ابوموسی اشعری، عبدالله بن قیس ( ـ۴۴ق): تفاوت میان نسخه‌ها
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mohammadi2 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
ابوموسی اَشْعَری، عبدالله بن قیس ( ـ۴۴ق) | ابوموسی اَشْعَری، عبدالله بن قیس ( ـ۴۴ق) | ||
صحابی [[محمد (ص) (مکه ۵۳پیش از هجرت ـ مدینه ۱۱ق)|حضرت رسول]] (ص) و از فاتحان اسلام. اصل او از [[یمن]] بود و به طایفۀ اشعر، از قبایل یمانی، نسب می‌برد. می‌گویند در [[مکه]] اسلام آورد و با مسلمانان به [[حبشه]] هجرت کرد. اما با توجه به منابع، این سخن جای تردید دارد. به نظر می‌رسد قدمت اسلام‌آوردن او در مکه و فضیلت هجرت به حبشه با هدف ایجاد سابقه در اسلام برای او درست شده باشد. به احتمال زیاد ابوموسی در سال هفتم هجری به [[مدینه]] رفته و اسلام آورده و ورود او با بازگشت مسلمانان از حبشه همراه بوده است. پیامبر (ص) در ۱۰ق، پیش از حجة‌الوداع، ابوموسی را به حکومت برخی از نقاط یمن گماشت. پس از رحلت حضرت رسول (ص) از سوی عمر والی [[بصره]] شد و [[اهواز، شهر|اهواز]] و [[اصفهان، شهر|اصفهان]] را فتح کرد. مورخان در مورد فتح [[نهاوند، شهر|نهاوند]] (ماه‌دینار)، [[ری، شهر|ری]]، [[قم، شهر|قم]]، [[کاشان، شهر|کاشان]]، و دینور به دست ابوموسی اختلاف نظر دارند، اما همکاری وی با دیگران در گشودن این شهرها مسلم است. ابوموسی در دورۀ حکومت [[عثمان]] نیز مدتی والی بصره و کوفه بود. هنگامی که [[امام علی|حضرت علی]] (ع) به خلافت برگزیده شد ابوموسی او را همراهی نکرد و مردم را از بیعت با وی بازداشت. امام علی (ع) فرمان عزل او را صادر کرد و [[مالک اشتر ( ـ۳۷ /۳۸ق)|مالک اشتر]] او را از [[کوفه]] بیرون راند. علت شهرت ابوموسی اشعری در تاریخ اسلام نقش مهم او در قضیۀ حکمیت است؛ او در امر حکمیت فریب [[عمرو عاص|عمروعاص]] را خورد و از عوامل انتقال خلافت به [[بنی امیه|بنی‌امیه]] شناخته شد (← [[امام علی]] (ع)؛ [[صفین،_واقعه|صفّین، واقعه]]). ابوموسی در اواخر عمر به کوفه بازگشت. ابوموسی اشعری مردی ضعیف‌النفس و دورو بود. در بسیاری از موضوعات از پیامبر (ص) حدیث روایت کرده است. | صحابی [[محمد (ص) (مکه ۵۳پیش از هجرت ـ مدینه ۱۱ق)|حضرت رسول]] (ص) و از فاتحان اسلام. اصل او از [[یمن]] بود و به طایفۀ اشعر، از قبایل یمانی، نسب می‌برد. می‌گویند در [[مکه]] اسلام آورد و با مسلمانان به [[حبشه]] هجرت کرد. اما با توجه به منابع، این سخن جای تردید دارد. به نظر می‌رسد قدمت اسلام‌آوردن او در مکه و فضیلت هجرت به حبشه با هدف ایجاد سابقه در اسلام برای او درست شده باشد. به احتمال زیاد ابوموسی در سال هفتم هجری به [[مدینه]] رفته و اسلام آورده و ورود او با بازگشت مسلمانان از حبشه همراه بوده است. پیامبر (ص) در ۱۰ق، پیش از حجة‌الوداع، ابوموسی را به حکومت برخی از نقاط یمن گماشت. پس از رحلت حضرت رسول (ص) از سوی عمر والی [[بصره]] شد و [[اهواز، شهر|اهواز]] و [[اصفهان، شهر|اصفهان]] را فتح کرد. مورخان در مورد فتح [[نهاوند، شهر|نهاوند]] (ماه‌دینار)، [[ری، شهر باستانی|ری]]، [[قم، شهر|قم]]، [[کاشان، شهر|کاشان]]، و دینور به دست ابوموسی اختلاف نظر دارند، اما همکاری وی با دیگران در گشودن این شهرها مسلم است. ابوموسی در دورۀ حکومت [[عثمان]] نیز مدتی والی بصره و کوفه بود. هنگامی که [[امام علی|حضرت علی]] (ع) به خلافت برگزیده شد ابوموسی او را همراهی نکرد و مردم را از بیعت با وی بازداشت. امام علی (ع) فرمان عزل او را صادر کرد و [[مالک اشتر ( ـ۳۷ /۳۸ق)|مالک اشتر]] او را از [[کوفه]] بیرون راند. علت شهرت ابوموسی اشعری در تاریخ اسلام نقش مهم او در قضیۀ حکمیت است؛ او در امر حکمیت فریب [[عمرو عاص|عمروعاص]] را خورد و از عوامل انتقال خلافت به [[بنی امیه|بنی‌امیه]] شناخته شد (← [[امام علی]] (ع)؛ [[صفین،_واقعه|صفّین، واقعه]]). ابوموسی در اواخر عمر به کوفه بازگشت. ابوموسی اشعری مردی ضعیف‌النفس و دورو بود. در بسیاری از موضوعات از پیامبر (ص) حدیث روایت کرده است. | ||
<br /> <!--11082700--> | <br /> <!--11082700--> | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۴ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۲۵
ابوموسی اَشْعَری، عبدالله بن قیس ( ـ۴۴ق)
صحابی حضرت رسول (ص) و از فاتحان اسلام. اصل او از یمن بود و به طایفۀ اشعر، از قبایل یمانی، نسب می‌برد. می‌گویند در مکه اسلام آورد و با مسلمانان به حبشه هجرت کرد. اما با توجه به منابع، این سخن جای تردید دارد. به نظر می‌رسد قدمت اسلام‌آوردن او در مکه و فضیلت هجرت به حبشه با هدف ایجاد سابقه در اسلام برای او درست شده باشد. به احتمال زیاد ابوموسی در سال هفتم هجری به مدینه رفته و اسلام آورده و ورود او با بازگشت مسلمانان از حبشه همراه بوده است. پیامبر (ص) در ۱۰ق، پیش از حجة‌الوداع، ابوموسی را به حکومت برخی از نقاط یمن گماشت. پس از رحلت حضرت رسول (ص) از سوی عمر والی بصره شد و اهواز و اصفهان را فتح کرد. مورخان در مورد فتح نهاوند (ماه‌دینار)، ری، قم، کاشان، و دینور به دست ابوموسی اختلاف نظر دارند، اما همکاری وی با دیگران در گشودن این شهرها مسلم است. ابوموسی در دورۀ حکومت عثمان نیز مدتی والی بصره و کوفه بود. هنگامی که حضرت علی (ع) به خلافت برگزیده شد ابوموسی او را همراهی نکرد و مردم را از بیعت با وی بازداشت. امام علی (ع) فرمان عزل او را صادر کرد و مالک اشتر او را از کوفه بیرون راند. علت شهرت ابوموسی اشعری در تاریخ اسلام نقش مهم او در قضیۀ حکمیت است؛ او در امر حکمیت فریب عمروعاص را خورد و از عوامل انتقال خلافت به بنی‌امیه شناخته شد (← امام علی (ع)؛ صفّین، واقعه). ابوموسی در اواخر عمر به کوفه بازگشت. ابوموسی اشعری مردی ضعیف‌النفس و دورو بود. در بسیاری از موضوعات از پیامبر (ص) حدیث روایت کرده است.