ترمین: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
از سازهای الکترونیک اولیه که در ۱۹۲۲م توسط لئون ترمین<ref>Leon Theremin</ref> اختراع شد. برای نواختن آن دست نوازنده روی یک میدان مغناطیسی، دور یک چرخ و محور فلزی حرکت می‌کند. این ساز از تولید فرکانس ضرب بین دو نوسان‌ساز با فرکانس بالا استفاده می‌کند که یک سیگنالشان ثابت است و سیگنال دیگر به وضعیت دست نوازنده در حوالی یک میلۀ آنتن بستگی دارد. | از سازهای الکترونیک اولیه که در ۱۹۲۲م توسط لئون ترمین<ref>Leon Theremin</ref> اختراع شد. برای نواختن آن دست نوازنده روی یک میدان مغناطیسی، دور یک چرخ و محور فلزی حرکت می‌کند. این ساز از تولید فرکانس ضرب بین دو نوسان‌ساز با فرکانس بالا استفاده می‌کند که یک سیگنالشان ثابت است و سیگنال دیگر به وضعیت دست نوازنده در حوالی یک میلۀ آنتن بستگی دارد. | ||
صدای مونوفونیک<ref>monophonic</ref> آن مثل صدای خواننده‌ای در رژیستر<ref>register</ref> [[سوپرانو]] است، و در زیرایی‌های بم‌تر [[ترومبون|ترومبون]]<nowiki/>مانند می‌شود. از آنجا که نوازنده هیچ تماسی با ساز ندارد به دست آوردن زیرایی ثابت و دقیق، به خاطر خصوصیت موجی‌ساز، کار دشواری است. | صدای مونوفونیک<ref>monophonic</ref> آن مثل صدای خواننده‌ای در [[رژیستر]]<ref>register</ref> [[سوپرانو]] است، و در زیرایی‌های بم‌تر [[ترومبون|ترومبون]]<nowiki/>مانند می‌شود. از آنجا که نوازنده هیچ تماسی با ساز ندارد به دست آوردن زیرایی ثابت و دقیق، به خاطر خصوصیت موجی‌ساز، کار دشواری است. چون دست در هر وضعیتی یک زیرایی تولید می‌کند، ترمین قادر به اجرای نت‌های جداجدا نیست؛ بدین ترتیب تمامی فاصله‌ها با یک [[پورتامنتو]]<ref>portamento</ref>ی ناله‌مانند مثل پورتامنتوی بوق کشتی به هم متصل هستند. | ||
---- | ---- | ||
نسخهٔ ۲۸ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۰۷
ترمین (Theremin)
از سازهای الکترونیک اولیه که در ۱۹۲۲م توسط لئون ترمین[۱] اختراع شد. برای نواختن آن دست نوازنده روی یک میدان مغناطیسی، دور یک چرخ و محور فلزی حرکت می‌کند. این ساز از تولید فرکانس ضرب بین دو نوسان‌ساز با فرکانس بالا استفاده می‌کند که یک سیگنالشان ثابت است و سیگنال دیگر به وضعیت دست نوازنده در حوالی یک میلۀ آنتن بستگی دارد.
صدای مونوفونیک[۲] آن مثل صدای خواننده‌ای در رژیستر[۳] سوپرانو است، و در زیرایی‌های بم‌تر ترومبون‌مانند می‌شود. از آنجا که نوازنده هیچ تماسی با ساز ندارد به دست آوردن زیرایی ثابت و دقیق، به خاطر خصوصیت موجی‌ساز، کار دشواری است. چون دست در هر وضعیتی یک زیرایی تولید می‌کند، ترمین قادر به اجرای نت‌های جداجدا نیست؛ بدین ترتیب تمامی فاصله‌ها با یک پورتامنتو[۴]ی ناله‌مانند مثل پورتامنتوی بوق کشتی به هم متصل هستند.