ویوله لو دوک، اوژن امانویل (۱۸۱۴ـ۱۸۷۹): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
|باشگاه = | |باشگاه = | ||
}} | }} | ||
ویوله لو دوک، اوژن اِمانوئل (۱۸۱۴ـ۱۸۷۹)(Viollet-le-Duc, Eugene Emmanuel)<br/> [[File:40169400.jpg|thumb| | [[پرونده:Notre-Dame de Paris-France.jpg|بندانگشتی|کلیسای نوتردام مرمت شده توسط اوژن امانوئل ویوله لو دوک]] | ||
ویوله لو دوک، اوژن اِمانوئل (۱۸۱۴ـ۱۸۷۹)(Viollet-le-Duc, Eugene Emmanuel)<br/> [[File:40169400.jpg|thumb|اوژن اِمانوئل ویوله لو دوک]]معمار فرانسوی. از سرآمدان شیوۀ احیای گوتیک<ref>Gothic Revival | |||
</ref> در [[فرانسه]] بود که بیشتر به‌سبب نوشته‌هایش، ازجمله ''مذاکرات''<ref>''Entretiens'' </ref> (در دو جلد به سال‌های ۱۸۶۳ و ۱۸۷۲) شهرت دارد. از تعبیر خردگرایانۀ<ref>rationalist </ref> [[گوتیک، معماری|گوتیک]]<ref>Gothic </ref> و استفادۀ سازه‌ای از مصالح جدیدی همچون آهن دفاع می‌کرد. مرمت [[سنت شاپل]]<ref>Sainte Chapelle </ref> و [[نوتردام]]<ref>Notre Dame </ref> در [[پاریس، شهر|پاریس]] از مهم‌ترین مرمت کاری‌هایش بود. شهر قدیمی [[کارکاسون]]<ref>Carcassonne</ref> را نیز از ۱۸۴۴ به‌بعد، مرمت کرد. ویولت لو دوک در پاریس به‌دنیا آمد. پس از آموزش در فرانسه، و مطالعه در خارج از این کشور، مرمت آثار تاریخی را آغاز کرد و به‌همین سبب شهرت یافت. در ۱۸۴۰ کلیسای واقع در وزله<ref> Vezelay </ref> را مرمت کرد و سپس، همراه با دوبان<ref>Duban</ref> به کار روی سن شاپل پرداخت و نوتردام را به‌کمک [[لاسوس، اورلاند دو (ح ۱۵۳۲ـ۱۵۹۴)|لاسوس]]<ref> Lassus </ref> مرمت کرد. بیشتر مرمت‌کاری‌های بعدی‌اش را، به‌تنهایی انجام داد، که ازجمله عبارت‌اند از کارکاسون؛ شاتوها<ref>châteaux </ref>ی پیِرفون<ref>Pierrefonds </ref> و کوسی<ref>Coucy </ref>؛ صومعۀ سن دنی<ref>St Denis</ref>؛ سن اوئِن<ref> St Ouen </ref> در روآن<ref>Rouen </ref>؛ و سن سرنین<ref>St Sernin </ref> در تولوز<ref>Toulouse</ref>. ازجمله کتاب‌های بزرگش ''فرهنگ معماری'' (۱۰ جلد) و ''مبلمان'' (۶ جلد) درخور ذکرند. | </ref> در [[فرانسه]] بود که بیشتر به‌سبب نوشته‌هایش، ازجمله ''مذاکرات''<ref>''Entretiens'' </ref> (در دو جلد به سال‌های ۱۸۶۳ و ۱۸۷۲) شهرت دارد. از تعبیر خردگرایانۀ<ref>rationalist </ref> [[گوتیک، معماری|گوتیک]]<ref>Gothic </ref> و استفادۀ سازه‌ای از مصالح جدیدی همچون آهن دفاع می‌کرد. مرمت [[سنت شاپل]]<ref>Sainte Chapelle </ref> و [[نوتردام]]<ref>Notre Dame </ref> در [[پاریس، شهر|پاریس]] از مهم‌ترین مرمت کاری‌هایش بود. شهر قدیمی [[کارکاسون]]<ref>Carcassonne</ref> را نیز از ۱۸۴۴ به‌بعد، مرمت کرد. ویولت لو دوک در پاریس به‌دنیا آمد. پس از آموزش در فرانسه، و مطالعه در خارج از این کشور، مرمت آثار تاریخی را آغاز کرد و به‌همین سبب شهرت یافت. در ۱۸۴۰ کلیسای واقع در وزله<ref> Vezelay </ref> را مرمت کرد و سپس، همراه با دوبان<ref>Duban</ref> به کار روی سن شاپل پرداخت و نوتردام را به‌کمک [[لاسوس، اورلاند دو (ح ۱۵۳۲ـ۱۵۹۴)|لاسوس]]<ref> Lassus </ref> مرمت کرد. بیشتر مرمت‌کاری‌های بعدی‌اش را، به‌تنهایی انجام داد، که ازجمله عبارت‌اند از کارکاسون؛ شاتوها<ref>châteaux </ref>ی پیِرفون<ref>Pierrefonds </ref> و کوسی<ref>Coucy </ref>؛ صومعۀ سن دنی<ref>St Denis</ref>؛ سن اوئِن<ref> St Ouen </ref> در روآن<ref>Rouen </ref>؛ و سن سرنین<ref>St Sernin </ref> در تولوز<ref>Toulouse</ref>. ازجمله کتاب‌های بزرگش ''فرهنگ معماری'' (۱۰ جلد) و ''مبلمان'' (۶ جلد) درخور ذکرند. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۵ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۶:۵۶
| اوژن اِمانوئل ویوله لو دوک Eugene Emmanuel Viollet-le-Duc | |
|---|---|
| زادروز |
پاریس۱۸۱۴م |
| درگذشت | ۱۸۷۹م |
| ملیت | فرانسوی |
| شغل و تخصص اصلی | معمار |
| آثار |
مذاکرات (در دو جلد به سال‌های ۱۸۶۳ و ۱۸۷۲)، مرمت سنت شاپل و نوتردام در پاریس فرهنگ معماری (۱۰ جلد) و مبلمان (۶ جلد) |
| گروه مقاله | معماری |
ویوله لو دوک، اوژن اِمانوئل (۱۸۱۴ـ۱۸۷۹)(Viollet-le-Duc, Eugene Emmanuel)
معمار فرانسوی. از سرآمدان شیوۀ احیای گوتیک[۱] در فرانسه بود که بیشتر به‌سبب نوشته‌هایش، ازجمله مذاکرات[۲] (در دو جلد به سال‌های ۱۸۶۳ و ۱۸۷۲) شهرت دارد. از تعبیر خردگرایانۀ[۳] گوتیک[۴] و استفادۀ سازه‌ای از مصالح جدیدی همچون آهن دفاع می‌کرد. مرمت سنت شاپل[۵] و نوتردام[۶] در پاریس از مهم‌ترین مرمت کاری‌هایش بود. شهر قدیمی کارکاسون[۷] را نیز از ۱۸۴۴ به‌بعد، مرمت کرد. ویولت لو دوک در پاریس به‌دنیا آمد. پس از آموزش در فرانسه، و مطالعه در خارج از این کشور، مرمت آثار تاریخی را آغاز کرد و به‌همین سبب شهرت یافت. در ۱۸۴۰ کلیسای واقع در وزله[۸] را مرمت کرد و سپس، همراه با دوبان[۹] به کار روی سن شاپل پرداخت و نوتردام را به‌کمک لاسوس[۱۰] مرمت کرد. بیشتر مرمت‌کاری‌های بعدی‌اش را، به‌تنهایی انجام داد، که ازجمله عبارت‌اند از کارکاسون؛ شاتوها[۱۱]ی پیِرفون[۱۲] و کوسی[۱۳]؛ صومعۀ سن دنی[۱۴]؛ سن اوئِن[۱۵] در روآن[۱۶]؛ و سن سرنین[۱۷] در تولوز[۱۸]. ازجمله کتاب‌های بزرگش فرهنگ معماری (۱۰ جلد) و مبلمان (۶ جلد) درخور ذکرند.