع غربی خیابان خیام. این امامزاده از نوادگان امام زین‌العابدین (ع) است. تاریخ بنا اگر متعلق به پیش از دورۀ صفویه نباشد، از ابنیۀ اوایل عهد صفویه است. رواق، صحن، مسجد، ضریح نقره، مدرسه و گنبد آن که هم‌اکنون وجود دارد، از آثار مُنیرالسلطنه همسر ناصرالدین شاه است. بنای آرامگاه در ۱۷ خرداد ۱۳۷۹ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. طبق نوشته‌های روی کتیبۀ تاریخی امامزاده، فردی به نام «حاجی میرزا تقی طهرانی» در سال 993ق بانی ساخت بقعه و ضریح قدیمی این آستان بوده. این کتیبۀ چوبی تنها اثر باقی مانده از اولین دورۀ ساخت مقبره و جز آن چیز دیگری از آن دوره باقی نمانده است. </p> | <p>بقعه‌ای واقع در تهران، در ضلع غربی خیابان خیام. این امامزاده از نوادگان امام زین‌العابدین (ع) است. تاریخ بنا اگر متعلق به پیش از دورۀ صفویه نباشد، از ابنیۀ اوایل عهد صفویه است. رواق، صحن، مسجد، ضریح نقره، مدرسه و گنبد آن که هم‌اکنون وجود دارد، از آثار مُنیرالسلطنه همسر ناصرالدین شاه است. بنای آرامگاه در ۱۷ خرداد ۱۳۷۹ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. طبق نوشته‌های روی کتیبۀ تاریخی امامزاده، فردی به نام «حاجی میرزا تقی طهرانی» در سال 993ق بانی ساخت بقعه و ضریح قدیمی این آستان بوده. این کتیبۀ چوبی تنها اثر باقی مانده از اولین دورۀ ساخت مقبره و جز آن چیز دیگری از آن دوره باقی نمانده است. </p> | ||
<p>بقعه پلانی هشت ضلعی دارد و تا قبل از گسترش خیابان خیام، وسعت بیش‌تری داشت. بخش‌های وسیعی از حیاط امامزاده در طرح تعریض خیابان خیام تخریب شد و ضمن آن بخش وسیعی از کاشیکاری این بقعه و درخت کهنسال آن از میان رفت. در حال حاضر فضای کوچکی از این صحن، در مقابل ایوان بقعه باقی مانده است. </p> | <p>بقعه پلانی هشت ضلعی دارد و تا قبل از گسترش خیابان خیام، وسعت بیش‌تری داشت. بخش‌های وسیعی از حیاط امامزاده در طرح تعریض خیابان خیام تخریب شد و ضمن آن بخش وسیعی از کاشیکاری این بقعه و درخت کهنسال آن از میان رفت. در حال حاضر فضای کوچکی از این صحن، در مقابل ایوان بقعه باقی مانده است. </p> | ||
---- | |||
<br><!--11487200--> | <br><!--11487200--> | ||
[[رده:جغرافیای ایران]] | [[رده:جغرافیای ایران]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۸ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۱۳
امامزاده سیّد نصرالدین (ناصرالدین)
بقعه‌ای واقع در تهران، در ضلع غربی خیابان خیام. این امامزاده از نوادگان امام زین‌العابدین (ع) است. تاریخ بنا اگر متعلق به پیش از دورۀ صفویه نباشد، از ابنیۀ اوایل عهد صفویه است. رواق، صحن، مسجد، ضریح نقره، مدرسه و گنبد آن که هم‌اکنون وجود دارد، از آثار مُنیرالسلطنه همسر ناصرالدین شاه است. بنای آرامگاه در ۱۷ خرداد ۱۳۷۹ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. طبق نوشته‌های روی کتیبۀ تاریخی امامزاده، فردی به نام «حاجی میرزا تقی طهرانی» در سال 993ق بانی ساخت بقعه و ضریح قدیمی این آستان بوده. این کتیبۀ چوبی تنها اثر باقی مانده از اولین دورۀ ساخت مقبره و جز آن چیز دیگری از آن دوره باقی نمانده است.
بقعه پلانی هشت ضلعی دارد و تا قبل از گسترش خیابان خیام، وسعت بیش‌تری داشت. بخش‌های وسیعی از حیاط امامزاده در طرح تعریض خیابان خیام تخریب شد و ضمن آن بخش وسیعی از کاشیکاری این بقعه و درخت کهنسال آن از میان رفت. در حال حاضر فضای کوچکی از این صحن، در مقابل ایوان بقعه باقی مانده است.