آقا محمدرضا قمشه ای اصفهانی: تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه زندگینامه|عنوان=آقا محمدرضا قمشه‌ای اصفهانی|نام=Agha Mohammad Reza Ghomshei Esfahani|نام دیگر=آقا محمدرضا صهبای قمشه‌ای|نام اصلی=|نام مستعار=حکیم صهبا|لقب=|زادروز=قمشه اصفهان 1234ق|تاریخ مرگ=تهران ۱۳۰۶ق|دوره زندگی=|ملیت=|محل زندگی=|تحصیلات و محل تحصیل=|شغل و تخصص اصلی=حکیم و عارف|شغل و تخصص های دیگر=|سبک=|مکتب=|سمت=استاد و مدرس کتب حکمت و عرفان|جوایز و افتخارات=|آثار=رساله در شرح اسفار اربعه؛ دیوان اشعار|خویشاوندان سرشناس=شیخ ابوالقاسم قمشه‌ای (پدر)|گروه مقاله=|دوره=|فعالیت های مهم=|رشته=|پست تخصصی=|باشگاه=}} | |||
آقا محمدرضا قمشه‌ای اصفهانی (قمشه اصفهان 1234- تهران ۱۳۰۶ق) Agha Mohammad Reza Ghomshei Esfahani | آقا محمدرضا قمشه‌ای اصفهانی (قمشه اصفهان 1234- تهران ۱۳۰۶ق) Agha Mohammad Reza Ghomshei Esfahani | ||
| خط ۵: | خط ۸: | ||
(یا: آقا محمدرضا صهبای قمشه‌ای؛ معروف به حکیم صهبا) حکیم و عارف قرن ۱۳ق و از حکمای اربعهٔ [[تهران، شهر|تهران]]، فرزند شیخ ابوالقاسم قمشه‌ای. پدرش از فضلا و علمای [[قمشه]] بود. آقا محمدرضا قمشه‌ای که از اساتید و مدرسان کتب حکمت و عرفان در قمشه و [[اصفهان، شهر|اصفهان]] بود، از زادگاهش راهی اصفهان شد و از آن‌جا نیز به تهران مهاجرت کرد. فتح باب عرفانیات در تهران از او آغاز شده است. رسالاتی در حکمت و عرفان از او باقی مانده که همه چاپ شده و به [[عربی، زبان|زبان عربی]] است؛ از جمله رساله در شرح اسفار اربعه. دیوان اشعار با تخلص صهبا نیز دارد. | (یا: آقا محمدرضا صهبای قمشه‌ای؛ معروف به حکیم صهبا) حکیم و عارف قرن ۱۳ق و از حکمای اربعهٔ [[تهران، شهر|تهران]]، فرزند شیخ ابوالقاسم قمشه‌ای. پدرش از فضلا و علمای [[قمشه]] بود. آقا محمدرضا قمشه‌ای که از اساتید و مدرسان کتب حکمت و عرفان در قمشه و [[اصفهان، شهر|اصفهان]] بود، از زادگاهش راهی اصفهان شد و از آن‌جا نیز به تهران مهاجرت کرد. فتح باب عرفانیات در تهران از او آغاز شده است. رسالاتی در حکمت و عرفان از او باقی مانده که همه چاپ شده و به [[عربی، زبان|زبان عربی]] است؛ از جمله رساله در شرح اسفار اربعه. دیوان اشعار با تخلص صهبا نیز دارد. | ||
از جمله اساتیدش می‌توان به محمدجعفر لاهیجی لنگرودی، [[نوری، حسن بن علی (قرن ۱۳ـ۱۴ق)|میرزا حسن نوری]]، و [[لاریجانی، سید رضی ( ـ تهران ۱۲۷۰ق)|آقا سیدرضی لاریجانی مازندرانی]] اشاره کرد. در خشکسالی سال 1288ق، تمام مایملک منقول و غیرمنقولش را صرف نیازمندان کرد و تا پایان عمر، درویشانه زیست. پیکرش در ابن بابویه دفن شد. | از جمله اساتیدش می‌توان به محمدجعفر لاهیجی لنگرودی، [[نوری، حسن بن علی (قرن ۱۳ـ۱۴ق)|میرزا حسن نوری]]، و [[لاریجانی، سید رضی ( ـ تهران ۱۲۷۰ق)|آقا سیدرضی لاریجانی مازندرانی]] اشاره کرد. در خشکسالی سال 1288ق، تمام مایملک منقول و غیرمنقولش را صرف نیازمندان کرد و تا پایان عمر، درویشانه زیست. پیکرش در [[ابن بابویه، گورستان|ابن بابویه]] دفن شد. | ||
---- | ---- | ||
نسخهٔ ۸ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۱۷
| آقا محمدرضا قمشه‌ای اصفهانی Agha Mohammad Reza Ghomshei Esfahani | |
|---|---|
| زادروز |
قمشه اصفهان 1234ق |
| درگذشت | تهران ۱۳۰۶ق |
| نام‌های دیگر | آقا محمدرضا صهبای قمشه‌ای |
| شغل و تخصص اصلی | حکیم و عارف |
| آثار | رساله در شرح اسفار اربعه؛ دیوان اشعار |
| خویشاوندان سرشناس | شیخ ابوالقاسم قمشه‌ای (پدر) |
آقا محمدرضا قمشه‌ای اصفهانی (قمشه اصفهان 1234- تهران ۱۳۰۶ق) Agha Mohammad Reza Ghomshei Esfahani
(یا: آقا محمدرضا صهبای قمشه‌ای؛ معروف به حکیم صهبا) حکیم و عارف قرن ۱۳ق و از حکمای اربعهٔ تهران، فرزند شیخ ابوالقاسم قمشه‌ای. پدرش از فضلا و علمای قمشه بود. آقا محمدرضا قمشه‌ای که از اساتید و مدرسان کتب حکمت و عرفان در قمشه و اصفهان بود، از زادگاهش راهی اصفهان شد و از آن‌جا نیز به تهران مهاجرت کرد. فتح باب عرفانیات در تهران از او آغاز شده است. رسالاتی در حکمت و عرفان از او باقی مانده که همه چاپ شده و به زبان عربی است؛ از جمله رساله در شرح اسفار اربعه. دیوان اشعار با تخلص صهبا نیز دارد.
از جمله اساتیدش می‌توان به محمدجعفر لاهیجی لنگرودی، میرزا حسن نوری، و آقا سیدرضی لاریجانی مازندرانی اشاره کرد. در خشکسالی سال 1288ق، تمام مایملک منقول و غیرمنقولش را صرف نیازمندان کرد و تا پایان عمر، درویشانه زیست. پیکرش در ابن بابویه دفن شد.