امامزاده هادی بن علی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
<p>بقعه‌ای در همدان، میانۀ میدان باباطاهر، مربوط به سدۀ 6ق. این امامزاده را فرزند بلافصل امام زین‌العابدین (ع) دانسته‌اند که به روایتی در زمان حکومت حجاج بن یوسف، هنگام مهاجرت از مدینه به ری در همدان رحلت کرد. به روایتی دیگر، این سفر در زمان هشام بن اسماعیل، والی مدینه، در ۸۶ق رخ داده است. در شجره‌نامۀ امامزاده آمده که تا حدود ۶۰ سال پیش لوحی به خط کوفی مربوط به هویت صاحب مرقد بر دیوار بقعه وجود داشته که به سرقت رفته است. ساختمان بقعه که نمونۀ برجسته‌ای از معماری سادۀ عهد سلجوقی به‌شمار می‌رود، در سال ۱۳۸۳ش با شمارهٔ ۱۱۴۰۵ در زمرۀ آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. بنای امامزاده در دورۀ صفویه مرمت شده است. </p> | <p>بقعه‌ای در همدان، میانۀ میدان باباطاهر، مربوط به سدۀ 6ق. این امامزاده را فرزند بلافصل امام زین‌العابدین (ع) دانسته‌اند که به روایتی در زمان حکومت حجاج بن یوسف، هنگام مهاجرت از مدینه به ری در همدان رحلت کرد. به روایتی دیگر، این سفر در زمان هشام بن اسماعیل، والی مدینه، در ۸۶ق رخ داده است. در شجره‌نامۀ امامزاده آمده که تا حدود ۶۰ سال پیش لوحی به خط کوفی مربوط به هویت صاحب مرقد بر دیوار بقعه وجود داشته که به سرقت رفته است. ساختمان بقعه که نمونۀ برجسته‌ای از معماری سادۀ عهد سلجوقی به‌شمار می‌رود، در سال ۱۳۸۳ش با شمارهٔ ۱۱۴۰۵ در زمرۀ آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. بنای امامزاده در دورۀ صفویه مرمت شده است. </p> | ||
<p> </p> | <p> </p> | ||
<p>مشخصات معماری </p> | <p>'''مشخصات معماری''' </p> | ||
<p>بقعه بنای | <p>بقعه بنای تماماً آجریِ چهارگوشی است که در هر ضلع آن سه طاق‌نما تعبیه شده. در طاق‌نمای میانی یک ضلع آن درِ ورودی امامزاده را کار گذاشته‌اند. گنبدخانۀ بقعه کثیرالاضلاعی‌ست که گنبد دوپوش پیازی‌شکل امامزاده بر فراز آن مستقر است. </p> | ||
---- | ---- | ||
نسخهٔ ۴ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۳۲
امامزاده هادی بن علی
بقعه‌ای در همدان، میانۀ میدان باباطاهر، مربوط به سدۀ 6ق. این امامزاده را فرزند بلافصل امام زین‌العابدین (ع) دانسته‌اند که به روایتی در زمان حکومت حجاج بن یوسف، هنگام مهاجرت از مدینه به ری در همدان رحلت کرد. به روایتی دیگر، این سفر در زمان هشام بن اسماعیل، والی مدینه، در ۸۶ق رخ داده است. در شجره‌نامۀ امامزاده آمده که تا حدود ۶۰ سال پیش لوحی به خط کوفی مربوط به هویت صاحب مرقد بر دیوار بقعه وجود داشته که به سرقت رفته است. ساختمان بقعه که نمونۀ برجسته‌ای از معماری سادۀ عهد سلجوقی به‌شمار می‌رود، در سال ۱۳۸۳ش با شمارهٔ ۱۱۴۰۵ در زمرۀ آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. بنای امامزاده در دورۀ صفویه مرمت شده است.
مشخصات معماری
بقعه بنای تماماً آجریِ چهارگوشی است که در هر ضلع آن سه طاق‌نما تعبیه شده. در طاق‌نمای میانی یک ضلع آن درِ ورودی امامزاده را کار گذاشته‌اند. گنبدخانۀ بقعه کثیرالاضلاعی‌ست که گنبد دوپوش پیازی‌شکل امامزاده بر فراز آن مستقر است.