باغ شاه (تهران): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
باغِ شاه (تهران)<br> | باغِ شاه (تهران)<br> | ||
[[پرونده: 12074200.jpg | بندانگشتی|باغِ شاه]]<p>از | [[پرونده: 12074200.jpg | بندانگشتی|باغِ شاه]]<p>از باغات دورۀ [[ناصرالدین شاه قاجار]] و پادگانی نظامی در آن دوره در [[تهران، شهر|تهران]]. نخست میدانی بود که به فرمان [[فتحعلی شاه قاجار (۱۱۸۵ـ اصفهان ۱۲۵۰ق)|فتحعلی شاه]] در حومۀ غربی تهران آن زمان برای برگزاری مسابقات اسب‌دوانی ساخته بودند و یک عمارت دوطبقه نیز داشت. در ۱۲۹۹ق، ناصرالدین شاه باغی در آن‌جا احداث کرد که چهار خیابان از مرکز باغ تا دیوارهای آن کشیده شده بود و هر یک دَری داشتند. در حاشیۀ هر یک از خیابان‌ها نهری سنگی با کف کاشی لاجوردی و در کنار آن‌ها درختان چنار بود. در مرکز باغ، استخری با ۸۰ فواره ساخته بودند که وسط آن جزیره‌ای پر از گل بود که مجسمه‌ای مفرغی از شاه سوار بر اسب در آن نصب شده بود. از جمله ساختمان‌های باغ شاه دو عمارت کالسکه‌ای‌شکل، برج منظر که از بالای آن سراسر جلگۀ تهران دیده می‌شد، عمارت خورشید، کبوترخانه و یک باغ وحش کوچک بود. در ۱۳۰۲ق، میدان اسب‌دوانی جدیدی در شرق شهر تهران در منطقۀ دوشان تپه احداث شد. باغ شاه در تاریخ [[مشروطیت، انقلاب|مشروطیت]] ایران شهرت و اهمیت دارد. در ۴ جمادی‌الاول ۱۳۲۶ق، [[محمدعلی شاه قاجار (تبریز ۱۲۸۹ـ ایتالیا ۱۳۴۴ق)|محمدعلی شاه]] مدت یک‌سال باغ شاه را ستاد عملیات خود قرار داد. پس از به‌توپ‌بستن مجلس، به فرمان او بسیاری از مشروطه‌‌خواهان را در آن‌جا زندانی کردند که از آن میان جهانگیرخان صوراسرافیل، ملک‌المتکلّمین، و قاضی قزوینی در همان‌جا اعدام شدند. پس از فتح تهران در ۱۳۲۷ق به‌دست مجاهدان، مفاخرالملک، حاکم تهران، و [[بهبهانی، سید عبدالله (نجف ۱۲۶۰ـ تهران ۱۳۲۸ق)|سیدعبدالله بهبهانی]]، از رهبران مشروطیت، به ترتیب در باغ شاه اعدام و زندانی شدند. باغ شاه رفته‌رفته از رونق و اعتبار افتاد. در دورۀ مأموریت [[شوستر، ویلیام مورگان (۱۸۷۷ـ۱۹۶۰م)|مورگان شوستر]] در ایران (۱۳۲۹ق)، تبدیل به ژاندارمری خزانه شد و پس از تأسیس ژاندارمری دولتی، نخست مدرسۀ صاحب‌منصبان جزء و سپس پادگان بود. پس از کودتای ۳ اسفند ۱۲۹۹ش و تشکیل قشون متحدالشکل، به ارتش واگذار و پادگان باغ شاه نامیده شد. قسمتی از باغ شاه، همچون گذشته، تا اواخر دورۀ [[پهلوی، سلسله (۱۳۰۴ـ۱۳۵۷ش)|پهلوی]] محل حبس زندانیان سیاسی بود. در ۱۳۱۲ش در ضلع شمال غربی آن دانشگاه جنگ ساخته شد. امروز، دانشگاه و پادگانِ آن‌جا «دانشکدۀ فرماندهی و ستاد ارتش» و «پادگان حُر» نامیده می‌شوند.</p> | ||
<br><!--12074200--> | <br><!--12074200--> | ||
[[رده:جغرافیای ایران]] | [[رده:جغرافیای ایران]] | ||
[[رده:تهران]] | [[رده:تهران]] | ||
نسخهٔ ۲۳ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۲۶
باغِ شاه (تهران)
از باغات دورۀ ناصرالدین شاه قاجار و پادگانی نظامی در آن دوره در تهران. نخست میدانی بود که به فرمان فتحعلی شاه در حومۀ غربی تهران آن زمان برای برگزاری مسابقات اسب‌دوانی ساخته بودند و یک عمارت دوطبقه نیز داشت. در ۱۲۹۹ق، ناصرالدین شاه باغی در آن‌جا احداث کرد که چهار خیابان از مرکز باغ تا دیوارهای آن کشیده شده بود و هر یک دَری داشتند. در حاشیۀ هر یک از خیابان‌ها نهری سنگی با کف کاشی لاجوردی و در کنار آن‌ها درختان چنار بود. در مرکز باغ، استخری با ۸۰ فواره ساخته بودند که وسط آن جزیره‌ای پر از گل بود که مجسمه‌ای مفرغی از شاه سوار بر اسب در آن نصب شده بود. از جمله ساختمان‌های باغ شاه دو عمارت کالسکه‌ای‌شکل، برج منظر که از بالای آن سراسر جلگۀ تهران دیده می‌شد، عمارت خورشید، کبوترخانه و یک باغ وحش کوچک بود. در ۱۳۰۲ق، میدان اسب‌دوانی جدیدی در شرق شهر تهران در منطقۀ دوشان تپه احداث شد. باغ شاه در تاریخ مشروطیت ایران شهرت و اهمیت دارد. در ۴ جمادی‌الاول ۱۳۲۶ق، محمدعلی شاه مدت یک‌سال باغ شاه را ستاد عملیات خود قرار داد. پس از به‌توپ‌بستن مجلس، به فرمان او بسیاری از مشروطه‌‌خواهان را در آن‌جا زندانی کردند که از آن میان جهانگیرخان صوراسرافیل، ملک‌المتکلّمین، و قاضی قزوینی در همان‌جا اعدام شدند. پس از فتح تهران در ۱۳۲۷ق به‌دست مجاهدان، مفاخرالملک، حاکم تهران، و سیدعبدالله بهبهانی، از رهبران مشروطیت، به ترتیب در باغ شاه اعدام و زندانی شدند. باغ شاه رفته‌رفته از رونق و اعتبار افتاد. در دورۀ مأموریت مورگان شوستر در ایران (۱۳۲۹ق)، تبدیل به ژاندارمری خزانه شد و پس از تأسیس ژاندارمری دولتی، نخست مدرسۀ صاحب‌منصبان جزء و سپس پادگان بود. پس از کودتای ۳ اسفند ۱۲۹۹ش و تشکیل قشون متحدالشکل، به ارتش واگذار و پادگان باغ شاه نامیده شد. قسمتی از باغ شاه، همچون گذشته، تا اواخر دورۀ پهلوی محل حبس زندانیان سیاسی بود. در ۱۳۱۲ش در ضلع شمال غربی آن دانشگاه جنگ ساخته شد. امروز، دانشگاه و پادگانِ آن‌جا «دانشکدۀ فرماندهی و ستاد ارتش» و «پادگان حُر» نامیده می‌شوند.