برامانته: تفاوت میان نسخه‌ها

</ref>) معمار و هنرمند ایتالیایی. به‌سبک رنسانس متعالی<ref>High Renaissance </ref> کار می‌کرد. پاپ یولیوس دوم<ref>Pope Julius II </ref> او را که از طرح‌های کلاسیک و آثار لئوناردو داوینچی<ref>Leonardo da Vinci </ref> متأثّر بود، برای بازسازی بخشی از کاخ واتیکان و کلیسای سان پیِترو<ref>St Peter’s Basilica </ref> در رُم دعوت کرد. تمپی‌یتو (پرستشگاه کوچک)<ref>Tempietto </ref> سان پیِترو<ref>San Pietro </ref> در مونتوریو<ref>Montorio </ref>، رم (شروع ۱۵۰۲ و تکمیل ح ۱۵۱۰)، احتمالاً مهم‌ترین اثر تکمیل‌شدۀ اوست. این بنای ستون‌دارِ مدوّر علی‌رغم اندازۀ کوچکش، از همان عظمت و اصالت بناهای روم باستان برخوردار است. برامانته نزد فرا بارتولومّئو<ref>Fra Bartolommeo </ref> نقاشی آموخت. از حدود ۱۴۸۰ تا ۱۴۹۹، در میلان کار کرد و پس از آن به رُم رفت. نخستین‌بار در ۱۴۸۵م در میلان به معماری پرداخت. در آن سال بازسازی کلیسای سانتا ماریا پرسو سان ساتیرو<ref>Church of Santa Maria Presso San Satiro </ref> را آغاز کرد و در سال‌های ۱۴۹۲ـ۱۴۹۷، مخارجۀ<ref>apse </ref> پشتخان کلیسا، بازوهای عرضی<ref>transepts </ref>، تقاطع‌گاه<ref>crossing </ref>، و گنبد کلیسای سانتا ماریا دل گراتسی<ref>Santa Maria delle Grazie </ref> را ساخت. در رُم علاوه‌بر تمپی‌یتو، رواق سانتا ماریا دلا پاسه<ref>Santa Maria della Pace </ref> (۱۵۰۰م) را نیز طرّاحی کرد. احتمالاً در طرّاحیِ کاخ کانچلِریا<ref>Cancelleria Palace</ref>، که در ۱۵۱۱ تکمیل شد، نیز نقش داشته است. برامانته حدود ۱۵۰۴، با افزودن دو راهروی مطوّل به پیرامون حیاط، مجتمع ساختمان‌های تودرتوی دربرگیرندۀ کاخ واتیکان و کلاه‌فرنگی را تغییر داد. اما این طرح قبل از درگذشتِ پاپ و برامانته تکمیل نشد؛ پیِ آن ناقص بود و بخش عمدۀ کار باید از نو اجرا می‌شد.