امامزاده سید اسماعیل: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:11486800.jpg|بندانگشتی|نمای ورودی غربی امامزاده]] | {{الگو:جعبه اطلاعات اماکن5 | ||
|نام لاتین=|نام‌های دیگر=|کشور=ایران|استان=تهران|موقعیت=جنوب شرقی تهران، چهارراه مولوی، خیابان مصطفی خمینی، کوچۀ غفاری، کوچۀ سید اسماعیل|کاربري=آرامگاه|مشخصات معماری=بنای بقعه، صحن، ایوان، رواق، مسجد، ایوان ورودی با دو مناره|سازنده=|زمان ساخت=۸۸۶ق}}[[پرونده:11486800.jpg|بندانگشتی|نمای ورودی غربی امامزاده]] | |||
امامزاده سیّد اسماعیل <br> | امامزاده سیّد اسماعیل <br> | ||
<p>بقعه‌ای واقع در جنوب شرقی تهران، چهارراه مولوی، خیابان مصطفی خمینی، کوچۀ غفاری، کوچۀ سید اسماعیل. امامزاده سید اسماعیل فرزند زکریا از اولاد [[امام موسی کاظم]] (ع) است، اما در کتاب ''تاریخ تهران'' آمده که لوحۀ زیارت‌نامه، این امامزاده را فرزند جعفر بن امام محمدتقی (ع) معرفی کرده است. بنای بقعه متعلق به ۸۸۶ق، یعنی قدیمی‌ترین تاریخ از بنایی باستانی در شهر قدیم تهران، است. در ۱۲۶۲ق، در سلطنت [[ناصرالدین شاه قاجار|ناصرالدین‌شاه قاجار]]، تعمیرات اساسی در بنای بقعه صورت گرفته است. </p> | <p>بقعه‌ای واقع در جنوب شرقی تهران، چهارراه مولوی، خیابان مصطفی خمینی، کوچۀ غفاری، کوچۀ سید اسماعیل. امامزاده سید اسماعیل فرزند زکریا از اولاد [[امام موسی کاظم]] (ع) است، اما در کتاب ''تاریخ تهران'' آمده که لوحۀ زیارت‌نامه، این امامزاده را فرزند جعفر بن امام محمدتقی (ع) معرفی کرده است. بنای بقعه متعلق به ۸۸۶ق، یعنی قدیمی‌ترین تاریخ از بنایی باستانی در شهر قدیم تهران، است. در ۱۲۶۲ق، در سلطنت [[ناصرالدین شاه قاجار|ناصرالدین‌شاه قاجار]]، تعمیرات اساسی در بنای بقعه صورت گرفته است. </p> | ||
نسخهٔ ۱۴ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۶:۳۰
| امامزاده سید اسماعیل | |
|---|---|
| کشور | ایران |
| استان | تهران |
| موقعیت | جنوب شرقی تهران، چهارراه مولوی، خیابان مصطفی خمینی، کوچۀ غفاری، کوچۀ سید اسماعیل |
| کاربری | آرامگاه |
| مشخصات معماری | بنای بقعه، صحن، ایوان، رواق، مسجد، ایوان ورودی با دو مناره |
| زمان ساخت | ۸۸۶ق |
امامزاده سیّد اسماعیل
بقعه‌ای واقع در جنوب شرقی تهران، چهارراه مولوی، خیابان مصطفی خمینی، کوچۀ غفاری، کوچۀ سید اسماعیل. امامزاده سید اسماعیل فرزند زکریا از اولاد امام موسی کاظم (ع) است، اما در کتاب تاریخ تهران آمده که لوحۀ زیارت‌نامه، این امامزاده را فرزند جعفر بن امام محمدتقی (ع) معرفی کرده است. بنای بقعه متعلق به ۸۸۶ق، یعنی قدیمی‌ترین تاریخ از بنایی باستانی در شهر قدیم تهران، است. در ۱۲۶۲ق، در سلطنت ناصرالدین‌شاه قاجار، تعمیرات اساسی در بنای بقعه صورت گرفته است.
مجموعۀ بنا در سال ۱۳۳۴ با شمارهٔ ثبت ۴۰۹ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
مشخصات معماری
بنای آرامگاه از صحن، ایوان، رواق، بقعه و مسجد تشکیل شده. صحن امامزاده به مستطیلی‌شکل و دارای سه در ورودی است. ورودی شرقی مقابل سردر آب‌انبار، در اصلی آرامگاه است. دو در دیگر یکی در ضلع شمالی و دیگری در غرب آرامگاه قرار دارند که به راه‌های فرعی بازار سید اسماعیل منتهی می‌شوند. در ضلع غربی بنا ایوانی خوش‌منظره وجود دارد که دو منارۀ زیبا در طرفین آن دیده می‌شود. همچنین در کنار ایوان، سه ایوانچه در لبۀ صحن قرار دارد. بدنه ایوان غربی پوشیده از کاشی، و نیم‌گنبد آن مزین به مقرنس زیبا است.